De handdruk is ferm, het stemgeluid voorzichtig. Fragiel bijna. Soms vraag je je af welke El Ghazi nou de échte El Ghazi is. Is het die verlegen jongen die tijdens interviews op bescheiden toon het liefst zo vaak mogelijk herhaalt dat hij hard wil werken, of die onverstoorbare lefgozer die eenmaal op het veld speelt alsof hij op een pleintje in Barendrecht staat? Een pleintje met zijn vier beste maten en het mooiste meisje van de straat als enige toeschouwers.
Een dun straaltje zweet stroomt als een bergbeek via de zijkant van zijn voorhoofd in de boord van zijn overhemd. De teleurgestelde supporters in de Amsterdam ArenA hadden dat zweet graag in een roodwit shirt zien stromen. Toen El Ghazi in de tweede helft naar de kant werd gehaald door Frank de Boer, klonk vanaf de tribunes een voorzichtig fluitconcert. Gericht op de man die dit seizoen al zo vaak bejubeld werd. De topscorer van de Eredivisie.
Die had het gefluit zelf ook gehoord. "Maar dat doet me helemaal niks", vertelt hij aan ELF Voetbal. De verlegen blik maakt voor even plaats voor verbetenheid. "Ik luister naar mensen die dicht bij mij staan. Daarvoor heb ik de trainer, familie en vrienden. Daar luister ik naar. Verder mag iedereen zijn eigen mening hebben, het is een vrij land. Maar mij interesseert het weinig."
"Dat heb ik altijd al gehad. Ik weet wat ik kan en ik weet wat ik niet kan. Wat moet ik anders? Luisteren naar de mening van anderen? Volgens mij heeft iedereen zijn eigen mening, maar mij krijg je niet makkelijk klein."
Dipje
Mentaal lijkt hij onverstoorbaar, maar zijn laatste tegenstanders wisten hem op het veld wel degelijk in toom te houden. Tegen Molde FK en PSV was El Ghazi onzichtbaar. En dan ziet het er bij een pleintjesvoetballer al snel uit alsof hij elders is met zijn gedachten. El Ghazi heeft een andere verklaring voor zijn mindere prestaties van de laatste weken. "Als je het seizoen goed begint, en je schiet er binnen vijf of zes wedstrijden zeven in dan lijkt het me logisch dat de alarmbellen gaan rinkelen bij tegenstanders", zo legt hij uit.
"Dat werkt bij ons net zo. Wij bestuderen zelf natuurlijk ook tegenstanders. Als je dan ziet dat tegenstanders zich op mij gaan instellen... Soms heb ik twee, drie man. Tegen Molde kantelde het team helemaal naar de rechterkant en was de linkerkant helemaal open. Daar moet ik mee leren omgaan. Ik moet beter leren inschatten wanneer de ruimtes er wel liggen en wanneer ze er niet liggen. Dat komt vanzelf wel goed."
Wisselvalligheid
Wisselvalligheid is een eigenschap die in het voetbal vooral wordt toegeschreven aan jeugdigheid. En daarvan is er volgens critici bij Ajax te veel. Volgens El Ghazi is wisselvalligheid niet alleen een kinderziekte. "Volgens mij gaat dat bij iedereen zo. Als je naar Messi en Ronaldo kijkt, die halen ook niet altijd een negen of een tien. Volgens mij scoren zij ook weleens een vier, vijf of zes. Toen ik op school zat haalde ik ook niet altijd een tien. Ook niet als ik goed geleerd had. Dat is het leven. Ik wil gewoon hard werken. Dan komt alles goed."
