Ontlading
De Brabantse hoofdstad was uitgelopen voor de halve finale. Er waren wat lege plekken in De Vliert, maar op de ramen preek toch het bordje ‘uitverkocht’. Zo vol zat het in tijden niet. Alleen als spanning een hoge wisselkoers heeft, kregen de mensen waar voor hun geld. Goed was het allerminst wat de blauwen en rood-gelen op de mat legden. In niets was het de onverschrokken aanvalsshow van drie dagen eerder. Net toen Den Bosch genoeg leek te hebben gedaan voor de finale, sloeg de ploeg van John Stegeman toe. Kopbal van Jeroen Veldmate.
Op een avond als deze kan het toch niet absurd genoeg. Van alle spelers die we kunnen vragen wat er nu gebeurde vragen we het degene die het verste weg stond, doelman Verhulst. “De tijd achter je loopt door, je weet dat die goal moet vallen. Dan maar in de laatste minuut, denk je, want dan heb je niet zoveel tijd meer om er nog een tegen te krijgen. Dan krijgen we een corner, fantastische bal van Jeff Stans en die wordt ingekopt. Ontlading natuurlijk.” Het lot van een keeper is vaak eenzaam te juichen, buiten de aandacht van de rest. De eerlijkheid gebiedt te zeggen: wij hebben ook niet op Verhulst gelet. Wat deed hij?
Nog één horde
“Julian Lelieveld draaide zich om en die kwam naar mij toegerend, die sprong me in de armen. We hebben met zijn tweeën het feestje gevierd: het was erg mooi.” Na het feest moest er nog weel beproeving doorstaan worden: vijf minuten blessuretijd. Rood-gelen door het hele stadion keken driftig op hun horloges. Ook de sluitpost vond het lang duren. “Dat waren de ergste minuten, ja. Ze gaan pompen, maar complimenten voor de jongens. De laatste bal zwabberde een beetje. Gelukkig kreeg ik hem naar de buitenkant.”
Ergens in het feestgedruis is ook al een stukje plichtsbesef ingedaald. De keeper weet precies hoe de laatste horde in elkaar zit. ‘Dat is RKC ja, en volgens mij spelen we eerst uit. Of we favoriet zijn? Nou ja, ik denk dat we in de play-offs gezien hebben dat alles kan gebeuren en dat niemand favoriet is. Dat is ook het leuke eraan: als wij ons eigen ding doen moeten wij gewoon naar onszelf kijken.” Daar is, tot slot, toch nog wel wat op aan te merken, dat eigen ding. Het was niet sprankelend wat de ploeg van John Stegeman liet zien. Hoe kan dat?
“Zij hoefden niet echt, en wij moesten er doorheen voetballen. Wij hadden moeite met het kunstgras, dat is erg stroef. Dan moet je gewoon niet opgeven, doorgaan tot het einde. Zo sloten we ook onze bespreking af. Dat hebben we dus goed uitgevoerd”, besluit de keeper.
