“Eind december ben ik aangesloten bij MVV Maastricht. Ik merk dat dingen anders gaan dan ik was gewend bij FC Den Bosch, maar de grootste verschillen kan ik pas na een maandje aanstippen. Daar is het nu nog te vroeg voor. Waarom ik de transfer heb gemaakt? Soms lopen dingen anders in de voetbalwereld dan je zou willen. Ik hoef niet naar buiten te brengen wat er is gebeurd, maar soms is het als voetballer beter om op nul te beginnen bij een andere club.”
“Ik verblijf over het algemeen in een hotel tegenover het stadion. Als we in de ochtend trainen overnacht ik daar, maar als we ’s middags trainen dan rijd ik terug naar mijn zus in Nijmegen. En als we een dag vrij hebben dan rijd ik naar mijn ouders in Enschede. Het is veel reizen, maar je moet er iets voor over hebben. Mijn doel is simpel: zoveel mogelijk minuten maken. Er is me gezegd dat ik ben gehaald als aanwinst en niet voor de breedte. Ik hoop dat ik de trainer en club kan terugbetalen de komende maanden.”
Nog in het shirt van FC Den Bosch
Diamanti
“In het seizoen 2017/18 brak ik door bij Go Ahead Eagles. Er ontstond interesse van Serie C-clubs. Ik twijfelde, maar op het laatste moment kwam er met Livorno ook een Serie B-club. Daar lag een driejarig contract klaar en het zag er allemaal goed uit. Ik heb getekend, want ik wilde ook het avontuur aangaan. Het leven in Italië als voetballer is geweldig. En ja, de bekende verhalen golden ook voor een voetballer als mij. Als ik naar een restaurant ging, dan hoefde ik niet te betalen. Als voetballer maak je reclame voor een restauranthouder. Ik woonde in Livorno tegenover het strand. Als ik mijn appartement uitliep dan stond ik binnen twintig meter aan zee.”
“Ik speelde met onder andere ex-international Alessandro Diamanti. Wat een linkerbeen heeft hij! Hij was al iets ouder, maar was nog steeds een smaakmaker. En gangmaker trouwens. Je kon onwijs om hem lachen. Hij was superdruk. Ikzelf speelde echter te weinig en kreeg ook mijn salaris pas uitbetaald wanneer ze wilden. Ik was er snel uit dat ik voor mijn geluk wilde kiezen en uiteindelijk heb ik mijn contract laten ontbinden. Ik heb alles achtergelaten in Livorno. Daar heb ik zeker geen spijt van gekregen.”
“Toen ik voor Livorno speelde, heb ik weleens contact gehad met de nationale bond van Guinee. Daar ben ik geboren. In 2004 zijn we naar Nederland gekomen. Drie jaar later zat ik in de jeugd van FC Twente. Ik weet nog uit mijn tijd in Guinee dat ik vooral lekker aan het voetballen was. Op die leeftijd ben je niet bezig met de situatie in het land. Ik ben nog nooit teruggekeerd, maar dat staat zeker op de planning. Het liefst als international. In een land als Guinee kan dat natuurlijk sneller gaan dan in Nederland. Hoewel we met Naby Keita van Liverpool een wereldtopper hebben en een aantal jongens in de Europese subtop speelt.”
