Aan de lantaarnpalen in de Olympialaan in Brugge, uitkijkend op het Jan Breydel Stadion, wapperen op deze middag banieren met afbeeldingen van oud-spelers van Club Brugge, opgericht op 13 november 1891. Een Vlaamse variant van een wall of fame met clubiconen als Jan Ceulemans, Franky Van der Elst, Geert Verheyen en Vital Borkelmans. Naast het stadion, gebouwd in de jaren '70, ligt het trainingsveld van Blauw-Zwart. De training van Michel Preud'homme is net voorbij.
CHALLENGE
Gejoel en gelach. "Ruudje! Ruudje!", roepen drie vrouwen vanachter een hek bij het stadion naar Ruud Vormer (29). Hij zwaait naar ze. Met een leren tasje onder zijn arm loopt Vormer ons tegemoet op het veld van het Jan Breydel Stadion. Vormer, grijze coltrui, donkerblauwe jas, jeans met gaten en grijze sneakers, blond haar met gel strak achterover gestreken, steekt zijn hand uit. "Leuk dat jullie er zijn. Mooi stadionnetje of niet? Het is elke keer een plezier om hier te spelen."
"Ik ben een stijve hark hoor", zegt Vormer lachend als de fotograaf hem vraagt of hij een bal in zijn nek kan leggen. Na twee keer hooghouden: "Ik leg de bal wel met mijn handen in de nek. Is dat goed?" Dan foto's op de tribune en in de dug-out. "Nochtans geen bekend terrein voor onze Ruud", zegt perschef Kirsten Willems van Club Brugge. "In De Kuip wel hoor...", reageert Vormer.
De drie vrouwen die eerder vanachter het hek naar Vormer schreeuwden, staan later oog in oog met de nummer 25 van Club Brugge. "Mogen wij een foto met u trekken ", vraagt een van de vrouwen. Een walm van Red Bull ontgaat Vormer niet. "Red Bulletjes zijn niet zo gezond hè meiden?", zegt hij. Direct komen twee mannen met blikjes Red Bull in hun handen op Vormer af. Ze vragen of hij mee wil doen aan een challenge en een filmpje met hen wil opnemen. "Krijg ik er geld voor? Haha, grapje hoor. Waar gaat het over?" Na nog iets meer informatie van de twee mannen wijst Vormer naar Laurens De Bock, linksback van Club Brugge, die voor hem loopt, richting het parkeerterrein. "Hé Bockie, kom eens, die jongens willen een filmpje met jou opnemen. Loop niet zo hard weg joh! Maat!" Vormer kijkt naar de twee mannen: "Loop Bockie maar gewoon achterna. Hij wil wel. Ik moet echt gaan, ik heb een interview."
Dan rijdt Ricardo van Rhijn in een Mercedes G-klasse AMG van het parkeerterrein af. Vormer zwaait, het raam aan de passagierskant gaat naar beneden. "Rica, deze mannen hebben jouw hulp nodig." Van Rhijn vraagt wat Vormer bedoelt. De mannen lopen naar de auto. "Kom, snel naar binnen!", lacht Vormer.
GOEDE KEUS
Hij noemt zichzelf later, zittend aan tafel in een kamer in het administratief centrum De Klokke, naast het trainingsveld, niet voor niets een sfeermaker in de selectie van Club Brugge. "Je moet het leven ook een beetje kleur geven hè? Het hoeft allemaal niet zo serieus jongens. Ja, op het veld wel. Maar daarbuiten is het heerlijk om een beetje te dollen met al die gasten. Dat doen we hier ook zeker. Misschien waren het trouwens wel scouts van Red Bull Salzburg. Zou zomaar kunnen toch? Haha."
Sinds september 2014 staat Ruud Vormer onder contract bij Club Brugge. En sinds zijn komst is hij een populaire speler in de hoofdstad van West-Vlaanderen. Geliefd om zijn 'Nederlandse branie, gezonde agressiviteit en een pak kilometers op het middenveld', zoals op de website van Club Brugge staat. Hij won met Club Brugge de Supercup, beker en landstitel in België.
"En die laatste prijs door de grote rivaal Anderlecht met 4-0 te verslaan. Een historische dag, die 8 mei 2016. Club Brugge was al elf jaar geen kampioen worden. Het was een gekkenhuis. Niet normaal. De hele Grote Markt stond bij de huldiging vol. Er is toen nog dagen gefeest. Wij zijn tot in de vroege uurtjes doorgegaan. Gelukkig reed mijn vrouw naar huis. We hoopten dit seizoen weer zo'n volksfeest mee te maken. Helaas ging het iets minder."
Vormer, derde bij de verkiezing voor Speler van het Jaar in de Jupiler Pro League van 2016, is sinds zijn komst in de zomer van 2014 een vaste waarde bij trainer Preud'homme (inmiddels vertrokken, red.). "Hij heeft mij drie jaar geleden naar Brugge gehaald toen ik op een dood spoor zat bij Feyenoord. Preud'homme kende mij nog uit de Eredivisie. Als speler van Roda JC scoorde ik nog tegen hem en FC Twente. Voor de kans die hij mij bood ben ik hem heel dankbaar. Preud'homme had veel vertrouwen in mij. Net als CEO Vincent Mannaert, die het eerste contact heeft gelegd met mijn zaakwaarnemer. Club Brugge blijkt nu een hele goede keus. Ik voel me hier echt thuis. Club Brugge is qua sfeer wat gemoedelijker dan Feyenoord. Daar was het allemaal wat harder. Het is qua type mensen iets meer te vergelijken met Roda JC. Alleen bij Roda mocht je weleens verliezen. Club Brugge is een echte topclub, hier moet je elke week winnen."
FEYENOORD
Nee, de transfer van Roda JC naar Feyenoord in de zomer van 2012 pakte niet uit zoals Vormer had verwacht. In iets meer dan twee jaar kwam hij tot 53 officiële duels, vooral als invaller. "Toch heb ik nooit spijt gehad van mijn overstap naar Feyenoord. Alleen al omdat ik er een hele goede vriend als Kostas Lamprou aan heb overgehouden, haha. En ik had bij Feyenoord van meer waarde kunnen zijn, maar ik heb nooit echt een kans gekregen onder Ronald Koeman. Hij koos voor Jordy Clasie, Tonny Vilhena en Lex Immers. Dat was zijn middenveld. Ik moest het doen met invalbeurten van vijftien tot twintig minuten, speelde vaak bij de beloften. Dan krijg je geen zelfvertrouwen, zit je er niet lekker in. Ik had geen zin om nog langer op de bank te zitten en toen Brugge kwam ben ik vertrokken. Maar ik volg Feyenoord nog steeds elke wedstrijd en gun iedereen in Rotterdam de landstitel van harte."
Club Brugge wordt vaak het Feyenoord van België genoemd. Waarom ben je hier wel geliefd?
"Nou, dat ligt voornamelijk aan het feit dat ik hier wel elke week speel. Qua speelstijl paste ik ook bij Feyenoord, maar de mensen daar zagen mij vooral langs de kant zitten. En als je dan een keer speelt ontbreekt het echte zelfvertrouwen. Dat heb ik hier wel. Verder ben ik iemand die altijd hard werkt en ook wel iemand die met iedereen een praatje kan maken. Zo ook met de supporters. Qua passie lijken ze echt op die van Feyenoord. Het is niet voor niets dat zij ook Hand In Hand Kameraden zingen. Zowel Club Brugge als Feyenoord is een club van het volk. Ze willen strijdlust en passie zien. Bij Anderlecht willen de mensen mooi voetbal zien. Anderlecht is wat meer te vergelijken met Ajax."
Hoe zou jij het niveau inschatten van de Belgische competitie ten opzichte van Nederland?
"Nou, je hebt het gezien aan de prestaties van de Belgische teams in Europa. Anderlecht deed het in de kwartfinales van de Europa League heel goed tegen Manchester United, werd in de verlenging uitgeschakeld. Genk stond ook in de kwartfinales en Gent kwam ver. Helaas deden wij het niet goed in de Champions League. Nul uit zes is wel slecht, hè? We waren gewoon een maatje te klein voor FC Kopenhagen, FC Porto en Leicester City. Maar het Belgische voetbal zit in de lift merk ik. Ik heb het idee dat de Belgen ook iets meer de mouwen kunnen opstropen dan de clubs in Nederland. Er wordt harder gewerkt. Maar over het algemeen spelen de teams in de Eredivisie wel verzorgder. Hier zie je Moeskroen en Westerlo niet zo van achteruit opbouwen als Heracles of Excelsior. Dan gaat de ballen echt lang. Maar als Belgische clubs tegen Nederlandse oefenen winnen ze wel vaak, heb ik het idee."
NEDERLAND
De tijd dat De Rode Duivels het Nederlands elftal als voorbeeld zagen is inmiddels voorbij hè?
"Dat zeker. Als je ziet wat België nu voor team op de been kan brengen. Dat is niet normaal. Al die gasten spelen in de Premier League. Ze lachen hier stiekem wel om de prestaties van het Nederlands elftal. Dat is ook niet zo vreemd hè? Het gaat op z'n zachtst gezegd niet best. Hoe dat komt weet ik echt niet. Maar als je zo'n wedstrijd als tegen Bulgarije ziet... Ik weet niet hoe zoiets kan gebeuren, ik ben er niet bij en weet dus ook niet wat er bij die gasten in de hoofden speelt. Maar soms ik heb het idee dat er wat meer vechters in het team mogen. Vroeger had je types als Jaap Stam en Edgar Davids die de beuk erin gooiden als het voetballend niet lukte. Die heb je niet meer zoveel, helaas."
Heeft de nummer drie van de verkiezing voor Speler van het Jaar in België weleens een belletje gehad uit Zeist?
"Nee, tot nu toe niet. Ik denk wel dat ik het zou aankunnen. Maar ik lig er ook niet wakker van dat ik er nog nooit bij heb gezeten. Ik doe hier mijn stinkende best en meer kan ik niet doen. Misschien dat het mij zou helpen als een Belg bondscoach zou worden, haha. Ik begreep dat de naam van Preud'homme een keer is gevallen bij Oranje. Hij is iemand die er bovenop zit. Tactisch is Preud'homme ook heel erg sterk. Net als Louis van Gaal. Daar houd ik wel van."
Hoe kijk je eigenlijk terug op jouw samenwerking met Van Gaal?
"Ik vind het heel bijzonder dat ik met zo'n toptrainer heb mogen werken. Je hoort vaker van spelers die met hem hebben gewerkt dat dat besef pas komt naarmate je ouder wordt. Dat is bij mij ook. Ik heb bij Van Gaal mijn profdebuut gemaakt en veel geleerd. Ik was nog een jong jochie. Lange haartjes. Zat ik daar in de kleedkamer met spelers als Shota Arveladze. Ik keek altijd tegen hem op. Als hij in de groep iets zei was iedereen stil. Hij werd vaak Mister Bean genoemd. Als hij dat hoorde kon Shota echt boos worden, haha. Het was een mooie tijd joh. Net als later die jaren bij Roda. Met Harm van Veldhoven, de trainer van toen, heb ik nog steeds contact. Net als met mijn maat Willem Janssen. We gaan deze zomer met de gezinnen naar Turkije. Ik heb veel plezier beleefd in Kerkrade. Ik heb toen ook de Bronzen Schoen gewonnen van De Telegraaf. Ik mocht iemand kiezen die de prijs zou uitreiken. Ik koos Van Gaal. Hij zat ook bij mij en mijn familie aan tafel. Zij waren wel even onder de indruk van zijn aanwezigheid. Ze kenden hem alleen van tv, maar ze vonden hem heel vriendelijk."
FAMILIE
Soms rijdt Vormer terug naar zijn geboorteplaats Hoorn, waar zijn ouders en zus nog steeds wonen. Het is ongeveer drie uur rijden vanuit Gent, waar hij met zijn vrouw Roos, zoon Valente van vier en dochter Juliëtte van acht maanden woont. "Dan moet het wel een beetje rustig zijn op de ring rond Antwerpen. Het kan daar een gekkenhuis zijn. De weg tussen Gent en Brugge is rustiger. Lex woont nu vlak bij ons in Gent. Denswil en Van Rhijn in Brugge. Ik vind het wel leuk dat zij erbij zijn gekomen. Ollanders onder elkaar hè? Haha."
"Ik kende Van Rhijn en Denswil alleen van tv, hoewel Dens en ik wel dezelfde zaakwaarnemer hadden. Lexie kende ik al van Feyenoord. Ik belde hem nog toen hij in Cardiff zat en de geruchten over zijn komst hoorde. Ik zei: kom gewoon gezellig langs hier, gaan we lekker samen ballen en kampioen proberen te spelen. We gaan op de club veel met elkaar om, maar daarbuiten niet echt. We zien elkaar ook genoeg op de club. Dat zullen andere mensen ook hebben met hun collega's. Iedereen heeft ook zijn eigen wereldje met een vriendin of vrouw en kinderen."
De keuze voor Gent als woonplaats werd mede bepaald door het werk van zijn vrouw Roos. Zij werkt als spoedarts in een ziekenhuis in Gent. Vormer zegt dat hij trots is op wat ze bereikt heeft, na een lange studieperiode. "Als zij nu thuiskomt uit haar werk en de verhalen vertelt over wat ze daar meemaakt, dan besef je wel dat voetbal maar een bijzaak is in het leven. Bij haar draait het vaak om leven en dood. Dat moet ook niet te lang in je hoofd zitten. Daarom maken we ook veel lol thuis hoor. Zeker met die kleintjes. Als het mooi weer is halen we een ijsje of gaan we naar het strand."
Hij voelt zich thuis in Vlaanderen. "Maar een halve Belg wil ik mezelf niet noemen. Ik blijf ook die Hollandse jongen uit Hoorn. Recht voor z'n raap. Daar hebben ze hier misschien wel even aan moeten wennen. Belgen zijn over het algemeen iets meer timide, rustiger dan Nederlanders. Hoewel, Bockie, Laurens De Bock, is een uitzondering. Hij is een gek, mijn maat. Verder lijkt België heel veel op Nederland. De Belgen zijn wel meer bourgondiërs. Dat merk je aan ook het eten. Dat is super."
TOEKOMST
Hoe lang denk jij nog bij Club Brugge te spelen?
"Ik heb nog een contract tot 2020. Voorlopig zit ik hier goed. Natuurlijk heb ik wel de ambitie om het nog een stapje hogerop te proberen. Maar niet als ik daar op de bank moet zitten. Daarvoor heb ik het hier te goed. Ik sta bij Club Brugge vaak op 8, als een aanvallende middenvelder. Met Timmy Simons in mijn rug, op 6. Hij is een levende legende hier. Een hele aardige en rustige kerel. Een echte prof. Veertig jaar en elke week in de basis. Timmy leeft voor de sport, let op zijn voeding en neemt op tijd rust. We noemen hem D'n Ouwe. Maar ik heb veel respect voor hem. Ik weet niet of ik zo lang meega."
Je hebt nu nog wel wat jaartjes voor de boeg...
"Zeker, maar ik moet zeggen dat ik inmiddels wel begin na te denken over wat ik na mijn carrière zou willen doen. Soms heb ik het daar met mijn vrouw over. Trainer worden lijkt mij wel wat. Maar ja, dan ben je weer vaak van huis. Misschien word ik analyticus op de Belgische tv. Zoals Jan Mulder, Aad de Mos of Jan Boskamp. Ik zie mezelf daar wel zitten hoor. Nou ja, niet met zo'n postuur als Jan, haha. Maar weet je, ik neem hem wel serieus als hij over voetbal babbelt. Er wordt lacherig over hem gedaan omdat hij wat zwaarder is en sommige namen niet goed uitspreekt, maar hij zegt zinnige dingen. Net als Aad. Mulder iets minder. Autootjes vind ik trouwens ook wel heel leuk, en dan bedoel ik niet die waar mijn zoontje mee speelt, hè. Misschien is dat ook nog iets voor later. Een leuk handeltje starten."
Misschien kun je Nigel de Jong vragen hoe hij het doet... Hij is een succesvolle autohandelaar.
"Ja, dat heb ik gehoord. Hele speciale, dure auto's. Hij heeft het goed voor elkaar, maar Nigel heeft ook iets meer centen dan ik. Ik vind het wel knap hoe hij dat doet. Net als Demy de Zeeuw met BALR, ze zijn echte ondernemers. Misschien kan ik tegen de tijd dat ik ben gestopt in het weekend lekker bij de Belgische tv babbelen over voetbal en doordeweeks iets met auto's. Dat lijkt mij wel een mooie combinatie. Maar eerst nog een paar jaar voetballen en lol maken. Hopelijk volgend seizoen weer met een mooie prijs. En weer een volle Grote Markt in Brugge."
