Het is het voorjaar van 1988, de vooravond van wat de gouden Nederlandse voetbalzomer zou worden. Maar voor het zover is moet PSV in de halve finale van de Europa Cup I afrekenen met het Real Madrid van Leo Beenhakker. De heenwedstrijd in Madrid eindigde dankzij het lullige rollertje van Edward Linskens in 1-1, dus voor een plek in de finale volstaat een doelpuntloos gelijkspel in de return in Eindhoven. In de kwartfinale hadden de Eindhovenaren Girondins de Bordeaux uitgeschakeld. In dat duel plantte Hans Gillhaus zijn noppen in het been van Jean Tigana. Een doodschop, zoals dat heet. Tigana moest het veld geblesseerd verlaten, Gillhaus kwam weg met geel. En dus kon Hiddink zich zonder schorsingen voorbereiden op die laatste, Madrileense, horde richting de finale.
Klasse
Ware het niet dat Ronald Koeman zich in een interview met journalist Henri van der Steen van zijn minst beschaafde kant liet zien door de tackle van Gillhaus als een uitmuntende actie te kwalificeren. De volgende ochtend, in grote rode letters in de krant: “Die doodschop van Gillhaus tegen Tigana was klasse”.
Rapen gaar, poppetjes aan het dansen. Zelfs de poppetjes bij de UEFA. Een schorsing dreigde. En dus toog Koeman geflankeerd door trainer Hiddink, voorzitter Ruts en juristen Utermark en Van der Staay naar Zürich om verantwoording af te leggen. Vertaler Gilbert was erbij om uit te leggen dat het Nederlandse 'doodschop' toch echt een minder zwaarbeladen term is dan het Engelse 'vicious tackle'. Van de Nederlandse taal hadden de UEFA-officials net zoveel kaas gegeten als van zuivere en eerlijke besluitvorming.
Kort na hun entree komt het sextet alweer naar buiten. Hoofdschuddend. Terwijl Koeman de verzamelde media toespreekt gaat zijn hoofd heen en weer als zo'n dashboardhondje. Hij is voor drie Europese wedstrijden, waaronder dus de return tegen Real en een eventuele finale, geschorst. “Een grote schertsvertoning was het. Dit is toch buiten alle proporties? Advocaat Utermark heeft eerst alles uitgelegd en daarna werd mij alleen gevraagd of ik achter de woorden stond. Dat heb ik bevestigd. De afgevaardigde uit IJsland vroeg me hoe lang ik al bij PSV speelde. Daar heb ik keurig op geantwoord en dat was het dan. Daar ben je dan helemaal voor naar Zürich gereisd.”
Goud
De tentakels van Real Madrid zijn ook tot de burelen van de UEFA doorgedrongen, luidt al snel de gedeelde conclusie van voetbalminnend Eindhoven. Alle middelen om Koeman tegen Real het spelen te beletten zouden zijn aangegrepen.
Dat lukt maar deels. PSV gaat in beroep en ziet de schorsing, op de dag van de return tegen De Koninklijke, teruggebracht worden tot één wedstrijd. Koeman en zijn begeleiders zijn net op tijd terug in Eindhoven om de wedstrijd vanaf de tribunes bij te wonen. Ze zien Hans van Breukelen uitgroeien tot de held. Hij houdt zijn doel schoon.
Een maand later verslaat PSV het Portugese Benfica in de finale en wint de eerste en tot dusver enige Europa Cup I in de clubhistorie. Weer een maand later veegt Ronald Koeman zijn achterste af met het shirt van Olaf Thon.