Vanaf het moment dat Hemmink kan lopen is hij al hele dagen op pad met zijn pa, maar na verloop van tijd vervaagt zijn interesse in het boerenleven. “Toen ik naar de middelbare school ging, kwam ik terecht in de jeugdopleiding van FC Twente. Ik draaide lange dagen en had eigenlijk geen binding meer met het bedrijf. Pas rond mijn achttiende begon ik weer iets meer interesse in het vak te tonen. Ik speelde in de A1 en scheurde voor het eerst de kruisbanden van mijn linkerknie af. Na negen maanden revalideren stond ik welgeteld weer twee weken op het veld en scheurde ik weer mijn kruisbanden af. Van dezelfde knie.”
Hemmink blijft desondanks positief over zijn kansen in de voetballerij, hoewel hij zo’n twee jaar van zijn ontwikkeling mist. Niet veel later gaat het echter weer mis: nu is het de rechterknie die roet in het eten gooit. Kraakbeenschade is het harde oordeel van de chirurg. “Na die derde blessure ging het eigenlijk hartstikke goed en speelde ik onder Patrick Kluivert in de beloften van FC Twente. Met Alfred Schreuder was er bovendien een trainer gekomen die het in me zag zitten. Alleen ik ging wéér door mij knie... Dat was wel het moment dat ik dacht: ik blijf ervoor gaan, maar ik wil de boerderij sowieso beter leren kennen.”
Namens HHC
Droge zomer
Hemmink krijg meer en meer affiniteit met de boerderij waar hij is opgegroeid en loopt op woensdagen mee met zijn vader. De droom prof te worden blijft niettemin bestaan. Bij Heracles Almelo krijgt hij in 2014 een nieuwe kans. Hij wordt weer helemaal fit en zo nu en dan zit hij op de bank bij het eerste elftal. Tot speelminuten komt het niet. Na twee jaar Almelo en een jaartje Achilles ’29 in de Jupiler League kiest Hemmink eieren voor zijn geld: hij gaat bij HHC Hardenberg voetballen en werken in het familiebedrijf. “Het was wel lastig om erin te rollen, want een boerderij is zo complex. Je hebt met wetgeving te maken, moet verstand hebben van machines en van nog een heleboel andere dingen.”
Het bedrijf van de familie, dat op de grens ligt van de dorpen Daarlerveen en Vroomshoop, houdt zo’n 65 koeien en verbouwt daarnaast suikerbieten. Hemmink draait nu een volledig jaar mee in het bedrijf en kan wel stellen dat hij zijn vuurdoop heeft gehad tijdens de warme en droge zomer. “We hebben veel grond onder het bedrijf en daarom hadden we gelukkig de nodige voeropslag voor de koeien. Maar als je ervan uitgaat dat je vijf keer het gras van het land kunt halen en het kan maar drie of vier keer, dan gaat dat geld kosten. Wat betreft de suikerbieten mogen we blij zijn als we de kosten eruit halen dit jaar, want die groeien gewoon minder hard tijdens droge periodes. Ik denk dat veel mensen niet inzien wat zo’n droge periode kan betekenen voor boeren.”
Flexibel
Eind 2017 verscheen er een filmpje op de website van Tubantia waarin Hemmink nog meer van zijn toekomstideeën uit de doeken deed. Samen met voormalig-ploeggenoot Coen Gortemaker en iets later ook Instagram-voetballer Thijs Bouma probeerde hij een sneakerbedrijf uit de grond te stampen. “Dat ging eigenlijk best goed. We waren na een zomercollectie ook bezig met een wintercollectie, maar op dat moment kon Coen een nieuwe baan krijgen. Hij koos voor zekerheid. Toen heb ik gezegd dat ik de kar niet in mijn eentje zou gaan trekken. De schoenenproductie staat momenteel dan ook op een laag pitje. We komen niet meer op de markt en ontwerpen geen schoenen meer. Voor mij was het boerenleven bovendien altijd prioriteit nummer één.”
Zijn werk valt uitstekend te combineren met voetballen in de Tweede Divisie, maar de middenvelder haast erbij te zeggen dat zijn vader nog heel actief is binnen het bedrijf. Mocht senior eruit stappen dan is junior een stuk minder flexibel. “Trainingsdagen zouden wel lukken, maar op zaterdagen zouden er wel problemen kunnen ontstaan. Dan zou ik iemand moeten regelen die altijd in de buurt is, zodat hij of zij het oppikt als er een probleem ontstaat.”
Dat zijn vraagstukken voor later, want dit seizoen kan Hemmink frank en vrij voetballen. En dat doet hij ook. Met acht doelpunten is hij een van de sterkhouders van HHC Hardenberg. “Ik verras mezelf niet, hoor. Ik maak gemiddeld altijd wel tussen de tien en vijftien doelpunten per seizoen. Als het heel goed gaat, zit ik er iets boven. Wat er nog beter zou moeten? Ik vind dat ik in mijn spel iets te wisselvallig ben. Ik wil geen excuses aandragen, maar ik mis toch zo’n tweehonderd wedstrijden ervaring door al mijn blessures. Ik heb geen last meer van mijn knie, maar door al die tegenslagen ben ik wel veranderd. Ik ben gaan inzien dat er meer is dan alleen voetbal en daar heeft de boerderij ook zeker bij geholpen.”
In het shirt van Achilles '29 tegen De Graafschap
