Als we ons hebben gemeld in het spelershome van FC Groningen blijkt dat de training van de eerste selectie flink uitloopt. De lunch en een tactische bespreking staan ook nog op het programma. Dat wordt lang wachten.
Van elke journalist die een tijdje in het betaald voetbal rondloopt, is wachten een tweede natuur geworden. Maar in dit geval valt het mee. Terwijl zijn ploeggenoten rustig douchen en alvast aan de lunch beginnen, maakt Mahi haast voor het gesprek. Zijn middageten stelt hij even uit.
Al snel blijkt waarom. De aanvaller heeft het goed naar zijn zin in Groningen. Hij is vrolijk. Dat is niet gek als je bedenkt dat hij wekelijks de uitblinker is bij de ploeg van Ernest Faber. Anderzijds liep Mahi aan het einde van de winterstop wel een mooie transfer naar Engeland mis. "Het was een mooie club uit de Championship die graag wilde promoveren. Voor mij was het een financiële en sportieve vooruitgang, dus ik stond zeker open voor de overstap", zegt Mahi tegen ELF Voetbal, over de overstap van 3,3 miljoen naar Fulham. "Natuurlijk was ik teleurgesteld dat ik niet weg mocht. Even. Want ik snapte ook wel dat ze me niet wilden laten gaan. Een vervanger halen was onmogelijk."
Een aantal keer sloeg het noodlot toe voor Mahi.
Blessures
De teleurstelling was er met name omdat Mahi zijn carrière goed heeft gepland. Nadat hij in 2014 overkwam van Sparta Rotterdam wilde hij twee seizoenen voor FC Groningen spelen en dan een volgende stap maken. Het liefst naar Engeland of de Nederlandse top. Het liep echter anders. Mahi raakte al snel geblesseerd aan zijn enkel en viel van de ene slepende blessure in de andere. Ook nog eens nét op het moment dat hij een basisplaats had veroverd.
"Mentaal was dat heel zwaar. Op een gegeven moment zit je er echt mee, maar je kunt niets anders doen dan herstellen. Ik ben niet blessuregevoelig, ik had gewoon pech. Dat is frustrerend. Zat de ene blessure erop, kwam er weer iets nieuws. Gelukkig heb ik steun gehad van mijn broers. Dat heb ik heel erg gewaardeerd. Want ik ben een liefhebber, het liefst sta ik elke training op het veld."
Op sportief gebied ontwikkelde Mahi zich daardoor minder snel dan hij zich had voorgenomen. Buiten het veld maakte hij wel de nodige stappen in zijn leven. Zo leerde hij zijn verloofde Daisy kennen op Curaçao. Ze woont inmiddels bij hem in, in Groningen. "Dat was wennen. Ik woonde in de Schilderswijk in Den Haag, daar gebeurt weleens wat. Dan is Groningen wel even wat anders. En er werden opeens andere dingen van mij gevraagd. Bij Sparta deden mijn ouders alles. Koken, strijken, wassen. Alles stond klaar. Heerlijk. Inmiddels ben ik overigens gewend aan mijn eigen leventje hier."
Marokko
Toch keert hij regelmatig terug naar zijn ouderlijk huis in Den Haag. Of naar Marokko, waar de familie van zijn vaderskant woont. Mahi: "Die bezoek ik regelmatig. Het is een prachtig land, altijd lekker weer. Je hebt mooi berglandschappen, waar het rustig is en je vooral lekker kunt eten. Marmita bijvoorbeeld, een Marokkaanse stoofschotel. En in de grote steden zoals Marrakech heb je veel mooie bezienswaardigheden. Al is het daar wel een stuk toeristischer."
In de familie Mahi staat de belijdenis van de islam bovenaan. Dus ook voor de voetballer van FC Groningen. "Ik bid vijf keer per dag en ga naar de moskee wanneer ik kan. Vaak is dat op vrijdag. Soms is het best moeilijk te combineren met het profvoetbal. Als we bijvoorbeeld twee keer per dag trainen en samen lunchen, zijn alle gebeden al voorbij als ik thuis kom. Dan haal ik de gebeden 's avonds weer in. Je hebt het ochtend-, middag-, namiddag,- beginavond- en het avondgebed. Elk gebed duurt ongeveer tien minuten."
Keuzes
Door zijn familie in Marokko mag Mahi ook voor dat land uitkomen. Hoewel hij voor de jeugdteams van Oranje speelde, heeft hij zijn definitieve keuze nog niet gemaakt. "Ik ben geboren in Nederland en voel me ook Nederlander. Dit land zit in mijn hart, maar Marokko ook. Ik heb er nog niet over nagedacht en het hangt van de toekomst af welke keuze ik maak."
Welke keuze Mahi maakt op 15 maart 2017, tijdens de Tweede Kamerverkiezingen, weet hij ook niet. Hij heeft banden met Nederland en Marokko, maar denkt niet dat zijn stem veel uitmaakt om bijvoorbeeld de integratie van Marokkanen in Nederland te verbeteren. "Daarom ga ik niet stemmen. Voor mijn gevoel maakt die ene stem van mij geen verschil", legt hij uit.
Voorkeur heeft hij niet per se, al krijgt Mark Rutte zijn vertrouwen. "Rutte gaf les op het Johan de Witt-college. Daar zat ik ook op school en zag ik hem regelmatig voorbijkomen. Volgens mij is het een goede man met veel verstand. In hem heb ik wel vertrouwen."
Doorbraak
Terug naar het voetbal. Na het geloof en zijn familie de belangrijkste bijzaak in het leven van Mahi. Vriend en vijand verbaast de aanvaller dit seizoen met zijn vele doelpunten. Maar zichzelf verrast hij niet. Sterker nog: aan het begin van dit seizoen kondigde hij zijn eigen doorbraak aan. "Eindelijk was ik fit. Ik had mezelf wijsgemaakt dat dit mijn seizoen moest worden. Twee jaar mocht ik ruiken aan het niveau. Nu moet ik het laten zien. Daar heb ik de kwaliteiten voor."
Hij legde zichzelf de eis van vijftien doelpunten op. Best veel voor een buitenspeler die de tweede wedstrijd van het seizoen niet eens bij de selectie zat. Inmiddels heeft hij er al tien goals inliggen, zevenmaal daarvan was de eerste treffer van FC Groningen. Alleen Davy Klaassen bij Ajax doet dat beter. De cijfers maken Mahi trots. Volgens hem is zijn succes de combinatie van zijn fysieke kracht en techniek. "Ik heb mijn lengte en fysiek mee, maar ik ben geen kick-and-rush-voetballer. Ik moet het vooral hebben van mijn techniek en snelheid."
De doelstelling van vijftien goals is overigens geen keiharde eis. "Het ligt er aan hoe het loopt. Als het voetbal goed is, dan komen de doelpunten vanzelf. Of ik er nu dertien of zeventien maak, maakt dan niet zo veel uit. Als ik tien assists geef en niet scoor, kan ik ook tevreden zijn."
Mahi viert een treffer met zijn inmiddels vertrokken vriend Rusnák.
Play-offs
Uiteindelijk gaat het namelijk om het grotere doel: de play-offs halen met FC Groningen. Na de competitiestart zag het er slecht uit voor de noorderlingen. "De hele voorbereiding waren we ongeslagen en toen opeens kwam Feyenoord-thuis: 0-5. Onacceptabel. De week erna verloren we met 2-0 bij Excelsior. Met alle respect: als je ambities hebt, moet je die wedstrijden winnen. De 4-3 nederlaag tegen FC Twente was het begin van de ommekeer. Toen kwamen we terug van een 3-0 achterstand. Sindsdien spelen we wat compacter, maar dat pakt goed uit."
De weg omhoog is ingeslagen. Hoewel FC Groningen nog volop in de race is om een verlenging van de competitie af te dwingen, werden er in de winterstop drie spelers verkocht. Danny Hoesen, Hans Hateboer en Albert Rusnák. "Dat merk je wel aan het niveau op de trainingen. Misschien had er wel iemand bij gemoeten. Van mij had het in elk geval gemogen, voor de play-offs heb je een bepaald basisniveau nodig."
Geluk en vertrouwen
Na dit seizoen, een jaar later dan gepland, wil Mahi een volgende stap in zijn carrière maken. "Het liefst naar de top van Nederland. Ajax, Feyenoord of PSV. Maar als zij niet komen, dan wil ik graag naar Engeland. Dat land ademt voetbal. In Spanje heb je nog weleens halflege stadions, in Engeland niet. Zelfs in de tweede divisie is er een enorme sfeer. En het zijn echte supporters hé, daar."
"In december was ik met ploeggenoten naar Chelsea tegen West Bromwich Albion. Als ze daar een bal over de zijlijn rossen, klapt en juicht iedereen. De fans weten dat WBA het soms moeilijk heeft. Zo mooi kan het zijn. In Nederland moet het altijd mooi, in Engeland niet. Het was een draak van een wedstrijd, maar Diego Costa scoorde in de tachtigste minuut de 1-0 en iedereen ging tevreden het stadion uit. Positief."
Een mooi slotwoord om het interview af te sluiten. Ondanks twee jaar van vooral blessureleed en een mislukte transfer is Mahi positief bij FC Groningen. Positief en overtuigd van eigen kunnen, wachtend op een volgende stap die deze zomer moet komen. Anders gezegd: ?????????? ??????????? ???????????, zoals in de Koran staat. Geluk komt tot degenen, die er vertrouwen in hebben.
