'Arno, pak jij Jordy en Frenkie effe met techniekoefeningen'. De stem van Jurgen Streppel schalt over de trainingsvelden van Willem II. 'Natuurlijk, Jurgen, ik heet niet voor niets Arts, ik maak iedereen beter', antwoordde ik. Natuurlijk 'pakte ik Jordy en Frenkie effe', allebei op dat moment niet goed genoeg bevonden om mee te doen met de tactische 11/11 partij richting het weekend. Jordy was Jordy Vleugels, een groot talent uit de Willem II-jeugd, die vaak meetrainde met het eerste elftal. Frenkie hoef ik niet meer te introduceren. Op moment van schrijven ex-Ajax-, Barcelona- en Nederlands elftalspeler.
Met deze twee spelers heb ik geregeld individueel getraind als ze overbodig waren tijdens trainingspartijen. Frenkie was nog piepjong, maar aan alles kon je zien hoe goed hij was. Alles ging hem zo makkelijk af. Mijn techniekoefeningen waren een 'walk in the park'. Drie vingers in de neus. Waar andere spelers en gevestigde namen moeite hadden met mijn oefeningen, draaide Frenkie zijn hand er niet voor om. Frenkie zat tegen een basisplaats aan. Ik moet eerlijk zeggen, Frenkie was destijds nog niet zo ver. In mijn optiek moest hij sleutelen aan zijn handelingssnelheid en doelgerichtheid. Vooruit spelen in plaats van altijd maar de zekerheid kiezen van breed en terug. Niet risicomijdend zijn.
Toen Frenkie naar Ajax getransfereerd werd, was ik blij voor hem. Iets minder voor Willem II aangezien je zo'n speler in het Willem II Stadion wilt zien schitteren. Een jaar daarna zag ik hem spelen in Jong Ajax. Ik was als toeschouwer aanwezig bij de wedstrijd Achilles'29 - Jong Ajax. Het middenveld van Jong Ajax speelde met Nouri, Frenkie en Donny van de Beek. Om je vingers bij af te likken. Wat een klasse. Ik kende Frenkie niet meer terug. Geen bal ging meer terug of breed. Met een geweldige versnelling en op de goede momenten diepte zoekend zag ik dat hij zich bij Ajax enorm ontwikkeld had. Een betere keuze dan Ajax had hij niet kunnen maken.
Na afloop spraken we elkaar nog een tijdje. Ik complimenteerde hem met zijn spel en progressie. Frenkie is een topper. Niet alleen in het veld maar ook erbuiten. Bescheiden, goedlachs, open en benaderbaar. Qua gedrag een sieraad voor het voetbal. Als ik hem eens app krijg ik altijd antwoord terug. Voor hem ben ik nog altijd 'trainer'.
Eindelijk is het zover ! Vandaag komt mijn boek Linkspoot uit. Op 12 November. Ter ere van mijn veel te vroeg overleden moeder. Daar ik de promotie van mijn boek zelf moet doen zou retweeten top zijn.Alvast bedankt !! pic.twitter.com/ciC2AkUwKt
— Arno Arts (@arnoarts10) November 12, 2021
Dit fragment komt uit de biografie Linkspoot, van 't Vilje tot Champions League, van Arno Arts. Hij geeft een unieke inkijk inclusief talloze anekdotes van de voetbalwereld waarvan hij bijna zijn hele leven deel uitmaakte. Dit alles gepaard met de nodige voetbalhumor. Maar hij leerde ook de keerzijde van de medaille kennen. Achterdocht, niet nagekomen beloften en het belang van geld. Ook na zijn spelerscarrière merkt hij dat de voetbalwereld kei- en keihard kan zijn. Vriendjespolitiek, ego's en machtslust winnen het daarin van eerlijkheid, onafhankelijkheid en clubliefde. Desondanks staat Arts telkens weer op en drijft de voetballiefde hem terug het wereldje in.
De biografie van Arno Arts is op acht fysieke locaties in de regio Nijmegen - Groesbeek te koop. Online is het boekwerk, bestaande uit liefst 348 pagina's te bestellen via de website: www.arnoartslinkspoot.nl. Altijd leuk als decembercadeau.