Met enkel Financial Fair Play als financiële belemmering gedroeg Chelsea zich de voorbije jaren als een kind in een snoepwinkel. De club stond vooraan in de rij bij iedere speler die boven de marge uitsteeg.
Dat beleid resulteerde in voltreffers als Didier Drogba, Arjen Robben en Eden Hazard. Aanvankelijk richtte de club zich op directe versterkingen, maar naarmate de jaren vorderden groeide de behoefte aan een langetermijnplan. Chelsea ontwikkelde een verhuursysteem.
Scouts vlogen de hele wereld over, en jongere, minder bekende spelers trokken in groten getale naar Londen, om te beginnen aan een uitgestippeld traject. Dat beleid biedt Chelsea drie mogelijke uitkomsten.
1. Een speler ontwikkelt zich tot versterking van de hoofdmacht.
2. Een speler groeit uit tot een topper, maar moet vanwege moordende concurrentie alsnog uitkijken naar een nieuwe club. Voor een veel hogere transfersom dan Chelsea in eerste instantie op tafel legde.
3. Een speler wordt meermaals verhuurd, kost Chelsea weinig geld, en verkast uiteindelijk voor een kleine som naar een kleinere club.
Op het eerste gezicht geen verkeerde risicospreiding. Ter illustratie: Chelsea kocht Thibaut Courtois, Kevin de Bruyne en Patrick Bamford binnen een tijdsbestek van acht maanden voor een totaalbedrag van ongeveer zeventien miljoen euro.
Courtois groeide bij Atlético Madrid uit tot een doelman van wereldklasse, De Bruyne bracht uiteindelijk 24 miljoen euro in het laatje en Bamford vecht bij de mindere goden van het Engelse voetbal (momenteel Middlesbrough) voor een carrière in de Premier League. Met de transferinkomsten van De Bruyne zijn de kosten gedekt, en heeft Chelsea een 'gratis' topkeeper.
Gevaar
Er schuilt echter een groot gevaar in het transferbeleid van The Blues. Steeds meer talenten zullen zich nog een keer achter de oren krabben wanneer Chelsea zich voor hen meldt. Spelen op Stamford Bridge is voor velen een droom, maar hoe groot is de kans op realisatie van die droom? En worden die talenten wel warm van het vooruitzicht van een huurperiode bij Vitesse?
Verspreid over acht verschillende landen vechten liefst 26 beloften voor een terugkeer naar Chelsea. Dat zijn 26 extra concurrenten voor iedere mogelijke jonge aanwinst, terwijl de concurrentie bij de hoofdmacht toch al niet mals is.
Met Cesc Fabregas, Diego Costa en nu Juan Cuadrado gaat de jacht op de kopstukken van het Europese voetbal onverminderd voort. Die jacht en de jacht op jong talent bijten elkaar. Er zullen nog genoeg jonge beloften staan te springen om een lucratief contract bij Chelsea, maar hoe lang duurt het nog voordat ook zij een gedegen risico-analyse maken en The Blues de deur wijzen?
