Vitesse en het Legioen der Gegeselden

In het seizoen 2000/01 mocht ik namens mijn toenmalige werkgever De Telegraaf Vitesse een half jaartje volgen. Het werden zes maanden onvergetelijke maanden, mede dankzij legendarische Europese uitstapjes naar Haifa en Milaan.

Het was de tijd dat voorzitter Karel Aalbers zich voor zijn nieuwjaarstoespraak door de media-afdeling van Vitesse liet aankondigen als 'de Johan Cruijff onder de voorzitters'. Ook stuurde deze Gelderse ijdeltuit de media gelikte studiofoto's van zichzelf op. Nou ja, dan weet je het wel. Aalbers vergeleek zijn speeltje met Arsenal en Manchester United en kondigde tussen neus en lippen door een eigen televisiekanaal aan. Met Karel Aalbers en Vitesse liep het dus slecht af.

Okay, toen Aalbers in 1985 bij de noodlijdende club aan de macht was gekomen, bedroeg de begroting één schamel miljoentje, in guldens. Vijftien jaar later was dat iets meer (55 miljoen). Maar ondanks de verkoop van spits Machlas (19 miljoen) en doelman Westerveld (13 miljoen) dreigde in 2000 opnieuw een bankroet. Karel had zich, je raadt het nooit, rijker gerekend dan hij was en dat leidde zijn ondergang in.

In het voorjaar werd hij door de Raad van Toezicht van Vitesse en hoofdsponsor Nuon aan de kant geschoven. Inmiddels zijn we zestien seizoenen van FC Hollywood aan de Rijn verder. Zo maar wat hoofdpersonen uit de moeder aller voetbalsoaps: Rocky Wal-Mart Tuanakotta, Merab ik-snij-je-al-je-vingers-af Jordania, Maasbert kredietfabriek Schouten, Roman Chelsea Abramovich, Paul the survivor Van der Kraan, Esther clubicoon Bal en niet te vergeten Aleksandr wie-niet-weg-is-is-gezien-ik-kom Chigirinskiy. Deze laatste, een Rus naar het schijnt, is eigenaar van Vites. De zakenman én huisarts (!) heeft zich sinds 2010 toch al twee keer laten zien bij een wedstrijd van zijn club.

Ook gisteren, op de dag dat Vitesse na 125 jaar eindelijk zijn allereerste hoofdprijs wist te winnen, schitterde hij door afwezigheid. Tering, je zal maar supporter zijn van deze club. Zondag waren dat er best een hoop. En hoeveel zij hebben geleden, bleek na de openingstreffer van Ricky van Wolfswinkel. Zo luid, zo intens heb ik supporters zelden horen juichen. Geef het ongelijk, het Legioen der Gegeselden. Als je al minstens twee decennia lang maling bent genomen, dan mag je het huilen en schreeuwen van geluk. Leve Vitesse. Op naar de volgende 125 jaar.       

Steven Kooijman

Hoofdredacteur ELF Voetbal