Ramsteijn speelde vier wedstrijden in een volle Kuip. Een blessure zorgde ervoor dat hij in 2011 meer dan tweehonderd dagen langs de kant stond. Desalniettemin besloot Feyenoord om zijn contract te verlengen. Hij maakte echter geen minuten meer in het eerste. Nadat hij op huurbasis speelde voor VVV-Venlo en Sparta maakte hij in 2014 de overstap naar Portugal. Via de Portugese zon en twee seizoenen Almere City kwam hij twee jaar geleden terecht bij het Noorse Aalesunds FK.
Hoe bevalt het in Noorwegen?
"Prima! Maar twee jaar is wel lang. Ik zou het niet vervelend vinden om terug te keren naar Nederland. Maar op dit moment speelt er nog niets. Het seizoen is bijna afgelopen (Ramsteijn speelt zondagavond nog een playoff-wedstrijd, red), daarna ga ik me er eens in verdiepen. Ik wil graag terug omdat mijn vriendin en familie in Nederland wonen. Ik ben niet diepongelukkig in Noorwegen, maar het is soms wat saai om hier in mijn eentje te zijn. Het is lastig dat ik de mensen waar ik om geef niet dagelijks zie. Ze komen regelmatig langs, maar het is niet ideaal. Ik grijp zelf elke mogelijkheid aan om terug te gaan naar Nederland. Er is een directe vlucht vanaf Ålesund. Ideaal, zo vlieg ik weleens op maandagmiddag heen en keer ik op dinsdagavond terug."
Vanwaar de keuze voor Aalesunds FK?
"De club deed een goed aanbod. Mijn keuze is hoofdzakelijk financieel geweest, daar ben ik eerlijk over. Ik verliet de Jupiler League voor de hoogste divisie van Noorwegen. Het was daarom ook geen stap achteruit. Op dit moment (Aalesunds degradeerde vorig seizoen, red) spelen we in Eerste Divisie van Noorwegen, dat is een minder niveau. Maar het is een mooie club. De faciliteiten zijn top, alles is professioneel geregeld. De club leeft in de stad, zo word ik vaak aangesproken als ik over straat loop. Daar ben ik op een gegeven moment ook een beetje klaar mee. Ik vind het niet fijn als ik bij de supermarkt sta en de caissière je succes wenst voor de volgende wedstrijd. Het is niet mijn hobby om telkens aangesproken te worden, maar het is ook geen straf."
Gezien de enorme afstanden in Noorwegen pakken jullie vaak het vliegtuig. Dat was je niet gewend vanuit Nederland. Hoe bevalt dat?
"Het is beter dan uren in de bus zitten voor een uitwedstrijd. We hebben ook weleens zes uur in de bus gezeten voor een uitwedstrijd, daar word je niet vrolijk van. Veel teams spelen in de buurt van Oslo, dat is slechts driekwartier vliegen. Daarom pakken we het vliegtuig. Vanaf Oslo moeten we dan nog een klein stukje met de bus. Ik vind het relaxed om te vliegen. Het is beter dan uren in de bus zitten, zeker omdat je in Noorwegen ook door de bergen moet. Dat is niet mijn hobby."
Portugal
Je speelde in het verleden ook nog voor het Portugese Marítimo Funchal. Dat bleek een avontuur op zich.
"Haha, klopt. Het leven in Portugal was ideaal. Ik trainde en vervolgens kon ik heerlijk aan het zwembad liggen. Spelen in Portugal was geen straf. Bovendien was het niveau goed. Het was echter ook een chaos, zo had ik daar vier trainers in een paar maanden tijd. De trainer die mij haalde werd al snel ontslagen. Vervolgens moest ik trainen bij het tweede, maar werd ik op zondagochtend ineens gebeld dat ik met het eerste moest meespelen. Het was een complete chaos. Bij het tekenen van mijn contract (Ramsteijn kwam transfervrij over, red) zei de voorzitter direct: ‘als ik je nu kan verkopen doe ik het meteen.’ Dat is apart. Het was een handelshuis daar."
Spijt van je keuze?
"Absoluut niet. Ik denk alleen dat ik er zelf nog niet klaar voor was. Maar ik kon een aanbod uit de hoogste Portugese competitie niet weigeren. Ik speelde in Portugal bijvoorbeeld met Danilo, die nu bij FC Porto zit en Europees kampioen werd. Daarnaast maakte ik mijn debuut uit bij Sporting Portugal, was Nani mijn directe tegenstander. Alleen daarom heb ik al geen spijt van mijn beslissing om naar Portugal te gaan."
Feyenoord
Hoe kijk je terug op je tijd bij Feyenoord?
"Voor Feyenoord spelen was een jongensdroom. Ik speelde er in de jeugd, maar weinig spelers haalden het eerste. Ik besefte ook nooit dat je kon doorbreken bij Feyenoord. Met de jongens van mijn generatie (spelers als Stefan de Vrij en Leroy Fer braken onder meer door, red) zag je ineens dat het wel kon. Dan ga je erin geloven. Ik heb genoten van mijn tijd daar. Dat realiseer je pas later. Ik leefde altijd van wedstrijd tot wedstrijd, dan besef je niet hoe mooi het is om in een Feyenoord-shirt in De Kuip te spelen."
In een competitiewedstrijd met AZ liep je een zware kruisband blessure op. In hoeverre heeft die zware blessure invloed gehad op jou als voetballer?
"Zo’n blessure beïnvloedt je carrière. Ik ben blij dat het gebeurde nadat ik in Feyenoord 1 speelde. Als het een jaar eerder bij Excelsior gebeurde dan had ik het eerste van Feyenoord nooit gehaald. Desalniettemin is het vervelend. Ik heb daarna mijn niveau niet meer gehaald, dat is ook het lot van een voetballer. Maar ik heb geleerd om te kijken naar wat ik wél heb en niet alleen het negatieve te belichten. Je bent geneigd om te kijken naar de jongens die het beter voor elkaar hebben, maar er zijn ook jongens die het nog veel slechter hebben dan ik. Al met al ben ik blij dat ik die paar korte wedstrijden in Feyenoord 1 heb gespeeld."
