De supporters van IJsselmeervogels sloten deze zomer een speler in hun armen. Maikel de Harder keerde terug aan de rode zijde van De Westmaat. Na het kampioenschap van de Hoofdklasse met Eemdijk vond hij het mooi geweest bij de Diekers. Zijn jeugdliefde IJsselmeervogels wilde hem terug. Zoals Robin van Persie geen ‘nee’ kon verkopen aan Feyenoord, zo kon De Harder het aanbod van de Vogels niet weigeren. Binnen de kortste keren werd De Harder weer een publiekslieveling op De Westmaat. “Ik kwam met een goed gevoel terug bij IJsselmeervogels. Voor mijn overstap naar Eemdijk heb ik hier jaren met plezier gevoetbald. De terugkeer pakt goed uit. Ik kwam sterker terug bij IJsselmeervogels, heb het naar mijn zin en ben gretig.”
De Harder krijgt voor elke thuiswedstrijd een staande ovatie als zijn naam wordt omgeroepen. “Het publiek waardeert mij. Ik krijg wekelijks complimenten over mijn spel. De wisselwerking met de supporters is goed”, vertelt de middenvelder. “Mijn verleden bij de Vogels zorgt er niet voor dat ik een streepje voor heb. Ik ervaar juist dat ik een stapje harder moet lopen voor de supporters. Ik woon en werk in Spakenburg, ken iedereen persoonlijk dan spreken supporters je eerder aan.”
Rode draad
IJsselmeervogels loopt als een rode draad door het leven van De Harder. “Ik ben er als jeugdspeler begonnen. Vervolgens maakte ik de overstap naar de jeugdopleiding van Ajax. Daar speelde ik in de lichting met Daley Blind, Marko Vejinovic en Sergio Padt. Bij Ajax heb ik drie seizoenen in het hoogste jeugdteam gevoetbald. De Europese toernooien waren de hoogtepunten van mijn tijd bij Ajax. Die ervaringen neemt niemand je af”, vertelt de 27-jarige De Harder. “Het eerste van Ajax haalde ik niet, maar mijn tijd in Amsterdam blijft prachtig. Helaas heb ik geen contact meer met de lichting van toen. Daley Blind sprak ik nog een keer toen Ajax op bezoek kwam bij IJsselmeervogels. Het lijkt me leuk om die jongens weer eens te zien.”
“Na Ajax kwam ik weer terecht bij IJsselmeervogels. Toch wilde ik nog een keer proberen het profvoetbal te halen. Ik stapte over naar FC Utrecht. Mijn tijd daar was fantastisch, zeker het eerste seizoen. In het tweede jaar moest ik een contract afdwingen, maar ik scheurde mijn enkelbanden en lag er lang uit. Dat was pech. Ik zat tegen het eerste van FC Utrecht aan, maar een contract zat er niet in. Dan moet je verder kijken en met IJsselmeervogels vond ik mijn jeugdliefde. Ik heb er zeven seizoenen bijna alles gespeeld.”
Daarna raakte hij zijn basisplaats kwijt. Hij vertrok op huurbasis naar DOVO en kwam vervolgens terecht bij Eemdijk. Met de derde club van het voetbalbolwerk Bunschoten-Spakenburg werd hij kampioen. “Vorig seizoen was het fantastisch bij Eemdijk. We speelden met allemaal Spakenburgse jongens en promoveerden naar de Derde Divisie. Mijn keuze om over te stappen van Eemdijk naar IJsselmeervogels maakte ik al in de winter. Ik wil het maximale uit mijn carrière halen en de Hoofdklasse of Derde Divisie is een te laag niveau voor mij. Ik ben 27 en wil graag op het hoogste niveau acteren. Een stap omlaag kan altijd nog.”
Lang leven de lol
“Natuurlijk merk ik het verschil. In de Hoofdklasse gaat het meer om de gezelligheid. In de Tweede Divisie geven je voetbalkwaliteiten de doorslag. Ik ben niet de allergrootste voetballer, maar ik wil situaties voetballend oplossen. In de Hoofdklasse wordt er meer fysiek gespeeld. Daarom koos ik voor het niveau van de Tweede Divisie.” Aanpassingsproblemen heeft De Harder niet. “De trainer kiest voor een middenveld dat goed met elkaar functioneert. Ik pas daar blijkbaar goed tussen. Ik merk dat de druk hoger is dan bij Eemdijk. Daar hoefde niets, terwijl IJsselmeervogels in de top vijf wil eindigen. Er zijn hier doelstellingen, dat is alleen maar goed. Dat vind ik fijn, het haalt het beste in mij naar boven. Als je voetbalt voor ‘lang leve de lol’ kan je beter in de Hoofdklasse spelen.”
De Tweede Divisie vereist een andere aanpak. “Ik merk het aan de aandacht. Het is allemaal erg professioneel. Bij IJsselmeervogels speel je semi-profvoetbal.” De Harder traint drie keer in de week, speelt op zaterdag een wedstrijd en werkt ook fulltime. “Ik heb een eigen schilderszaak. Het is harstikke druk, maar ik kan het combineren met voetballen op het hoogste amateurniveau. De meeste jongens werken naast het voetbal. Omdat mijn schildersbedrijf in Spakenburg zit, kent iedereen uit het dorp mij. Ik kom ook weleens bij blauwe klanten, maar meer bij supporters van de Vogels”, vertelt hij met een knipoog. “Soms is de combinatie werk en voetbal lastig. Maar ik doe het mijn hele leven al en plan alles goed, dan is het te managen.”
IJsselmeervogels haalde in oktober al drie spelers van Kozakken Boys voor het komende seizoen. De Harder denkt niet dat de transfers invloed hebben op de huidige selectie. “Het spelletje begint steeds vroeger. Ik kan me voorstellen dat het soms moeilijk is voor clubs. Wij als groep zijn er totaal niet mee bezig. Wij willen onze doelstelling halen.” Zelf verlengde hij in oktober zijn contract bij de Rooien uit Bunschoten-Spakenburg. “Daar spreekt vertrouwen uit. De club weet wat ze aan mij hebben en waar mijn kwaliteiten liggen. IJsselmeervogels is tevreden. Ik wil hier ook graag blijven, heb het naar mijn zin. Er moet hier gepresteerd worden, dat vind ik fijn. Of ik ooit nog naar een andere club wil? Dat is lastig. Ik wil zolang mogelijk blijven voetballen. Maar mijn maatschappelijke carrière is ook belangrijk.”
