Het had echter anders kunnen lopen, meent Beugelsdijk zelf. "Ik twijfel of ik dit wel kan vertellen, want bij de club hebben ze het nooit geweten...", zegt hij tegen VI. "Ach, ik heb ervan geleerd en het zal me nooit meer overkomen. De uitwedstrijd tegen 1. FC Nürnberg (0-1 overwinning, red.), die vergeet ik nooit meer. Voordat we met de bus vertrokken, had ik iemand aan de telefoon. Ik was druk in mijn hoofd, stapte in en ging zitten. Na een half uur in de bus dacht ik: Fok, mijn voetbalschoenen…! Nee, dat meen je niet, mijn schoenen! Ik schrok me de pleuris. Het zweet brak me uit, ik kreeg een rode kop. Wat moet ik nu? Ik was gewoon mijn voetbalschoenen vergeten."
"Het was al aan het einde van de dag, we zouden in Neurenberg in een hotel gaan en de volgende middag spelen", vervolgt hij. "Ik durfde het niet te zeggen, ik denk dat die trainer (Benno Möhlmann, red.) me helemaal de tering had gescholden. Dan speel ik nooit meer, dacht ik. En wat stond ik voor paal bij de rest. Nee, dat was geen optie. Ik bedacht me dat een ploeggenoot geblesseerd in Frankfurt was achtergebleven. Ik heb hem gebeld om mijn schoenen uit de kast op de club te gaan halen en heb hem vervolgens met mijn broer in contact gebracht. Het was een heel gedoe."
"Uiteindelijk hebben zij elkaar 's avonds laat ergens ontmoet en de volgende ochtend is mijn broer om zes uur weggereden. Vlak voor het ontbijt hadden we afgesproken in de lobby van het hotel en gaf hij me die schoenen in een plastic tas. Man, je wil niet weten hoe opgelucht ik was. Anders had ik zó'n groot probleem gehad. Schoenen lenen van een medespeler was bij voorbaat geen optie. Ik heb maatje 46...", besluit Beugelsdijk, die met FSV Frankfurt dertiende staat in de Tweede Bundesliga.