FK Zeleziarne Podbrezova. Zo heet de club waar Edge aan het begin september een contract voor vier maanden signeerde. "Ik kan de naam nog niet uitspreken. Ik heb nog geen Slowaakse les. Daar heb ik binnenkort mee te beginnen," vertelt de 23-jarige middenvelder tegenover ELF Voetbal. Sinds 2013 komt de club uit op het hoogste niveau. Vorig seizoen finishend op plek negen.
Hoe ben jij in Slowakije beland?
"Het gebeurde allemaal vrij onverwacht en plotseling. Ik hoopte in Nederland een profclub te vinden, maar dat verliep allemaal vrij moeizaam. Ik had voor mezelf besloten om terug te keren naar Nieuw-Zeeland. Met pijn in mijn hart. Ik zou gaan spelen voor Team Wellington, de landskampioen die komend seizoen ook in de OFC Champions League uitkomt. Mijn vliegreis had ik geboekt. De tickets had ik betaald. Drie dagen voor het vertrek kwam er plotseling een telefoontje van een Zweedse scout. Hij vertelde dat een club in Slowakije met spoed op zoek was naar een nieuwe speler. Ik trainde twee dagen mee en kon toen een contract tot en met 1 januari tekenen. Het geld voor mijn vliegtickets ben ik kwijt, maar ik krijg er een mooi avontuur voor terug."
Je debuteerde al snel.
"Die zaterdag stond ik direct in de basis in de uitwedstrijd tegen Michalovce. Helaas verloren we met 2-0, maar ik speelde lekker. Op zondag ben ik teruggevlogen naar Nederland, omdat ik slechts een paar setjes kleding had meegenomen. De rest lag nog in Groesbeek. Op dinsdag vloog ik vanaf Eindhoven naar Wenen. Met de bus 5,5 uur naar Podbrezova. Een dag later speelde ik weer de volledige negentig minuten voor de beker. Het is vrij druk en vermoeiend, maar mijn conditie is goed."
Hoe heb je die in de zomer onderhouden?
"Ik heb eerst meegetraind met het Team VVCS. Daar ben ik de mensen daar erg dankbaar voor. We speelden ook diverse oefenwedstrijden. Eind juli sloot ik aan bij JVC Cuijk, een Derde Divisionist. Ik deed mee op een toernooi, speelde in de oefenwedstrijd tegen NEC en de mensen waren erg aardig. Ze wilden dat ik bleef, maar het gevoel in mijn onderbuik en in mijn hart gaf aan het niet te doen. Ik wilde graag profvoetballer blijven. Progressie maken. Gelukkig heb ik die kans nu gekregen. Ook hoop ik terug te keren in de nationale ploeg van Nieuw-Zeeland."
Je voetbalde al in Italië, in Tsjechië en in Nederland. Welk niveau heeft het voetbal in Slowakije?
"Het is zeker niet slecht. Trencin wint niet voor niets met 4-0 van Feyenoord. Er zijn ook topteams als Slovan en Inter Bratislava. We bouwen anders op dan ik ben gewend en de snelle vleugelspelers worden vaak ingeschakeld. Onze nummer tien heeft bij Rapid Wien gespeeld en een andere middenvelder komt van Slovan Liberec. Ik schat onze ploeg als top Eerste Divisie in. Al staan we nu vierde. De club denkt met name aan de toekomst. Over twee jaar willen ze zich plaatsen voor de Europa League. Er zijn veel jonge spelers in de selectie. Die worden klaargestoomd."
Welke rol ligt er voor jou in het team?
"Ze verwachten een leidende rol. Bij Achilles'29 ben ik afgelopen seizoen aanvoerder geweest. Ik weet wat er van me verlangd wordt. Ik werd gehaald als centrale verdediger, maar ben eigenlijk een verdedigende middenvelder. Dat zagen ze ook tijdens de stage. Beide duels tot nu toe heb ik ook als verdedigende middenvelder gespeeld. Ik draag nu rugnummer zestien. Zes was niet meer beschikbaar. Geen probleem. Zestien was het nummer van Roy Keane."
Hoe zijn de omstandigheden daar?
"Goed. Het is nu 24 graden met een zonnetje. We hebben een goed trainingsveld. Dat ligt een kilometer van het stadion. Maar we trainen ook regelmatig in het stadion. We hebben echt gras. Voor uitwedstrijden vertrekken we pas op de wedstrijddag. Naar Michalovce gingen we vroeg, sliepen we 's middags in een hotel en daarna weer door. Er speelt ook een Nederlander hier, Endy Bernadina. We trekken al regelmatig met elkaar op. En vorige week gingen we als teambuilding met zijn allen raften. Dat betekende al direct een mooie ervaring."
Hoe is het met de taalbarrière?
"Gelukkig spreken veel mensen in Slowakije ook Engels. Al is dat minder dan in Nederland. De trainer (Marek Fabula, red.) spreekt vloeiend Engels. Als ik dingen niet helemaal begrijp, neemt hij me even apart. Anders helpen mijn medespelers met me. Ik hoop binnenkort met Slowaakse lessen te beginnen."
Waar verblijf je nu?
"In een hotel in de bergen. In een soort skiresort. Het is hier prachtig. Zes of zeven andere spelers verblijven hier ook. Podbrezova ligt op dertig tot veertig minuten rijden. Ik blijf hier voorlopig tot en met december. Daarna is het afwachten wat de club wil. In mijn contract is een optie voor nog twee seizoenen meegenomen."
Straks op de ski's?
"Nee, dat mag niet van de club. Toen ik Nieuw-Zeeland gingen we elk jaar met de familie op skivakantie, maar dat is nu not done. Het risico's op blessures is te groot. Maar er ligt hier ook een prachtige golfcourse. Daar sla ik nu regelmatig een balletje."
Ben je straks te zien in Voetbal Is Oorlog, de documentaire van Achilles'29?
"Ik denk het wel. De camera's waren bij alle wedstrijden en ook bij trainingen. Ik ben benieuwd naar de documentaire. Voor mijn gevoel ontstaat er een beeld van een groep spelers die met alle middelen strijdt om in de Eerste Divisie te blijven. Daarbij komen de nodige emoties naar buiten. Privébeelden komen niet aan bod. In ieder geval niet in mijn geval. Ik volg de situatie bij Achilles'29 nog op de voet. De club heeft een paar jaar nodig en dan komen ze weer terug."
Mis je Nederland?
"Het is nu even wennen. Natuurlijk mis ik mijn vriendin in Groesbeek. Voor mij was het daarom ook een erg moeilijke beslissing om naar een ander land te vertrekken. Om mee te gaan, heeft niet zoveel zin. Ze studeert in Nijmegen en hier is niet zoveel te doen. Als ze straks vrij heeft, komt ze zeker over. Daarnaast ging ik vaak om met Michael den Heijer van NEC en ook met Ryan Thomas van PSV. Dat kan nu ook niet meer."
Moeten ze maar een keer langskomen.
"Dat is natuurlijk lastig, omdat ze ook profvoetballer zijn. Maar wie weet hoe de toekomst eruit ziet. Ik ben blij dat ik deze kans heb gekregen."
