Voor wie de ontwikkelingen bij Vitesse enigszins volgt, is het geen verrassing dat Acheffay deze jaargang is uitgegroeid tot een belangrijke speler van het Jong-team. Hij kan immers mooie adelbrieven voorleggen wat betreft 2018: hij mocht mee op trainingskamp met het eerste, zat bij de selectie voor het bekerduel met RKAV Volendam en liet zien het niveau in de Tweede Divisie aan te kunnen. Zijn volgende doel is debuteren in het eerste elftal. “Maar momenteel is Jong Vitesse mijn team, waar ik ook gewoon meestal mee train.”
Dat betekent niet dat Acheffay geen binding heeft met de spelers van het eerste, want op Papendal is er allerminst sprake van een gescheiden wereld. “De ervaren spelers van het eerste zijn zeker met me bezig. Iemand als Bryan Linssen praat veel met me. Wat hij me vertelt? Dat zijn details die desondanks belangrijk kunnen zijn tijdens een wedstrijd. Hij drukt me op het hart dat ik geconcentreerd aan een wedstrijd moet beginnen of hij geeft tips hoe ik een overtalsituatie kan creëren met de linksback.”
Hoewel Acheffay nog zou mogen uitkomen voor de goed presterende Onder-19 van de Arnhemmers, heeft de achttienjarige Amsterdammer de stap naar de Tweede Divisie inmiddels vrij eenvoudig gezet. In die competitie treft hij spelers die meer ervaring hebben dan de gehele selectie van Jong Vitesse bij elkaar. “Dat hebben we aan het begin van het seizoen gemerkt. Ervaren teams weten vaak exact wat ze moeten doen om een overwinning uit het vuur te slepen. Wij hebben daar de laatste weken ook stappen in gezet. Het is een snelcursus volwassen worden. Je weet: als je als jonge speler de Tweede Divisie aankan, dan kun je qua volwassenheid mee in het seniorenvoetbal.”
In duel met Thulani Serero
Mindset
Acheffay klopt al een tijdje op de deur bij Vitesse. Afgelopen januari werd hij namelijk door toenmalig-trainer Henk Fräser meegenomen naar het trainingskamp in het Spaanse Oliva. De stimulans fungeerde als olie voor het heilige vuur in de innerlijke beleving van Acheffay. Zijn intrinsieke vuur werd onder een Spaans zonnetje nog eens extra aangewakkerd. “Ik leefde altijd al voor voetbal, want in mijn jongste jeugd had ik al de mindset om prof te worden. Maar op het trainingskamp in januari zag ik pas echt wat het inhoudt om prof te zijn. Daardoor ben ik alleen maar gretiger geworden om nog harder te werken en er nog professioneler voor te leven.”
Vanaf zijn vijfde levensjaar staat het leven van Acheffay in het teken van het ronde leer. Hij groeit op in de Indische Buurt in Amsterdam-Oost, waar hij honderden keren de weg van zijn huis naar het pleintje in de buurt loopt. “Ik ben begonnen op straat. Het heeft me gemaakt tot de voetballer die ik nu ben en je ziet het op het veld nog steeds terug. Niet veel later ging ik voetballen voor een club. De keuze viel op Zeeburgia, dat in de buurt lag. Soms ging ik dan na een training weer naar het pleintje om verder te voetballen.”
Daar komt op zijn achtste een einde aan, want dan maakt Acheffay de overstap van Zeeburgia naar Ajax. Tijdens een talentendag valt hij op bij de jeugdtrainers en scouts op De Toekomst. “Ik heb twee jaar bij Ajax gespeeld, onder anderen met Sven Botman en Milan Baars, die nu bij Manchester United speelt. Het was heel anders dan ik gewend was bij Zeeburgia, een stuk professioneler natuurlijk. Het eerste jaar ging goed, maar in mijn tweede seizoen kreeg ik last van blessures en moest ik uiteindelijk weg. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het plezier in voetbal op dat moment soms ook miste. Het was zeker niet zo dat mijn droom instortte.”
Tanger
Na een vierjarige periode in de bekende omgeving van Zeeburgia dwingt hij een tweede kans af bij een proforganisatie, namelijk bij FC Volendam. “Daar voelde ik me erg goed. We speelden een aantal keer tegen Vitesse en tijdens die wedstrijden viel ik op. Drie jaar geleden verkaste ik naar Vitesse. Dat was geen moeilijke keuze, ook al moest ik van Amsterdam naar Arnhem verhuizen. Het was wel wennen voor me in het oosten, maar ik had van kleins af aan dus de wil om profvoetballer te worden. Dan moet je er natuurlijk wel wat voor over hebben. Door die mentaliteit verliep de aanpassing makkelijker. De eerste twee jaar zat ik in een gastgezin, maar sinds mijn achttiende heb ik een eigen plek in Arnhem.”
De vader en broers van Acheffay, die nog wel in Amsterdam wonen, leven hartstochtelijk met hem mee. “Mijn ouders zijn geboren in Marokko, waar nog een hoop familieleden van me wonen. Mijn familie komt oorspronkelijk uit Tanger. Daar kom ik na een druk seizoen altijd volledig tot rust. Of ik ooit benaderd ben door de Marokkaanse bond? Nee, dat niet. Wie weet komt dat nog in de toekomst, al geldt dat net zo goed voor Nederland. Maar laat ik eerst mijn debuut maken voor Vitesse, want dat is nu het belangrijkste.”
Acheffay is Gwaeron Stout van Kozakken Boys te snel af
