Het tekenen van een profcontract: voor de meeste voetballiefhebbers blijft het beperkt tot een droom. Niet voor Voetballer X. Hij mocht zich als veertienjarige al profvoetballer noemen. Nieuws dat hij als puber maar moeilijk kon beseffen.
In de papieren editie van ELF Voetbal vertelt onze anonieme prof over het moment dat hij profvoetballer werd. "Ik zat in een hotel toen ik te horen kreeg dat ik een driejarig profcontract zou tekenen. Zonder twijfel een van de meest onwerkelijke gebeurtenissen in mijn leven."
"Mijn hele jeugd had ik er totaal geen rekening mee gehouden dat ik daadwerkelijk prof zou kunnen worden. Ik vierde het nieuws met room service vanuit het bad, met aan mijn oor de telefoon waardoor mijn vader oreerde over de rooskleurige toekomst die mij te wachten stond. Vanaf nu zou alles perfect zijn. Toch? Ik had het gehaald. Het leven heeft een paar van zulke magische momenten, maar van het gevoel dat ik toen had, liggend in dat hotelbad, is weinig overgebleven. Toch zal ik dat moment altijd koesteren als een hoogtepunt."
Zijn eerste contract maakte eensklaps een einde aan de vraag of Voetballer X kon leven van inkomsten als voetballer. "Mijn eerste contract tekende ik als veertienjarige: 31 duizend euro in het eerste jaar, 35 duizend in het tweede, en ruim veertigduizend in het derde. Niet slecht voor een puber. Geen bizarre bedragen, maar alle kinderen in mijn klas waren jaloers. Ik was blij om prof te zijn, maar het was vooral mijn vader die zich zelfvoldaan onderdompelde in zijn eigen genoegen. Zíjn creatie was het levende bewijs van zíjn gelijk."
