In Almere maakte Savastano vrijdag zijn rentree na een aantal weken afwezigheid. Een groot succes werd het niet. Go Ahead verloor kansloos met 2-0 van Almere City. “Het is zuur dat we weer verliezen. Aan de andere kant ben ik blij dat ik weer terug ben. Ik heb het hier in Deventer prima naar mijn zin. Het verschil met Ajax is natuurlijk groot, Go Ahead is een kleinere maar ook warmere club.”
Dip
Bij zijn veelvuldig blessureleed kwam hij erachter dat het bij de Amsterdammers anders gaat. “Ajax is een kille club in dat opzicht. Als je stilstaat, breken er andere talenten door en gaat de aandacht naar hen toe. Zo hoort het ook bij een echte topclub.” Savastano werd voorbij gestreefd bij de recordkampioen en vertrok naar Go Ahead. “Ik realiseerde me dat een doorbraak bij Ajax er nooit meer zou komen.”
Het is pijnlijk voor de man die in 2015 al met het eerste mee mocht op trainingskamp. Achttien jaar was hij nog maar, Savastano was het grootste talent op de linksbackpositie en hij vergezelde Donny van de Beek en Abdelhak Nouri als A-junior bij Ajax 1. “Het is pijnlijk en zeker snel bergafwaarts gegaan. Ik kwam in een grote dip terecht waarin ik van de ene blessure in de andere terechtkwam. Dat was een hele zware periode.”
Savastano kwam op het tweede plan terecht en zijn Ajax-tijd leek als een nachtkaars uit te gaan. Totdat trainer Marcel Keizer hem afgelopen zomer meenam op trainingskamp met het eerste. “Dat was een grote verrassing. Ik denk niet dat ik als opvulling meeging, maar echt een kans kreeg. Ik houd er wel gemengde gevoelens aan over. Want toen ik terugkwam, belandde ik al snel op de bank bij Jong Ajax.”
Nouri
De linksachter met Italiaanse roots wist waar hij aan toe was en vertrok door de achterdeur uit de hoofdstad. Bij Go Ahead wil hij laten zien wat hij kan. “Ik weet dat ik bij Ajax geen toekomst meer heb. Zo realistisch moet je zijn, als je wissel bent bij de beloften. Nu wil ik me bij Go Ahead in de kijker spelen. Ik weet nog niet waar mijn toekomst ligt en dus moet ik laten zien wat ik kan. Ik wil bewijzen dat ik meer ben dan het talent van weleer.”
Wie Savastano ziet spelen valt op dat hij met (het hoge) nummer 34 speelt. Zelf koos hij bewust voor dat getal. Als ‘eerbetoon’ aan Nouri. “Ik vind het zo erg wat er met hem gebeurd is. Ik denk elke dag wel aan Appie. Er is altijd een moment dat het even door je hoofd flitst. Het is een groot drama.”
Hij heeft zijn voormalig teamgenoot nog niet bezocht in het ziekenhuis. “Dat vind ik erg moeilijk. Het zal niet makkelijk zijn hem zo te zien.” Aan de stem van Savastano is te horen hoe emotioneel het onderwerp voor hem is. “Ik heb twaalf jaar met hem in één elftal gezeten en het is een geweldige jongen. Ik mis hem. Het is niet zomaar een vriend van me geworden, ik zie hem echt als familie.”
