De apotheose van de competitie van vorig seizoen zit in Rotterdam inmiddels stevig opgeborgen in het geheugen. Maar sportief is er weinig meer te zien van het team dat Feyenoord vorig jaar na achttien jaar het kampioenschap bezorgde. Natuurlijk, de blessures van verdedigers Jan-Arie van der Heijden en Eric Botteghin zijn niet zomaar op te vangen, maar zitten de problemen van Feyenoord niet dieper? We kijken per linie naar de prestaties van dit seizoen.
Doelman
Brad Jones pakte in het kampioensjaar de nodige punten voor Feyenoord. Onder meer uit bij ADO Den Haag en PSV behoedde hij de club in de slotfase voor puntverlies. Afgelopen weekend zullen de fans zich afgevraagd hebben of de broer van Jones onder de lat stond. De Australiër leek er niet helemaal bij met zijn hoofd en bracht de verdedigers meerdere keren in de problemen met onmogelijke ballen. Bij Voetbal Inside werd de roep om Kenneth Vermeer al groter, zelfs Jones staat inmiddels dus onder druk. De cijfers van Squawka wijzen uit dat Jones vooral door de lucht niet meer zo uitblinkt als vorig seizoen.
Verdediging
Het is uiteraard geen sinecure om elk weekend met een andere verdediging te spelen, maar in dit geval valt ook trainer Giovanni van Bronckhorst iets te verwijten. Bart Nieuwkoop speelde een aardige wedstrijd in de Champions League tegen Shakhtar Donetsk, maar bleef tegen Ajax negentig minuten op de bank. De waslijst aan blessures is immens, wat verklaart waarom Feyenoord gemiddeld veel meer doelpunten tegen krijgt dan vorig seizoen. Jeremiah St. Juste is talentvol, maar moet vooral nog werken aan zijn duelkracht door de lucht. Vooral tegen Shakhtar, zelfs tegen kleine tegenstanders, kwam aan de oppervlakte dat St. Juste door de lucht niet al te sterk is.
Middenveld
Het middenveld was vorig seizoen de grote kracht van Feyenoord. Met Karim El Ahmadi, Tonny Vilhena, Jens Toornstra en Dirk Kuyt liep het als een geoliede machine. Dit seizoen is dat compleet anders, ook tegen Ajax weer. Er was totaal geen afstemming tussen de spelers. Als El Ahmadi druk zette, nam Vilhena zijn plek niet over. Er was geen leider die alles in goede banen leidt. En die is er eigenlijk al heel het jaar niet echt.
Doordat de middenvelders niet op elkaar waren afgestemd, werd Hakim Ziyech vaak vrijgelaten. Bij Feyenoord hinkten ze op twee gedachten, want de centrale verdedigers durfden op hun beurt niet door te drukken. Kortom, daardoor opereerde Feyenoord als los zand.
Steven Berghuis weet het ook even niet meer
Aanval
Het is misschien wel het grootste probleem van Feyenoord. De eerste helft tegen Ajax creëerde Feyenoord één kans, na een dood spelmoment tikte Nicolai Jörgensen de bal bij de eerste paal tegen Onana. De Deen werd amper bediend, maar als hij een kans krijgt is het vaak direct gevaarlijk.
Maar ook daar komt tactiek weer om de hoek kijken. Als Steven Berghuis en Jean-Paul Boëtius in vorm zijn, ziet het er allemaal leuk uit. Maar als het niet loopt, dan loopt het ook echt niet. Er zit nul komma nul diepte in het spel van beide buitenspelers, ze gaan nooit buitenom en daardoor wordt het onwijs voorspelbaar.
De enige maatregel die Van Bronckhorst daartegen neemt is het inbrengen van Sam Larsson voor Boëtius. Maar dat zijn haast twee identieke spelers. In de wedstrijden waar het aanvallend niet draait blijft de trainer volhouden aan Berghuis op rechts en Boëtius op links, wat onbegrijpelijk is. Je zou als Feyenoord-supporter haast gaan verlangen naar Bilal, die wel een ander soort spelletje kan spelen en weggestuurd kan worden.
