Hij is een opvallende verschijning, en dan niet alleen vanwege zijn haardos, die eruitziet alsof Chong 's ochtends geen gel maar explosieven gebruikt om zijn kapsel in model te krijgen. Zijn ogen verstopt achter een gordijn van kroeshaar. Die imposante haardos rust op een wat iel gestel. Tahith Chong heeft niet de benen van een profvoetballer.
Wat hij mist aan kracht, maakt hij ruimschoots goed met souplesse en beweeglijkheid. Met zijn ranke lijf stormt hij over de weg der geleidelijkheid. Achttien jaar nog maar, en nu al onderdeel van een van 's werelds duurste selecties: die van Manchester United. Aan de vooravond van zijn debuut. De échte reis nog voor de boeg, maar ook al een hele reis achter de rug. Een reis die begon met een gokje van zijn vader.
CURAÇAO
Acht jaar oud was Tahith Chong en niemand op Curaçao had een antwoord op zijn passeerbewegingen. Tegenstanders wisten niet meer waar ze het zoeken moesten wanneer orkaan Tahith voorbij wervelde. Altijd met een lach op zijn gezicht. Niets maakte de kleine Tahith zo blij als een voetbal. Hij speelde bij twee clubs: eerst bij Excellence, later bij Atlétiko Saliña. Maar nergens stuitte hij op de tegenstand die hij volgens zijn vader nodig had.
Chong schuift het gordijn open. Twee vriendelijke ogen kijken onze kant op. “Mijn vader heeft zelf gevoetbald. Op Curaçao en bij de amateurs in Nederland. Hij weet er aardig wat van. Hij vond dat ik op Curaçao het maximale niveau al gehaald had en wilde dat ik me verder kon ontwikkelen. Hij kon een inschatting maken van het niveau in Nederland en mijn niveau, en vond het wel een gokje waard.”
Dat gokje was een verhuizing naar Rotterdam, met het hele gezin. In Nederland maakte Tahith kennis met temperaturen die hij voordien alleen voelde wanneer hij een blikje cola uit de koelkast pakte. “Gelukkig sprak ik al een beetje Nederlands op Curaçao, al was de uitspraak best even wennen.”
Dat wennen ging hem verder buitengewoon goed af, zegt hij. “Weet je? Als kleine jongen merk je daar eerlijk gezegd heel weinig van. Ik denk dat het voor mijn ouders een grotere stap was. Ik was alleen maar bezig met voetballen, dacht nergens anders aan. En dat voetballen kon heerlijk in Nederland, dus ik was hartstikke blij met de verhuizing.” Ander weer, zelfde passie dus. “Als ik terugdenk aan mijn tijd op Curaçao denk ik ook vooral aan voetballen met vrienden. Ik heb alleen maar mooie herinneringen aan mijn jeugd op het eiland. Tijdens vakanties probeer ik ook zoveel mogelijk terug te gaan. Familie en oude vrienden opzoeken. Daar geniet ik echt van.”
FEYENOORD
Chong senior kreeg al snel gelijk. Precies één testwedstrijd had Feyenoord nodig om overtuigd te raken van die onbezonnen dribbelaar uit de tropen. Hij lacht als hij eraan terugdenkt. “Tegen PSV. We wonnen met 4-0. Ik speelde goed, had twee of drie assists. Toen mocht ik meteen aansluiten bij de jeugdopleiding. Daarvoor ben ik Feyenoord dankbaar. Zij zagen al heel vroeg iets in me en hebben me altijd goed begeleid.”
Toch zouden de supporters in De Kuip een van de grootste talenten van Varkenoord nooit in het eerste elftal aan het werk zien. Zestien jaar oud was Chong toen Manchester United op de stoep stond. Nu was het sowieso al dringen op die stoep; diverse Europese topclubs hadden hun zinnen gezet op de jeugdinternational. Chong koos voor United en werd het mikpunt van de stroom kritiek die traditioneel gepaard gaat met zo'n vroege stap naar Engeland.
Voor het eerst in ons gesprek is zijn lach even verdwenen. “Ik las natuurlijk ook dat mensen mij een geldwolf noemden, dachten dat ik alleen voor het geld naar Engeland vertrok. Onzin. In het begin maakten zulke opmerkingen me kwaad, maar dat is iets waarmee ik moet leren omgaan. Als profvoetballer weet je nu eenmaal dat mensen een mening over je hebben. Toen ik daarheen ging wilde ik een nieuwe uitdaging. Ik zal Feyenoord altijd dankbaar blijven voor alles wat ik in mijn acht jaar bij die club heb geleerd, maar soms is het tijd voor iets nieuws.”
MANCHESTER UNITED
Inmiddels zijn we ruim twee jaar verder. Jaren met hoogte- en dieptepunten. Uitschieter in die laatste categorie: een zware knieblessure. Kruisbanden afgescheurd, ruim tien maanden revalideren. Maar Chong kwam terug, sterker dan ooit tevoren. Dat onbevangene van de jonge liefhebber op Curaçao heeft de reis naar Nederland en Manchester glansrijk doorstaan. Zijn optredens voor Man Utd Onder 18 leverden hem naast een vroege promotie naar Onder 23 ook een karrenvracht aan loftuitingen op. Supporters op internetfora noemen hem 'a future legend' of 'our Ruud Gullit'.
Wild enthousiast werd men van zijn debuut voor de beloftenploeg (Onder 23), op bezoek bij Tottenham Hotspur. Voor de toeziende ogen van José Mourinho speelde Chong een dijk van een wedstrijd. Hij draaide tegenstanders horendol met soepele passeerbewegingen, zette teamgenoten met subtiele voetbewegingen in kansrijke positie, en scoorde. De wanhopige Spurs-talenten grepen alle middelen aan om hem af te stoppen, met als gevolg dat de scheidsrechter van dienst zo vaak op zijn fluit blies dat zijn fluitsignaal op de vijfde symfonie van Beethoven begon te lijken.
Sindsdien is de roep om zijn debuut alleen maar luider en luider gaan klinken binnen de contreien van Old Trafford. Even leek Mourinho er gehoor aan te geven, toen hij Chong opnam in de Champions League-selectie voor het treffen met Juventus op 23 oktober. Tot teleurstelling van zijn inmiddels riante fanschare bleef een debuut vooralsnog uit. Maar lang lijkt dat niet meer te duren. Twee à drie keer per week staat hij op het trainingsveld met de hoofdmacht.
Dat hij zó snel zou aansluiten bij het eerste elftal had Chong zelf ook niet voorzien. “Ik ben vooral bezig met mijn ontwikkeling, dus heb geen tijd om overal bij stil te staan. Maar natuurlijk zijn er dagen waarop ik denk: oké, ik mag best trots zijn op wat ik tot nu toe bereikt heb. Als ik om me heen kijk en Paul Pogba zie staan bijvoorbeeld. Dat went natuurlijk wel een beetje, maar het blijft bijzonder. Pogba houdt zich veel bezig met jonge spelers als ik, ook al is hij zelf nog maar 25. En ik leer ook veel van Ander Herrera. Hij is al wat ouder en neemt me onder zijn vleugels.”
Nog zo'n moment om trots op te zijn: de uitverkiezing tot Talent van het Jaar, afgelopen voorjaar. Als beloning voor een voortreffelijk seizoen ontving Chong de Jimmy Murphy Award voor het grootste talent van de jeugdopleiding. “Het jaar ervoor had een goede vriend van me gewonnen, Angel Gomes. Toen was ik geblesseerd. Toen ik bij de prijsuitreiking was stelde ik mezelf als doel om die prijs ook te winnen. Een mooie uitdaging. Heel mooi dat het gelukt is. Ik ben mensen bij de club heel dankbaar voor de manier waarop ze met me omgingen tijdens mijn blessureperiode.”
Tijdens de voorbereiding op het huidige seizoen kreeg Chong ook al een signaal dat duidt op een aanstaande doorbraak. Hij mocht mee op trainingskamp met het eerste, naar de Verenigde Staten. Daar maakte hij tegen Club América (1-1) zijn officieuze debuut, te midden van namen als Juan Mata en Anthony Martial.
Echt verrast was Chong niet toen Kieran McKenna, assistent van José Mourinho, hem vertelde over de uitnodiging voor het trainingskamp. “Kieran was eerder mijn trainer bij United Onder 18. Aan het eind van vorig seizoen liet hij al doorschemeren dat er een kans in het verschiet lag voor me. 'Ga lekker op vakantie, en als je terugkomt ga je misschien met het eerste naar de VS.' Nou, ik kan je vertellen dat ik met een lekker gevoel aan de vakantie begon.”
Na Chongs indrukwekkende debuut tegen Club América werd Mourinho gevraagd naar diens plannen met de jonge Nederlander. Het antwoord was hoopgevend. Chong heeft talent genoeg, daarover is geen twijfel bij de Portugees. “Die kans komt er; is het niet vandaag, dan morgen.”
Chong: “Ik krijg regelmatig complimenten van hem. We hebben sowieso wel vaker conversaties. Soms gaat het dan over verbeterpunten, soms maakt hij gewoon een grapje. Mourinho is een hele aardige man. Iedereen heeft een beeld van hem, maar van dat beeld klopt heel weinig. Hij heeft bijvoorbeeld ontzettend veel humor.”
Hij mag dan aardig zijn; vooralsnog stelt Mourinho Chongs geduld op de proef. “Klopt, maar het kost me niet heel veel moeite om geduldig te blijven. Ik denk bij mezelf: ik ben van ver gekomen en ben nu een heleboel dichterbij. Dat kleine beetje geduld tot de échte kans komt kan er ook nog wel bij.”