Zestien jaar geleden intussen debuteerde een jonge Márquez op de eindronde in Japan en Zuid-Korea. Mexico won toen ook ten koste van een Europees topland zijn groep(destijds Italië), om traditiegetrouw de eerste knock-outwedstrijd meteen letterlijk op te vatten en huiswaarts te keren. Geen van de 735 andere voetballers in het Verre Oosten van destijds zijn ook in Rusland present, maar een heel stel beleven het WK wel vanuit andere posities. Een overzichtje.
Analisten
Een Nederlandse televisie kan anno 2018 doorgaans het WK ontvangen uit tenminste vier landen. Wie geen zin heeft in Arno Vermeulen(ja, dat komt echt voor), kan zappen naar de Vlaamse, Duitse of Britse publieke omroep om aldaar de wedstrijden te volgen. Ook daar in de rust steevast een tafel met gegarandeerd een paar oud-voetballers. Wie op Één afstemt zal vaak Wesley Sonck te zien krijgen, op de Engelse televisie zien we Roy Keane, die in 2002 bij Ierland werd weggestuurd. Die is overigens niet echt vriendjes met Slaven Bilic, zo blijkt uit deze beelden.
Bondscoach
Drie van Márquez’ toernooigenoten zijn intussen bondscoach geworden. Het WK van 2002 was het laatste voor Gareth Southgate, die al niet meer op een basisplaats mocht rekenen. Ook Fernando Hierro, hoewel hij in de meeste WK-gidsen voor 2018 niet vermeld staat als Spaans bondscoach, was actief als aanvoerder van de rode furie. Nu is hij de man achter een belangrijke kandidaat voor de eindzege. Minder bekend is Aliou Cissé. In 2002 was hij aanvoerder van het Senegal dat tot de kwartfinale reikte. Als trainer wil hij nu hetzelfde doen. Eervolle vermelding overigens voor Hernán Dario Goméz: de Colombiaan is deze zomer trainer van Panama, zestien jaar geleden was hij nog keuzeheer bij Ecuador.
Ambassadeur
In 2002 was Rusland er ook bij, maar potten breken lukte niet. Ze wonnen hun openingsduel, verloren van Japan en moesten vervolgens tegen België gelijkspelen om in de achtste finale op Brazilië te stuiten. De ploeg deed er alles aan, maar de Rode Duivels haalden het met 3-2. Dit alles ondanks een invalbeurt van Aleksandr Kerzhahov, de spits die later bij Sevilla een aardige carrière zou maken. Anno 2018 is hij ambassadeur van het toernooi in zijn eigen land. Hij wordt op het veld niet echt gemist, als de 5-0 veegpartij tegen Saoedi-Arabië tenminste een goede graadmeter is.
En zij voetballen nog
Dat je niet op een WK speelt betekent natuurlijk niet dat je meteen maar helemaal met voetballen gestopt bent. Djibril Cissé dook op bij een provincieclubje op het derde niveau van Zwitserland, bijvoorbeeld. Souleymane Camara werd Frans kampioen bij Montpellier, waar hij nog steeds onder contract staat en Emre Belözoglu speelt voor Istanbul Basaksehir.
