Nigel Hasselbaink over voetballen in Israël, Cruijff, Nouri en de Dode Zee

Hij is een paar dagen vrij en zit in de auto naar Tel Aviv als we Hasselbaink bellen. Een rit van anderhalf uur vanuit Kiryat Shmona, door bergachtig landschap, zegt hij. Een vriend van hem komt zo aan op het vliegveld van Tel Aviv. “En als vrienden uit Nederland op bezoek komen is Tel Aviv wel iets leuker om wat te eten en te chillen dan Kiryat Shmona, waar ik sinds de zomer woon", zegt Hasselbaink, die eerder in Schotland en Griekenland speelde en in Nederland voor Ajax (jeugd), PSV (jeugd), Go Ahead Eagles en Excelsior uitkwam. "Kiryat Shmona is een klein stadje in het noorden van Israël. Er wonen ongeveer twintigduizend mensen en het ligt bij de Golanhoogte. In Tel Aviv is meer leven in de brouwerij, daar kun je tot ’s avonds laat gaan eten of de clubs in. Die zijn hier tot zes of zeven uur ’s ochtends open. Ze sluiten niet zo vroeg als in Amsterdam. Ik ben niet iemand die gaat clubben als het seizoen bezig is, maar als de competitie voorbij is houd ik wel van een feestje. De sfeer in Tel Aviv is fijn, het lijkt op een Spaanse of Italiaanse kuststad. Je hoort weleens verhalen over spanningen in Israël, maar tot nu toe vind ik Israël heel relaxed. Niet zo streng qua regels als ik dacht. Misschien dat de sfeer op andere plekken in het land grimmiger is."

Merk je niets van de gewapende conflicten en onrust in Syrië? Kiryat Shmona ligt niet ver van Syrië en Libanon.
“Nee, eigenlijk niet. Ik weet wel dat de stad een geschiedenis heeft met raketaanslagen vanuit Libanon en aanslagen van Palestijnse terroristen. Maar dat is al jaren geleden. Toen Kiryat Shmona afgelopen zomer bij mij kwam heb ik er wel even goed over nagedacht. Ook vanwege de ligging van de stad. Is het wel veilig genoeg? Ik heb nog met mijn ex-teamgenoot Jeroen Tesselaar gebeld, die ook in Israël heeft gespeeld. Hij was direct enthousiast over het land en vertelde ook dat het niet is zoals je vaak in de media hoort en leest. De club nodigde mij uit om een week naar Israël te komen en te ervaren hoe het land is. Je ziet hier soms wel militairen met geweren bij malls staan. Zij pikken auto’s eruit waarvan ze dan de kofferbak checken. Maar ik heb me tot nu toe geen moment onveilig gevoeld. Je merkt wel dat de controles op het vliegveld vrij streng zijn. Ze vragen dan ook steeds wat je komt doen in Israël. En niet altijd op een vriendelijke toon. Maar verder zijn de mensen hier heel vriendelijk.”

CRUIJFF
Je was vorig seizoen een opvallende speler bij Excelsior. Wat deed jou besluiten naar Israël te gaan?
“Eerlijk gezegd dacht ik eerst: wat moet ik daar nou weer doen? Maar de club en de trainer wilden mij heel graag hebben. Ze kwamen speciaal voor mij naar Nederland en hadden mij ook een aantal wedstrijden bekeken. Ik had ook aanbiedingen vanuit de subtop Eredivisie en België en Turkije, maar het verhaal van Kiryat Shmona sprak mij aan. De mensen bij de club zijn heel ambitieus en ik vond het ook wel een mooi avontuur om aan te gaan. Je kunt deze club een beetje vergelijken met Basaksehir in Turkije, waar Eljero Elia speelt. We hebben een rijke eigenaar die de club omhoog wil brengen. Kiryat Shmona is opgeklommen uit de vierde divisie en won in 2012 de landstitel en de beker. Het lukt nog niet om het stadion vol te krijgen. Daar willen ze verandering in brengen. We willen een vaste waarde worden in de top vijf in Israël. Ik speel daarin een belangrijke rol, zei de trainer. Ik ben de bestbetaalde speler ooit in de geschiedenis van de club. Dat zegt ook wel wat over hoe graag ze mij wilden hebben.”



Ben je al een bekend gezicht in Kiryat Shmona?
“Nou, valt mee. Ik krijg wel korting als ik naar restaurants ga. Maar verder zijn de mensen niet heel veel bezig met voetbal. Het hangt ook een beetje samen met onze resultaten. In de rest van het land staan de fans van Kiryat Shmona bekend als successupporters. We presteren nu nog wisselvallig en staan in de middenmoot. De populairste en grootste clubs zitten in Tel Aviv en Haifa, zij hebben ook veel meer fans. Hun stadions zitten wel vol. Wij willen Hapoel Haifa, Maccabi Haifa, Maccabi Tel Aviv en Hapoel Beer Sheva uitdagen. In onderlinge wedstrijden hebben we bewezen goed mee te kunnen.”

Hoe is het niveau in de Israëlische competitie?
“Aardig, niet top. De top vijf in Israël zou wel goed kunnen meekomen in de Eredivisie. Tactisch kunnen ze hier nog wel wat leren, maar er lopen best wat goede spelers rond. Vooral in Haifa en Tel Aviv.” 

Je scoorde eerder dit seizoen tegen het Maccabi Tel Aviv van trainer Jordi Cruijff. Heb je toen nog met hem gesproken, als landgenoten onder elkaar?
“Ja, na de wedstrijd spraken we elkaar even. Hij gaf mij complimenten voor mijn spel. We hebben ook even gesproken over het leven in Israël. Hij woont er al een paar jaar en zei dat hij niets te klagen heeft. Of hij mij in de gaten blijft houden? Wie weet. Met Mo Allach hebben ze nu een technisch directeur bij Maccabi die ook weet wat ik kan. Ik scoorde vorig seizoen met Excelsior drie keer tegen Vitesse, haha.”

NOURI
Je was vorig seizoen goed voor tien goals bij Excelsior, waaronder thuis tegen Feyenoord, waardoor zij de kampioenswedstrijd een week moesten uitstellen. Heb je daar toen veel reacties op gekregen?
“Ja, best wel. Zeker vanuit Amsterdam, waar ik vandaan kom. Mijn telefoon stond vol met appjes en smsjes. Met een paar teamgenoten zijn we die avond nog naar een club in Rotterdam gegaan. Nou, als blikken konden doden… Niet iedereen was blij mij daar te zien. Sommige mensen zeiden nog: ‘Zo, jij hebt lef om hier te komen’. Uiteindelijk bleef het bij woorden. Een week later werd Feyenoord alsnog kampioen. Terecht. Al gunde ik Ajax ook de landstitel hoor, als Amsterdammer. En ik heb daar nog wat vrienden rondlopen. Ik was een paar dagen voor die wedstrijd nog bij Appie Nouri. Hij zei tegen mij: ‘Broer, scoor er een voor ons’. Ik zei: ‘Komt goed’. Als ik eraan terugdenk word ik er verdrietig van."

Hoe heb jij de situatie rond Nouri beleefd?
“Ik was met Kiryat Shmona op trainingskamp toen Appie neerviel tijdens die wedstrijd tegen Bremen. Ik keek na de training op mijn telefoon en zag allerlei gemiste oproepen en berichtjes. Ik kreeg ook foto’s en linkjes doorgestuurd. Toen zag ik wat er met Appie was gebeurd. Ik schrok me kapot. Ik heb gelijk contact gezocht met wat gemeenschappelijke vrienden. Die waren ook in shock. Je verwacht zoiets niet bij zo’n jonge jongen. Ik ben niet iemand die snel huilt, maar toen ik die foto’s van hem liggend op het gras zag brak ik even. Ik ken Appie al heel lang. Ik woonde twee straten achter Appie en zijn familie. De laatste keer dat ik hem sprak was bij zijn huis, staand in de deuropening, met wat andere jongens uit de buurt. Appie zei nog: 'Dit wordt mijn jaar jongens'. Triest dat we nooit weten hoe goed hij uiteindelijk zou worden. Hij kon zo goed voetballen. Ik heb nog wel contact met zijn familie. Ik bid vaak voor Appie. Laten we hopen op een wonder, dat hij nog bij kennis komt. Door de situatie van Appie besef ik nog meer dat je echt van het leven moet genieten. Hoe jong je ook bent.”

DODE ZEE
Geniet je nu ook extra van het avontuur in Israël?
“Zeker, al mis ik mijn vriendin en zoon wel. Zij wonen in Nederland. Ik heb wel dagelijks contact met ze. Ik ga niet slapen voordat ik ze even heb gezien en gesproken. Ik woon hier in een eengezinswoning. Ik ga veel om met de andere buitenlandse jongens in de selectie, zoals Carlos Cuellar, een Spanjaard die vroeger bij Rangers en Aston Villa heeft gespeeld. We gaan geregeld met elkaar eten of ergens wat drinken. Als ik me echt verveel zet ik de laptop of de PlayStation aan. We hebben nog aardig wat vrije dagen. De ene keer ga ik voor mezelf trainen, maar ik stap soms ook in de auto en dan ga ik op pad.”



Heb je al meer van Israël gezien?
“Ja, ik ben al een paar keer naar Tel Aviv geweest en ook in Jeruzalem, Nazareth en bij de Dode Zee. Gezegende plekken voor christenen. Ik ben zelf ook christen. Voor mij is het dus wel speciaal om daar te zijn. De Dode Zee vond ik wel bizar, dat je daar zo kunt blijven drijven. Ik ben ook bij de Klaagmuur in Jeruzalem geweest. Als je in Israël voetbalt moet je daar een keer geweest zijn vind ik. Familie en vrienden die hier langskomen willen ook naar al die bekende plekken, dus ik zal de komende tijd nog vaak gids moeten spelen. Al moet je mij niet alles over de geschiedenis vragen. Ik kan inmiddels wel een paar woorden Hebreeuws verstaan en spreken, maar lezen is moeilijk. Ik hoop over een tijdje wel wat gesprekjes in het Hebreeuws te kunnen voeren. Dat maakt het wel makkelijker om hier te settelen. Gelukkig spreekt vrijwel iedereen vloeiend Engels. We hebben bij de club ook iemand die ons overal bij helpt. Je kunt altijd bellen voor tips of een helpende hand. Wat eten betreft kook ik zelf of ga uit eten. De Israëlische keuken bestaat uit pittig eten en ze stoven veel. Ze zijn gek op vis, vlees en salades. In de grote steden zie je op iedere hoek kebabzaken. Ik moet nog bedenken wat we met kerst gaan eten. De buitenlandse jongens komen dan bij mij eten. Israëliërs doen niet mee aan kerst. Ze hebben ook een heel andere kalender dan wij in Nederland. Ze hebben hier ook geen winterstop. We blijven  gewoon voetballen tijdens de feestdagen. Met de buitenlandse jongens hebben we lootjes getrokken en kopen cadeaus voor elkaar. We moeten nog wel kijken waar we de kerstboom vandaan halen. Ik weet niet of we die ergens kunnen kopen. Anders vragen we wel iemand er een te laten invliegen, haha.”