Algemeen oordeel:
Jekyll & Hyde. In een competitie waarin geen enkele ploeg de kunst van het verdedigen lijkt te beheersen, heeft trainer Buijs het voor elkaar gekregen. Dat is mooi nieuws, want in een land waar niemand kan verdedigen levert dat veel punten op. Over de tweede seizoenshelft is Groningen nummer vier van Nederland, met de beste defensie bovendien. Groningen kreeg er na de winterstop dertien tegen. Dat zijn er elf minder dan kampioen Ajax. Daar staat tegenover dat de ploeg moeilijk scoort, niet meer dan Excelsior en De Graafschap.
Dat maakt dus kennelijk niet veel uit. Wie de achterhoede kan dichtspijkeren is in de Nederlandse competitie spekkoper. Na een hachelijk begin is de trainer uit Alblasserdam dus duidelijk op het goede spoor beland. Dat is mooi voor andere onervaren trainers: het blijkt dat het ook kan lonen om een beginneling in het betaald voetbal-trainen voor de groep te zetten. Na een seizoen is Groningen een blauwdruk van Buijs als voetballer: niet bulkend van kwaliteit en creativiteit, maar moeilijker te verslaan dan je zou denken.
Beste wedstrijd:
De zege op Feyenoord. Groningen deed amper gekke dingen: het won van ploegen die minder speelden en verloor van ploegen die beter waren, met dien verstande dat Groningen zelf in de tweede seizoenshelft een heel stuk beter was dan daarvoor. Dé uitzondering in positieve zin is de overwinning op Feyenoord afgelopen februari. De Rotterdammers gingen in het hoge noorden met 1-0 voor de bijl, dat had ook een veel hogere uitslag kunnen zijn als de spelers van Groningen het vizier scherp hadden staan. Nu volstond een goal van Sven van Beek in het verkeerde doel.
Slechtste wedstrijd:
Tegen FC Emmen thuis was de crisis wel compleet. Kort voor tijd leek Mimoun Mahi de streekderby in groen-wit voordeel te beslissen, daarna trad de Wet van Murphy in werking. Emmen won dus, en uiteraard was het ex-Groninger Nicklas Pedersen die twee keer scoorde en zo een woedende reactie van het Groningse publiek jegens de eigen spelers uitlokte. Enkel op doelsaldo bleef Groningen buiten de onderste drie plaatsen ten tijde van de winterstop. Het zijn tijden die echt ver in het verleden lijken te liggen.
Beste speler:
Ludovit Reis lijkt op weg naar FC Barcelona, waar hem ongetwijfeld zelfs bij het B-elftal een filmsterrenbestaan zal wachten. Voor zover je in Groningen een filmsterrenbestaan kunt hebben, heeft Ritsu Doan dat. Iedere wedstrijd is er een plukje Japanners om hem aan te moedigen, op de perstribunes van het Hitachi Stadion zit altijd wel minstens één reporter uit het Land van de Rijzende Zon om de verrichtingen van hun landgenoot te volgen. Is sportief natuurlijk van waarde voor wie hem deze zomer ook inlijft, maar daarnaast doet de koper ook commercieel prima zaken.
