Twee gastlanden
Het experiment was in Nederland en België ook geprobeerd in 2000. Destijds had het EK alleen zestien landen, terwijl de afstand tussen de speelsteden prima te bereizen was. Dit experiment was daarentegen niet voor herhaling vatbaar. Waarom er in vredesnaam twintig stadions nodig waren(vier jaar later kon Duitsland met twaalf stadions toe) is iedereen een raadsel. Het duurde soms meer dan twintig uur om tussen de arena’s te reizen. Hopelijk hebben de mensen in de beide landen er destijds goed van genoten: een nieuw WK in een van beide naties zal er voorlopig niet komen.
Falende Fransen
Natuurlijk kennen we het trucje nog van Spanje drie jaar geleden. De Iberische grootmacht arriveerde in Brazilië als Europees kampioen en wereldkampioen, maar kwam de groepsfase niet door. Frankrijk deed dat in 2002 net zo, al hadden zij een nog zwakkere poule. WK-debutant Senegal(dat de kwartfinale overigens zou bereiken) versloeg ze prompt in de openingsfase. Een gelijkspel met Uruguay en een nederlaag tegen Denemarken betekende een heel vroeg ‘au revoir’ voor Les Bleus.
Laatste optreden voor trio
Drie landen maakten op het toernooi in het Verre Oosten voor het laatst hun opwachting op de mondiale eindronde. Twee ervan maakten indruk, de derde was China dat (doel)puntloos werd uitgeschakeld. Senegal, dat dus van Frankrijk won, haalde de achtste finales waarin het van Zweden won. Uiteindelijk verloren ze nipt van Turkije in de kwartfinale. Ook Ierland, dat zich natuurlijk nog kan kwalificeren via de play-offs, maakte zich kenbaar. Aanvoerder Roy Keane maakte het zo bont dat trainer Mick McCarthy hem wel naar huis moest sturen. Zonder zijn kapitein kwam de ploeg van de Emerald Isle de groepsfase toch door. Spanje nam vervolgens de strafschoppen beter.
Guus Geluk maakt zich onsterfelijk
Zuid-Korea had zich voor de WK’s voorafgaand aan 2002 ook gekwalificeerd, de Aziaten wisten alleen nooit een wedstrijd te winnen. Dat veranderde toen het meesterbrein uit Varsseveld zich ermee kwam bemoeien. Onder Guus Hiddink werd Zuid-Korea ongeslagen groepswinnaar om vervolgens zowel Italië als Spanje(vanaf de stip) naar huis te sturen. Pas in de halve finale wisten de Duitsers het boek te sluiten, zij het nipt. Aangetekend dient hierbij wel te worden dat er aan de uitschakeling van Italië een dubieus luchtje zat: de leidsman uit Ecuador was nogal op de hand van Zuid-Koera in de verlenging. Toch maakte Hiddink zich, terecht, onsterfelijk.
Brazilië mazzelt zich naar de wereldbeker
Zeven wedstrijden, zeven overwinningen. De geschiedenisboeken lijken te tonen dat de ploeg van Luiz Felipe Scolari zich haast moeiteloos tot winnaar kroonde. Zo lag het toch niet. In de groepsfase was er een dubieuze strafschop nodig om Turkije op de knieën te dwingen. De latere fase werd overleefd door een arbiter die een glaszuivere Belgische goal afkeurde en David Seaman. De bebaarde sluitpost had de vrije trap van Ronaldinho in de kwartfinale tussen Engeland en Brazilië ongeveer vanuit Zuid-Korea aan kunnen zien komen. In de finale tegen Duitsland werd de ploeg vervolgens in het zadel geholpen door Oliver Kahn die een bal losliet.
