Voor wie er opgroeit is de Haagse Schilderswijk meer dan een wijk. Zo ook voor Huseyin Dogan. Het gevoel dat zich van hem meester maakt wanneer hij zijn auto over zijn geboortegrond stuurt laat zich nog het best vergelijken met thuiskomst na een lange vakantie.
Duizenden uren bracht hij door op de pleintjes. Nog steeds. “Iedere zomer voetbal ik nog buiten, met mijn jeugdvrienden”, zegt Dogan tegen ELF Voetbal. Het niveau tijdens die potjes liegt er niet om, getuige het hoge profvoetballersgehalte onder die jeugdvrienden. “Mimoun Mahi (FC Groningen, red.), Anass Achahbar (NEC, red.) en Hicham Faik (Zulte Waregem, red.) zijn er ook altijd bij. Afgelopen zomer nog. Weet je wat echt typisch Schilderswijk is? Als we met alle jongens van vroeger weer op het pleintje staan is iedereen hetzelfde. Er is echt totaal geen onderscheid tussen de jongens die het profvoetbal gehaald hebben en de jongens die dat niet gelukt is. Het zou bijna raar zijn als dat onderscheid er wél was.”
“Ik ken die jongens al mijn hele leven. Anass al sinds mijn achtste, Hicham en Mimoun sinds mijn dertiende, veertiende. We wisten toen al van elkaar dat we heel graag profvoetballer wilden worden. Dat de weg daarnaartoe lang was wisten we ook. We hadden allemaal de wil om te winnen. Konden echt ruzie maken als we verloren.”
IETS TERUGDOEN
Het was tegen het decor van de Schilderswijk dat Dogan zich naar een tweede kans in het profvoetbal knokte. Na zijn vertrek bij Sparta Rotterdam in 2016 was hij een jaar clubloos, mede vanwege een privésituatie waarover hij niet verder wil uitweiden. Op eigen houtje hield Dogan zijn conditie op peil. Sterker, hij werd fitter dan ooit tevoren. Stoomde zichzelf klaar voor een glorieuze rentree, die later volgde bij TOP Oss.
Het was een jaar van zelfontplooiing, zowel fysiek als mentaal. Zo leerde hij meer over zichzelf, zijn doelen en wensen. Hoog op de verlanglijst: iets terugdoen voor de wijk die hem zoveel geschonken heeft.
“Ik besef dat het voetbal ooit gaat stoppen en heb een mooi idee voor na mijn voetbalcarrière. Ik wil werken met mensen. Me inzetten voor anderen. Mijn buurt heeft me ontzettend veel geleerd over het leven. Ik heb jongens gezien die het zwaar hadden en verkeerde keuzes maakten. Voor die jongeren zou ik me willen inzetten. Laten zien dat je standvastig moet zijn, met de focus op de toekomst. Toen ik zelf jonger was waren er ook mensen die ons probeerden te behoeden voor verkeerde keuzes. Gelukkig heb ik dankzij mijn opvoeding zelf nooit die verleiding gevoeld, maar zulke mensen zijn nodig.”
In zijn clubloze jaar droeg Dogan al zijn steentje bij. “Ik heb hierover al een paar keer gesproken met mensen van de gemeente. Veel vrienden van mij doen projecten. Als ik dan een keer kan bijspringen, al is het maar door een balletje te trappen met jongeren, dan doe ik dat graag. Of langsgaan op een school en kinderen proberen iets bij te brengen.”
“Dat ligt mij wel. Toen ik nog bij Sparta speelde heb ik dat ook gedaan, in Spangen. Op middelbare scholen met jongeren praten over hun mogelijkheden. Na mijn carrière heb ik daarvoor veel meer tijd. Ooit hoop ik zelf mijn projecten op te starten. De precieze vorm daarvan heb ik nog niet helder voor ogen, maar dat komt nog wel. Het is ook mijn droom om na mijn carrière een project te starten in een ontwikkelingsland. In Afrika bijvoorbeeld. Ik wil iets teruggeven.”
