The curious case of Joshua Brenet

Onderschatting kleeft aan de 22-jarige vleugelverdediger van PSV als honing aan een bij. Van de jeugdopleiding van Roda JC naar FC Omniworld en via de amateurs van Waterwijk en Zeeburgia naar PSV. Overal kwam hij twijfel tegen. Net zo vaak nam hij die twijfel uiteindelijk weg. Het vat critici druppelt langzaam leeg.

Zelfs Rini de Groot, die hem als hoofd jeugdscouting naar Eindhoven haalde, zag voor Brenet geen toekomst weggelegd bij PSV 1. “Joshua heeft iedereens ongelijk bewezen. Toen hij binnenkwam durfde niemand te voorspellen dat hij Oranje zou halen. En wie dat wel zegt, die lult uit z’n nek", zegt hij in PSV Magazine. "Heel eerlijk. Als ik aan het begin van zijn eerste seizoen bij PSV een lijst had moeten maken met kanshebbers op een doorbraak in het eerste, had ik Joshua onderaan gezet. Zijn doorzettingsvermogen heeft hem tot het Nederlands elftal gebracht."

Keerpunt

In gesprek met ELF Voetbal vertelde Joshua Brenet over de stormachtige ontwikkeling die hij heeft doorgemaakt. Hij sprak van een keerpunt. In het voetballeven van Brenet is er een leven vóór en een leven na, wat hij noemt, 'ADO'.

Op het kunstgras van het Kyocera Stadion in Den Haag speelt Brenet in augustus 2015 een ongelukkige wedstrijd als linksback. Het is de wedstrijd van Martin Hansens hakbal. Brenet krijgt de volle laag. Van de bak ellende die hij na ADO over zich heen gestort krijgt kan alleen Danny Makkelie zich een voorstelling maken. En Brenet laat zich meesleuren in de stroom van kritiek. Zo ver dat hij bijna kopje onder gaat.

“Hoe ik ermee omging was ronduit slecht. Ik ging mee met de vibe van de kritiek. Na een tijdje heb ik mezelf daarvoor afgesloten en besloten me te focussen op mezelf en PSV. Door veel te praten met de trainer, die zelf voetballer is geweest en zulke situaties heeft meegemaakt, en steun van mijn moeder heb ik dat hoofdstuk afgesloten. Gelukkig heb ik nooit aan mezelf getwijfeld. Anders was het al lang klaar geweest met me.”

“Mijn moeder is de belangrijkste persoon uit mijn carrière. Ze staat altijd voor me klaar. Bij Zeeburgia kwam ik in de B3 terecht. Ging ik naar de training en stonden er twee spelers op het veld. En je moest maar hopen dat de trainer zelf kwam opdagen. Dan vecht je met jezelf en denk je 'zal ik stoppen met voetbal?'. Op zulke momenten sleepte mijn moeder me erdoorheen. Hetzelfde gebeurde na ADO.”



Buitenland

Met Willems en Arias in de vermeende belangstelling van buitenlandse clubs ligt de weg naar een onbetwiste basisplaats in de zomer waarschijnlijk open voor Brenet. Zelf denkt hij voorzichtig alvast aan een volgende stap. “Om naar het buitenland te kunnen moet ik iedere wedstrijd presteren. Stabieler worden. Maar die ambitie heb ik wel. PSV is natuurlijk een topclub, maar het is niet het allerhoogste. Dat is de Premier League zeggen veel mensen, of de Bundesliga. Ooit wil ik een stapje hoger dan de Eredivisie.” Knappe jongen die daaraan twijfelt.