Nou goed, okselfris was Nick Viergever, van 3 augustus 1989, niet aan de uitwedstrijd tegen Schalke 04 begonnen. Dat hij vijf dagen eerder tegen Heerenveen na ruim een uur naar de kant werd gehaald, sprak boekdelen. De lies hindert hem nu al een paar wedstrijden.
Hoewel de tweede verlenging in Gelsenkirchen al bijna verstreken is, zet Viergever aan voor een sprint met perspectief. De linksback heeft na zijn bevrijdende treffer vleugels gekregen en stormt naar voren. Hij heeft een vrije doortocht naar het Duitse doel, zo lijkt het. Maar dan schiet de kramp er in beide liezen in. Viergever, na afloop in de catacomben van de Veltins Arena: "En toen moest ik nog dertig meter…"
Dilemma
Waar een doorsnee voetballer kermend ter aarde zou zijn gestort, daar strompelt Viergever in slowmotion door. Wat er ook gebeurt, doorgaan zal hij. Het moraal is hoog, nadat hij even tevoren bij een 3-0 achterstand de cruciale Amsterdamse treffer heeft gemaakt. "Ik stond voor een dilemma: schieten of richting de cornervlag om tijd te winnen. Het werd een schot. Althans, een rollertje. Daar werd ik later in de kleedkamer nog om uitgelachen."
Gelukzalig was hij van het veld gestapt, nadat voor het uitvak eerst een feestje was gebouwd. "Overal deed het pijn. Maar dat heeft wel wat. Het is toch geweldig om zó diep te gaan? Dat je lichaam zegt: nu is het wel even mooi geweest. Dan weet je dat je alles heb gegeven, dat je het laatste stukje uit je lijf hebt weten te persen. Het was een gevecht geweest. Na afloop vielen de spelers bij bosjes op de grond. Het leek wel een slagveld."
Het curieuze doelpunt tegen Schalke 04
Strijder
Nick Viergever is sinds zijn komst in de zomer van 2014 niet de allergrootste publiekslieveling geweest. Maar daar is de laatste maanden verandering in gekomen. De Ajax-supporters noemen de door Sparta opgeleide verdediger een strijder. En strijders worden op handen gedragen. De goal die Viergever maakte kwam ook voort uit een gezond portie vechtlust. "Toen ik zag dat die Duitser eerder bij de bal was dan ik, dacht ik: vól het duel zetten. Daardoor kon ik het schot blokken en vloog de bal blijkbaar in het doel."
Hoe de bal er in ging, zag hij pas later terug op een televisiescherm. "Ik kan het nu mooi vertellen, maar ik had geen idee hoe het precies ging. Het was een cruciale treffer. Leuk voor mij, maar geweldig voor de ploeg." Met die laatste woorden bagatelliseerde Viergever, en passant goed voor negen intercepties, vier gewonnen tackles en acht gewonnen duels, zijn eigen inbreng. Want het was niet de eerste keer dit seizoen dat de verdediger de belangrijke openingstreffer voor zijn rekening neemt. Zo opende hij een week geleden de score tegen Heerenveen, net als eerder tegen Legia Warschau en Vitesse.
Cup in handen
Viergever, geschorst voor de thuiswedstrijd tegen Olympique Lyon, is bezig aan zijn beste seizoen in Amsterdam. "Ik speel alles, de trainer geeft mij het goede gevoel. Dat is belangrijk voor mij. Dat we in deze fase van het seizoen nog op twee fronten actief zijn, daar doe je het als voetballer voor. Het is een voorrecht om lid te zijn van deze selectie. Je kan op iedereen bouwen. Zoals Donny en Kenny invielen, fantastisch gewoon."
Zondag wacht zoals gezegd de zoveelste krachttoer in een tot nu toe mooie Amsterdamse lente. Veel tijd om te herstellen hebben de Amsterdammers niet. "Wat dat betreft was de periode van vijf dagen tussen Heerenveen en Schalke prettiger voor ons. Nu hebben zitten er drie dagen tussen de wedstrijden en komt er nog een reis bij. De fysio's moeten vol aan de bak. Het is oplappen en nog één keer alles geven. Daarna hebben we door het bekerweekeinde negen dagen rust voor het eerste halve finaleduel. Zwaar is het, maar in het hoofd zit het wel goed. Op het mentale vlak hebben we een enorme boost gekregen."
Het vertrouwen dat er een prijs kan worden gewonnen groeit met het uur. "Zondag moeten we er ook weer staan. Want we willen heel graag kampioen worden. Wie niet tijdig is hersteld van Schalke, zal worden vervangen. De jongens op de bank zijn er klaar voor. Zoals we er ook Europees klaar voor zijn. Nog drie potjes en we staan met de cup in ons handen. Dat besef moet er zijn."
