Die paar seconden, rond half elf 's avonds op 23 april 2003, vergeet hij nooit meer. De pass van Paolo Maldini, gevoed met meer hoop dan overtuiging. Massimo Ambrosini die het kopduel wint van Abubakari Yakubu. Cristian Chivu die onderuit glijdt en dan Filippo Inzaghi ongehinderd ziet doorlopen. Petri Pasanen die net te laat is om Inzaghi af te stoppen. Net als Lobont. Inzaghi lift de bal met een boog over hem heen. Vlak voor de doellijn tikt Jon Dahl Tomasson de bal binnen: 3-2.
Het is de avond van de kwartfinale in de Champions League. AC Milan-Ajax in San Siro, beslist in minuut 90+1. Goals van Jari Litmanen en Steven Pienaar bleken niet voldoende. Nadat het eerder in Amsterdam 0-0 bleef. Lobont landt op zijn knieën op het gras, met zijn gezicht richting het doel. Daarna buigt hij zijn hoofd en laat zijn handen rusten op zijn knieën.
"Een nachtmerrie werd werkelijkheid. Het voelde alsof San Siro ineenstortte en het puin op mijn schouders terechtkwam. We waren echt helemaal leeg van de strijd. We hadden alles gegeven en waren zo dicht bij een enorme stunt. Wij waren the young guys, Milan had een topteam, met wereldsterren als Shevchenko, Maldini, Nesta en Inzaghi", vertelt Lobont aan ELF Voetbal.
"De meeste jongens bij ons stonden aan het begin van hele mooie carrières, bleek later. Kijk de opstelling maar na: Zlatan, Chivu, Sneijder, Van der Meyde, Pienaar, Maxwell en Nigel de Jong. Van der Vaart was er die avond niet bij. Als je kijkt waar al die jongens later hebben gespeeld kun je wel spreken van een hele bijzondere generatie. Het had allemaal nog mooier kunnen zijn als we door waren gegaan. Die uitschakeling deed veel pijn. A real sad moment. Ik weet nog dat de meegereisde fans ons tot lang na de wedstrijd toezongen. Wij keerden na het douchen nog terug op het veld om al onze supporters te bedanken. Ik krijg er nu nog steeds kippenvel van."
2003 (April 23) AC Milan (Italy) 3-Ajax... door sp1873
GRIJS HAAR
Het werd geen halve finale van de Champions League voor Ajax en Bogdan Ionut Lobont uit het Roemeense Hundoara, een stad in de regio Transsylvanië. Via Corvinul Hunedoara en Rapid Boekarest verhuisde hij in januari 2000 naar Ajax. Zes jaar en 67 officiële wedstrijden later vertrok Lobont naar Fiorentina. Hij was niet altijd eerste keus bij Ajax, mede door blessures en de aanwezigheid van Maarten Stekelenburg, Joey Didulica en Hans Vonk.
Lobont won een landstitel en twee keer de Johan Cruijff Schaal. Herinneringen aan zijn tijd bij Ajax koestert hij, vertelt Lobont aan de telefoon. De middagtraining van AS Roma is net voorbij. Sinds 2009 staat de 85-voudig international van Roemenië onder contract bij de nummer twee van de Serie A. Roma nam hem over van Dinamo Boekarest.
Of hij nog een paar woorden Nederlands spreekt? "Poeeh, dan moet ik graven. Mijn Nederlands is behoorlijk verwaterd na die jaren in Italië. En ik vond Nederlands altijd al een moeilijke taal. Misschien kan ik nog eens bij Kevin Strootman, Thomas Vermaelen en Radja Nainggolan aanschuiven voor een Nederlands gesprekje, haha. Ik heb het met Thomas weleens over Ajax. Wist je dat wij nog samengespeeld hebben bij Jong Ajax? Thomas had toen nog een babyface. En nu nog hoor, haha. Ik heb inmiddels hier en daar een rimpel en een verdwaalde grijze haar."
TOEKOMST
De teller staat op 28 officiële duels voor AS Roma. Zijn voorlopig laatste wedstrijd was op 26 mei 2013, de verloren finale van de Coppa Italia tegen SS Lazio (0-1). Lobont schikt zich al jaren in zijn rol, die van derde keeper. Dit seizoen achter de Pool Wojciech Szczesny (26) en de Braziliaan Alisson (24).
Zijn rol is er een van coachen en ondersteunen. Als bijna veertiger. Daarmee is Lobont niet de oudste speler bij Roma. "Totti is negen maanden ouder dan ik. Wij zijn samen de oude, wijze, nog net niet grijze, heren in de selectie, haha. Ik ga nog minimaal een jaar door. Ik heb een contract tot volgend jaar zomer. Ik ben AS Roma dankbaar voor de kans die zij mij ooit hebben geboden. En dat ik hier nog steeds ben."
"Rome voelt als een tweede thuis. Het leven is heel fijn. Iets meer zon dan in Nederland, hè. Mijn familie heeft het hier ook goed. Ik ben mij aan het oriënteren voor mijn toekomst. Ik denk eraan om trainer te worden. Nu kan ik al langzaam in het vak groeien. Ik probeer teamgenoten te helpen waar ik kan. Hoewel ik niet speel ben ik heel gelukkig. Ik accepteer mijn rol en haal veel voldoening uit het helpen van de jonge generatie. Zo vind ik het mooi om te zien hoe Strootman zich ontwikkelt. Hij is een echte prof en altijd gefocust. Kevin was heel lang uitgeschakeld door zware blessures, maar hij heeft zich knap teruggevochten en is nu echt een van de leiders bij AS Roma. A quiet leader. Hij zegt niet veel, is niet heel aanwezig. Maar op het veld neemt Kevin altijd het voortouw. Als een echte Romein. Hij past bij deze club met zijn karakter en temperament."
BROTHERS
Vanaf de tribune en de bank zag Lobont dit seizoen hoe AS Roma in de halve finales van de Coppa Italia werd uitgeschakeld door stadgenoot Lazio en in de achtste finales van de Europa League door Olympique Lyonnais. Voor het duel in Lyon kwam hij in Stade des Lumières nog een van zijn beste vrienden tegen: Cristian Chivu.
Ze speelden jarenlang samen bij Ajax en de Roemeense nationale ploeg. "Cristian is inmiddels gestopt heeft een functie bij de UEFA, in een technische commissie. We spreken elkaar best vaak. Cristian en ik zijn meer dan vrienden, eerder brothers. We hebben samen behoorlijk wat meegemaakt, zoals onze jaren in Amsterdam met Champions League-voetbal en ook twee EK's met Roemenië."
Heb je nog veel contact met mensen uit jouw tijd bij Ajax?
"Niet veel. Iedereen gaat toch weer zijn eigen weg. Yannis Anastasiou spreek ik soms nog wel, net als de teammanager van toen, David Endt. Andere jongens zie ik soms per toeval. Zoals Van der Meyde een keer in Milaan. Hij was behoorlijk veranderd, met zijn kale hoofd en tattoos. Ik herkende Andy bijna niet meer terug. Hij is ook iets zwaarder dan in onze tijd bij Ajax, haha. Andy, a great guy. En Maarten Stekelenburg zag ik bijna iedere dag in die twee seizoenen dat hij bij AS Roma speelde."
Wat was voor jou het hoogtepunt van de periode bij Ajax?
"De landstitel en dat Champions League-seizoen waren natuurlijk heel bijzonder om mee te maken. Maar juist de herinneringen aan de kleedkamer koester ik. Iedereen jaagde een droom na en wilde slagen. Als we serieus moesten zijn waren we dat, maar we hadden ook veel lol. We hadden een hele leuke groep met ervaren jongens als Winter, Witschge, Litmanen, Galásek en Bergdolmo en veel jonge talentvolle spelers. Mamma mia, als ik terugdenk aan al die boys. Een aantal heeft later een Champions League-finale gewonnen, zoals Chivu en Sneijder met Inter. En Zlatan heeft echt een waanzinnige carrière opgebouwd. Het fundament voor die carrières werd gelegd bij Ajax. We waren jonge honden, met Ronald Koeman als een soort voetbalvader. We waren talentvol, maar hadden iemand nodig die ons wilde sturen. En dat deed Koeman. Hij bracht ons normen en waarden bij."
Kun je een voorbeeld noemen?
"Ik weet nog dat ik in een oefenwedstrijd tegen Celtic op doel stond en mijn shirt uit mijn broek had. Ik zag Koeman al even kijken, maar pas na de wedstrijd kwam hij naar mij toe. Ik kreeg een tik op mijn kop en hij zei: als je dat nog een keer doet zit je de volgende keer naast mij op de bank. Vanaf dat moment speelde ik altijd met het shirt in mijn broek, haha. We werden zo dus een beetje opgevoed door Koeman."
NEW KIDS
Ben je nog weleens terug geweest in Amsterdam na jouw vertrek bij Ajax?
"Ja, de laatste keer was in december 2008. Volgens mij was het Sinterklaas in Nederland. Ik weet nog dat we toen een frikandel hebben gegeten. Die mis ik nog steeds: frikandellen. Zonder saus en uitjes, haha. Gelukkig hebben ze in Italië ook heerlijk eten. Ik heb een fijne tijd gehad in Nederland, een rustig land. Het was mijn eerste buitenlandse avontuur. Amsterdam en Rome hebben mij gevormd tot de persoon die ik nu ben. In Nederland ben ik volwassen geworden. Zowel op als naast het veld."
Volg je de verrichtingen van het huidige Ajax nog?
"Zeker, via internet en de tv. Ik kijk vaak even of ze hebben gewonnen en wie hebben gescoord. Ik vind het heel mooi dat ze dezelfde filosofie hanteren nog altijd voor jonge jongens kiezen. Ik vind Dolberg echt een geweldige spits. Hij wordt een hele grote speler. Traoré en Kluivert vind ik ook hele bijzondere spelers. Het is voor het team ook heel goed dat ze met jongens als Schöne en Klaassen wat ervaring erbij hebben. Die hadden wij ook nodig voor de balans in het team. Er is alleen het nodige veranderd. Tegenwoordig ben je met 24 of 25 jaar al een hele oude speler."
Ajax speelt vanavond voor het eerst sinds 2003, die avond in San Siro, weer in een kwartfinale van een Europees toernooi. Ga je kijken?
"Jazeker! Ik denk dat Ajax een hele goede kans maakt tegen Schalke 04 en zelfs om de Europa League te winnen. Zeker wanneer ze zo spelen als tegen Feyenoord, in de Klassieker. Ik heb die wedstrijd thuis gekeken. Ik was echt onder de indruk. Oké, het is geen kwartfinale Champions League, zoals veertien jaar geleden, maar zo ver komen in de Europa League is ook heel knap. Zeker met the new kids. Ik hoop voor hen dat het beter afloopt dan voor ons. Al leer je ook van tegenslagen. Vraag maar aan al die andere jongens die later nog veel mooie momenten hebben beleefd. Ik heb het inmiddels ook een plek gegeven. Het is niet zo dat ik nog steeds 's nachts wakker schrik van Inzaghi en Tomasson. Het leven bestaat uit ups-and-downs. De kunst is om ermee te dealen, met de tegenslagen. Ik ben nu vooral trots dat we zo ver kwamen in 2003. Hopelijk kan dit Ajax wel all the way gaan in Europa. Ik zit vanavond als trouwe fan voor de tv. Ajax zit in mijn hart."
