Centrale verdediging
In een interview met ELF Voetbal liet voormalig Schalke 04-verdediger Marco van Hoogdalem vorig seizoen zijn licht schijnen op Matthijs de Ligt. De verdediger werd op dat moment gelinkt aan Bayern München en onze redactie was zeer benieuwd hoe een verdediger van Van Hoogdalems statuur in Duitsland dacht over zijn kansen. “Ik denk dat De Ligt het voetballend aankan. Hij zou moeten concurreren met Süle, Hummels en Boateng. Dat zijn redelijke verdedigers, maar geen uitschieters”, zei hij toen. Met de toevoeging: “Ik vind Boateng tegenwoordig heel log ogen. Daar is het beste echt vanaf. Dan denk ik: geef een jonge jongen de kans.”
Van Hoogdalems uitspraken verrasten mensen op voetbalfora, maar de vraag is of dat negen maanden later nog steeds het geval zou zijn. Waar De Ligts ontwikkeling een angstaanjagend steile lijn naar boven laat zien, krijgt het aanzien van voornamelijk Boateng en Hummels in Duitsland tik op tik. Op het WK werd het gebrek aan snelheid van het duo pijnlijk blootgelegd en in de huidige vormcrisis van Bayern München tonen zij zich wederom uiterst kwetsbaar. Joachim Löw waagt zich nog niet aan doorselecteren. Dat zou ook redelijk radicaal zijn, maar wat is wel het goede moment om het stokje door te geven?
De backposities
Met Joshua Kimmich heeft Duitsland een van de beste rechtsbacks van de wereld in huis. Maar de speler van Bayern is zo goed dat Die Mannschaft hem beter in de as van de veld, als verdedigende middenvelder, kan gebruiken. Wie dan op de backpositie? In de vorige interlandperiode kreeg Matthias Ginter de voorkeur. Een speler die het label ‘degelijk’ verdient, maar moeilijk als een sterkhouder van de Bundesliga kan worden beoordeeld. Bovendien speelt hij bij zijn club Borussia Mönchengladbach als centrale verdediger.
Op links is de keuze evinmin reuze. Antonio Rüdiger speelt bij zijn club Chelsea niet als linksback en de alternatieven Nico Schulz (1899 Hoffenheim) en Jonas Hector (1. FC Köln) ontstijgen de middenmoot niet. Hector speelt bij zijn club in de 2. Bundesliga en krijgt nog steeds een oproep van Löw. Dat zegt genoeg over de schaarste op de backposities en de moeite van de Duitse voetbalbond om daarmee om te gaan.
De spits
Het middenveld staat door de verhuizing van Kimmich goed en de Duitse buitenspelers bulken van talent. Löw blijft daardoor met één zorgenkindje over: de spits. Het vacuüm na het stoppen van Miroslav Klose en het ouder worden van Mario Gomez heeft niemand in het Duitse spitsenland kunnen opvangen. Op het WK kreeg Timo Werner de kans, maar de snelle speler van RB Leipzig voldoet beter als buitenspeler. In de vorige interlandperiode verzon Löw een variant met Marco Reus als ‘nummer 9’. Bij de speler van Borussia Dortmund vormt blessureleed echter een rode draad door zijn carrière. Ook tegen Nederland is hij er daarom niet bij. Nils Petersen van SC Freiburg ontbreekt eveneens.
De beperkte keuze heeft Löw verplicht om Mark Uth van Schalke 04 op te roepen. Voor Nederlanders leuk, want de spits heeft in het verleden voor Heracles Almelo en sc Heerenveen gespeeld en zich sindsdien goed ontwikkeld. Maar of Uth zich dit seizoen als een waar international profileert? Voor zijn nieuwe club Schalke 04 wist hij in zeven wedstrijden dit seizoen nog geen enkel doelpunt te produceren. Bovendien zouden Reus en Uth als producten in een supermarkt verder van elkaar verwijderd liggen dan worstenbroodjes en hopjesvla; ze hebben niks met elkaar gemeen. Het tekent de kopzorgen die Löw over deze positie moet hebben.
