Met een nederlaag beginnen aan een WK hoeft niet per se desastreus te zijn. In 2010 verloor Spanje zijn eerste groepswedstrijd tegen Zwitserland met 0-1. La Furia Roja ging adequaat met de teleurstelling om en boog zijn twee resterende poulematches om in een zege. Als groepswinnaar ging het door naar de achtste finale, waarna achtereenvolgens Portugal, Paraguay en Duitsland werden uitgeschakeld. In de finale in Johannesburg maakte een in Nederland berucht doelpunt van Andrès Iniesta de Spanjaarden wereldkampioen.
De verrassende Spaanse nederlaag van acht jaar geleden wordt sindsdien met regelmaat genoemd in de eerste week van een eindtoernooi. Als bewijs dat vrees voor teleurstelling niet altijd gegrond is. Het is misschien een teken dat de uitzondering de regel bevestigt. Nul punten in de eerste wedstrijd betekent vaker stront aan de knikker. Het is het eerste symptoom van catastrofe. Vier jaar geleden verloren Uruguay, Spanje, Engeland en Portugal hun eerste groepswedstrijd. De laatste drie landen konden de ontstane schade niet ombuigen in de poule. Uruguay verliet een ronde later roemloos het toneel.
Enerzijds zegt een slecht begin dat een selectie uit balans is, de chemie tussen coach en spelersgroep ontbreekt of een land simpelweg het momentum niet aan zijn zijde heeft. Anderzijds worden al die dingen door die nederlaag honderdduizendmaal versterkt. Kleine irritaties worden grote irritaties, grote irritaties worden ruzies. Ruzies brengen crisissen.
Hummels
Duitsland-verdediger Mats Hummels was na afloop van Mexico – Duitsland heel open waar zijn irritaties lagen. Eigenlijk overal. “Als zeven à acht man aanvallend spelen is de offensieve druk natuurlijk groter dan de defensieve stabiliteit. Dat heb ik intern vaak aangekaart. Onze verdediging is niet goed. Vaak staan Jérôme Boateng en ik er achterin alleen voor”, was hij kritisch richting medespelers én technische staf.
Aan bondscoach Joachim Löw de ondankbare taak de neuzen in de Duitse selectie dezelfde kant op te krijgen. De DFB heeft al te kennen gegeven dat journalisten zich vandaag niet hoeven te melden op Zututinki, het trainingscomplex van CSKA Moskou waar de ploeg zetelt. De Duitse voetbalbond last een mediavrije dag in, iets wat in Duitsland weer met kritiek wordt ontvangen. “De DFB past zich aan aan de Russische gewoonten in de omgang met de pers”, klinkt het cynisch op Twitter.
Verstehe die Aufregung nicht. Der #DFB passt sich doch nur den russischen Gepflogenheiten im Umgang mit der Presse an ? #Medienfrei #ZSMMN @SPIEGELONLINE #dieManschaft
— Kirsche1211 (@Kirsche1211) June 17, 2018
Gezien het verschil in kwaliteit met Zuid-Korea en Zweden lijkt de tweede ronde voor Duitsland nog allerminst een utopie. De Duitsers moeten meer dan ooit laten zien uit welk hout zij gesneden zijn. Bij succes kan het nog eindigen zoals het Spanje van 2010: met de wereldbeker in de handen. Een vergelijking met het Spanje van vier jaar later lijkt op dit moment echter een tikkeltje realistischer.
