Het Bedrog van Gijón is zonder twijfel de koning van het genre, maar de Schande van Abidjan is een waardig troonopvolger. De internationals van Ivoorkust en Kameroen hadden goed afgekeken van hun West-Duitse en Oostenrijkse voorgangers, die op het WK van 1982 zelfs de grootste ADHD'er met een amfethamineprobleem in slaap susten.
Het bekende akkoordje, de moeder aller salonremises, had tot gevolg dat de laatste groepswedstrijden op grote toernooien altijd gelijktijdig gespeeld moesten worden. Een schande, vond de volledige voetbalwereld, met uitzondering van West-Duitsland en Oostenrijk. Een goed idee, vonden Ivoorkust en Kameroen.
Abidjan
Op 19 november 2014 was Kameroen al verzekerd van deelname aan de Afrika Cup. Ivoorkust had een punt nodig om een ticket te bemachtigen. Met een 0-0 stand op het scorebord in de slotfase voelden de Ivoriaanse verdedigers dan ook weinig aandrang om de bal voorwaarts te spelen. De internationals van Kameroen spaarden hun energie liever voor de vermoeiende terugreis naar hun Europese werkgevers.
Wat volgde was een wedstrijd waar zelfs Jan Boskamp snel voorbij zou zijn gezapt. Tergend langzaam tikten de seconden weg, totdat de scheidsrechter van dienst opgelucht een einde aan de schijnvertoning kon maken.
De Ivoriaanse fans waren not amused. Zij hadden tenslotte geld betaald voor een kaartje om een paar dozijn spelers hun best te zien doen vooral niet te scoren. Ze bestormden het veld en werden uiteindelijk door politieagenten met stokken van het veld gejaagd. Zo was er toch nog actie te zien in Abidjan.