Dat besluit liep haast synchroon met het nieuws dat Mito Hollyhock vanwege een trainerswissel toch niet zijn nieuwe club wordt. Bij de club uit de J2 League, de tweede divisie van Japan, liep de oud-prof van FC Utrecht en FC Emmen in november stage. "Van een transfer kwam het uiteindelijk niet. Daardoor heb ik het boek voor mezelf gesloten. Natuurlijk was ik teleurgesteld dat de transfer niet doorging, maar ik zat er niet heel erg mee. Het rondkijken in een andere omgeving heeft wel mijn ogen geopend. Ik merkte dat ik blij was met deze kans op een nieuwe uitdaging. Dan moet je voor jezelf niet langer nadenken en die stap ook maken."
Almeida hoopt op een mooie, nieuwe club. "Het liefst een club waar ik mijn aanvallende ei kwijt kan en ik gebruik kan maken van mijn snelheid. Dat zijn mijn specifieke kwaliteiten." Wat wil hij graag? "Natuurlijk kies ik voor het hoogst haalbare. Als een betaald voetbalclub zich meldt, sta ik daar zeker voor open. Die ambities heb ik niet weggestopt. Maar mijn leeftijd speelt zeker een rol", vervolgt de 27-jarige geboren Portugees met Kaapverdische roots tegenover ELF Voetbal.
Constante druk
"Het niveau van de Tweede Divisie bevalt me goed. Dat heb ik laten zien. Maar ik mis zeker het dagelijks trainen. En nog meer de constante druk om te presteren. Daar heb ik wel behoefte aan." Ligt zijn toekomst in de Bollenstreek? "Daar spelen mooie clubs, dat ontken ik niet." Of juist in vissersdorp Spakenburg, waar twee aartsrivalen elkaar naar een hoog niveau tillen. "Dat zijn ook twee mooie clubs. Met Gévero Markiet van IJsselmeervogels ben ik nog steeds goed bevriend. Samen speelden we bij FC Utrecht in een team, dat met recht een vriendenteam genoemd kan worden."
"Weet je", komt Almeida terug. "Toen ik op stage in Japan ging, was ik niet helemaal fit. Conditioneel zat ik niet op honderd procent. Vorig seizoen ben ik er enige tijd uitgeweest vanwege een blessure. Dat heeft fysiek achteraf toch meer met me gedaan dan ik had verwacht. Na mijn terugkeer uit Japan heb ik keihard gewerkt. Onze doelman Jean-Paul van Leeuwen is personal trainer. Ik ben naar hem toegestapt en samen zijn we dagelijks aan de slag gegaan. Ik viel vier tot vijf kilo af. Ik merk dat mijn explosiviteit is teruggekomen. Ik ben steeds fitter geworden. Ik heb nu wel eens mijn zaakwaarnemer (Linton Posthumus, red.) aan telefoon en zeg hem dat ik me zo licht als een veertje voel. Daarmee overdrijf ik niet."
"Waar ik voor de winterstop vijf keer per wedstrijd mee opkwam, kan ik dat nu acht tot tien keer. Geen probleem als het de negentigste minuut is. Als er een club komt, ben ik er honderd procent klaar voor." Is het buitenland een optie? "Het liefst zou ik in Nederland blijven, maar ik zou er zeker over nadenken. Mijn studie kan ik eventueel via een wereldschool afronden", aldus de Rotterdammer, die nog anderhalf jaar voor de boeg heeft met zijn mbo-studie Logistiek Supervisor.
Bovenste vijf
Hij wil Excelsior Maassluis met een goed gevoel achterlaten. "We hebben uitgesproken om bij de bovenste vijf mee te doen. Dat is reëel. We hebben een sterke groep. Elke ploeg in de Tweede Divisie heeft moeite met ons. Vooral nu we weer bijna compleet zijn. Ik ben blij met de vrijheid die ik krijg van de trainer (Jeroen Rijsdijk, red.) om vaak mee op te mogen komen. Dat waardeer ik. Ook Daan Blij moet ik daarvoor bedanken. Als ik naar voren storm, kan ik er blind op vertrouwen dat de bal komt. We hoeven elkaar op de rechterflank niets te zeggen en zijn vrienden buiten het veld. Onze centrale verdedigers mag ik ook niet vergeten. Ik kan vol vertrouwen naar voren. Zij houden het achterin toch wel dicht. Want dat aanvallen, blijft als oud-vleugelspits in me zitten. Die wil om te scoren, gaat er niet meer uit, haha."
"Bij Excelsior Maassluis heb ik straks drie mooie jaren beleefd. Kampioen geworden, daarna Nederlands Kampioen, allemaal vrij onverwacht. Aan het einde van het seizoen wil ik hier met opgeheven hoofd afscheid nemen. Ik hoop nu een mooie club te vinden. Ik wacht af wat de toekomst me brengt.
