Mathias ‘Zanka’ Jörgensen (Huddersfield Town)
Een topverdediger dachten ze bij PSV in huis te hebben gehaald. In de Champions League speelde hij bij FC Kopenhagen een zekere Lionel Messi uit de basis. De verwachtingen rond zijn komst in 2012 lagen hoog, maar Mathias ‘Zanka’ Jörgensen kon nimmer het niveau aantikken dat hem naar Eindhoven had gebracht. Voetballend kwam hij tekort, waardoor zijn verdedigende kwaliteiten er niet eens toe deden. Gedesillusioneerd trok hij twee jaar later terug naar FC Kopenhagen. Zanka nam in eigen land sportieve revanche. Zanka was drie jaar een onomstreden basisspeler en verdiende zowaar een transfer naar de Premier League. Sinds afgelopen zomer is Engeland zijn werkterrein, waar hij bij promovendus Huddersfield Town verrassend goed meedraait. Tot nu toe speelde hij in elke wedstrijd van dit seizoen.
Pontus Wernbloom (CSKA Moskou)
Wie googelt op Pontus Wernbloom, ziet veel foto’s waarop hij met een brede grijns lacht. Echt kwalijk kunnen we hem dat niet nemen. Verre van zelfs. Sinds zijn laatste contractverlenging bij CSKA Moskou verdient de middenvelder zo’n twee miljoen euro netto op jaarbasis. Niet slecht, voor een niet eens zo opvallende ex-speler van AZ. Wernbloom blinkt vooral uit in een ding: winnaarsmentaliteit. Of hij nu in Göteborg, Alkmaar of Moskou zijn wedstrijden speelt, hij wil gewoon met drie punten naar huis. Net iets grager dan de gemiddelde speler. Volgens zijn vrouw is het zo erg dat hij zelfs huilt bij een nederlaag met Monopoly en diverse Zweedse internationals hebben aangegeven nooit met een speler met meer winnaarsmentaliteit te hebben gespeeld. Bij AZ was Wernbloom een gewaardeerde kracht, die zonder al te veel gemor in 2012 een stap omhoog werd gegund. Of hij het ging maken bij CSKA? Dat durfde geen supporter te zeggen. Maar de doorzetter wint. Pontus Wernbloom speelt anno 2017 nog steeds in de basis van CSKA Moskou. Die grijs gaat voorlopig niet van zijn gezicht af.
Mitchell Schet (Slovan Bratislava)
Negen jaar na dato zal niemand de Johan Cruijff Schaal van 2008 nog goed herinneren. PSV won met 2-0 van Feyenoord, maar daar was letterlijk alles mee gezegd. Behalve voor Mitchell Schet. De rechtsbuiten stond bekend als een groot talent en mocht zo’n twee derde van de wedstrijd meespelen. Zijn debuut. Veel illusterder zou de carrière van Schet bij Feyenoord niet worden. Na een verhuurperiode bij Excelsior werd hij te licht bevonden en volgde een toer door Nederland, via Waalwijk en Groningen leidend naar Den Haag. Schet deed overal leuk mee, maar voor het écht vinden van zijn draai moest hij naar het buitenland. Bij AS Trencín kende Schet in het seizoen 2015/16 zijn beste jaargang van zijn carrière. Het leverde hem een transfer naar Slovan Bratislava op, waar hij vandaag de dag nog steeds zijn wedstrijden speelt. De Nederlandse top was uiteindelijk niet weggelegd voor Schet. De Slowaakse wél.
Karim Soltani (PAS Giannina)
Sommige spelers ben je al vergeten op het moment dat ze de Eredivisie twee seconden verlaten hebben. Jarenlang hobbelde Karim Soltani mee in het Nederlandse voetbalwalhalla, maar grootser dan een anoniem basisplaatsje bij VVV-Venlo en ADO Den Haag oversteeg zijn roem niet. Soltani’s carrière kwam in Griekenland pas los. Oké, de eerste jaren bij Iraklis en Aris Saloniki (nota bene rivalen van elkaar) waren niet bijzonder. Bij Xanthi lukte het vanaf 2013 wel. De buitenspeler maakte bij de Griekse middenmoter van alles mee, van Europa League-voetbal tot de tweede divisie. Immer droeg hij een steentje bij en pikte hij op zijn tijdje een goaltje mee. Uiteindelijk speelde hij liefst 134 voor de club. Sinds afgelopen zomer speelt hij voor PAS Giannina, ook in Griekenland.
