Voor aanvang van de wedstrijd was het gevaarlijk gezellig in Nederland. Oranje had in de eerste groepswedstrijd totaal tegen de verwachtingen in Spanje naar de filistijnen gespeeld en dus regeerde optimisme. Volgens de regels van de aloude Hollandse voetbalmythologie zou het dan goed mis kunnen gaan. Denk aan het EK 2008, toen Oranje na een prachtige groepsfase naar huis werd gespeeld door Rusland. Of het EK 1996, waar het Nederlands elftal als topfavoriet meteen verloor van Tsjecho-Slowakije. Bovendien was opponent Australië een vrij listige van zichzelf. Het Nederlands elftal had nog nooit van de eilandbewoners gewonnen.
Taai Australië
“We moeten nu zo blijven doorgaan”, legde Arjen Robben de focus na de wedstrijd tegen Spanje meteen op de pot tegen Australië. Het verbaasde niemand dat uitgerekend hij het voortouw nam in de tweede groepswedstrijd. Na negentien minuten aftasten kreeg hij de bal met een gelukje voorbij Alex Wilkinson, waarna een machtige sprint richting het doel volgde. Geen enkele Australische verdediger kreeg de kans hem te stoppen en keeper Matthew Ryan had geen antwoord op Robbens inzet in de verre hoek: 0-1.
In de tas, zou u kunnen denken. Maar niets was minder waar. De goal van Robben stond nog net niet op het scorebord of de gelijkmaker lag alweer in het net. En wat voor één. Een lange bal van Ryan McGowan belandde in de buurt van Tim Cahill. De iconische Australische spits hoefde vervolgens geen moment hoeft te denken wat hij met de bal wilde. Met een vernietigende volley liet hij Jasper Cillessen kansloos. In de tweede helft grepen de Australiërs zelfs de voorsprong. Een handsbal van Daryll Janmaat werd bestraft met de ergst mogelijke vergelding: een penalty. Mike Jedinak profiteerde en bracht Australië de voorsprong.
Depay in vorm
Oranje moest en dus bracht Louis van Gaal met Memphis Depay een aanvaller in het veld. Het was voor de aanvaller van PSV een bijzonder moment. De linksbuiten stond bekend als een groot talent, maar had nog niet de kans gehad zich op een dergelijk podium te laten zien. Geïnteresseerden konden gerust zijn: het was een superdebuut. Met Depay in het veld trok Oranje de wedstrijd naar zich toe. Eerst gaf een slim balletje van het talent op Van Persie de spits een kans om 2-2 te maken, later was hij zelf verantwoordelijk voor de 2-3. Een afstandsschot was met wat geluk Ryan te machtig.
Het Nederlands elftal ontsnapte tegen Australië en zou in het restant van het toernooi op de winnende hand blijven. Uiteindelijk was in de halve finale Argentinië na strafschoppen een pietluttig maatje te groot. De wedstrijd tegen Australië was allerminst de meest memorabele wedstrijd van dat Oranje-toernooi, maar had een scoreverloop en spanning die eigenlijk wel zo’n status verdient. Billen knijpen van de eerste tot de laatste minuut.
