Het is de achtste landstitel voor José Mourinho, de vijfde voor Chelsea. De derde van Mourinho bij Chelsea. De Portugese oefenmeester is als trainer verantwoordelijk voor meer dan de helft van de kampioenschappen die Chelsea ooit vierde.
Het is de titel van de gesloten defensie. Van de behoudende tactiek waar tegenstanders zich geen raad mee weten. Het is de titel van John Terry, de rots in de branding die Stamford Bridge tot een welhaast onneembare vesting maakte.
Het is ook de titel van uitblinker Eden Hazard, van stylist Willian en van de ijskoude Diego Costa. Maar bovenal is het de titel van de bus. Zeventien keer hield Chelsea dit seizoen het doel schoon. Slechts 27 keer moest de ploeg een doelpunt incasseren. Ter vergelijking: nummer zes Tottenham Hotspur deed dat bijna twee keer zo vaak (49).
Weer die bus
Tegen Crystal Palace hoefde Chelsea geen bus te parkeren. De nummer twaalf van de Premier League hoeft zich geen zorgen te maken om degradatie en hoeft geen extra gas te geven in de slotweken van het seizoen.
Toch stond er in de tweede helft weer een bus voor het doel van Thibaut Courtois. Met de handrem erop. Illustratief was de wissel die Mourinho halverwege de wedstrijd doorvoerde. Bij een 1-0 voorsprong, Eden Hazard had een strafschop in twee instanties benut, bracht hij John Obi Mikel binnen de lijnen als vervanger van de meer aanvallend ingestelde Juan Cuadrado.
Zes minuten voor tijd moest ook Willian het veld ruimen om plaats te maken voor nog een stofzuiger. Kurt Zouma werd in het veld gebracht om een middenveldblok te vormen met Nemanja Matic en de eerder ingevallen Mikel. Alsof Mourinho de deur op slot deed en de sleutel weggooide. De fans zullen er niet wakker van liggen. Die sleutel is namelijk wel de sleutel tot succes gebleken.
