Alex Schalk (Ross County)
Een carrière in de Schotse Premier League is niet voor iedereen een droombeeld. Het is een wereld van lange ballen gauw thuis, waar spijkerharde slidings afgewisseld worden met praktijkcursusjes sumoworstelen voor dummies. Een wereld waar menig Nederlands voetballer na vijf minuten schreeuwend en huilend terug het vliegtuig instapt. Ofwel: het walhalla van Alex Schalk. De spits werd in zijn beginjaren als profvoetballer beschreven als der Bomber van Breda. Hij leek de Gerd Müller van de Eredivisie te worden. Maar Nederland is geen plek voor bonkigheid. Schotland wél. Alex Schalk belandde na zijn vertrek bij Go Ahead Eagles in 2015 bij Ross County. Drie jaar later is hij een cultheld van de grandiooste soort, zeker nadat hij vorig jaar met de winnende goal de Schotse club de League Cup schonk. Een treffer in de blessuretijd, nota bene. Hoe Mülleriaans wil je het hebben?
DaMarcus Beasley (Houston Dynamo)
Een fitte voetballer kan best lang doorvoetballen. Toch nemen we het u niet kwalijk als u enigszins verbaasd bent, als u hoort dat de carrière van DaMarcus Beasley (op de foto in gevecht met Mexicaan Hirving Lozano) zijn Waterloo nog niet gevonden heeft. Dit jaar is het veertien jaar geleden dat PSV de Amerikaanse vleugelflitser naar Eindhoven haalde. In Brabant beleefde hij sportief een prachtige tijd, met twee kampioenschappen en prima individuele cijfers. Buiten het veld ging het lastiger. Beasley aardde nooit echt bij PSV en begon daarom na twee seizoenen aan zijn rondreis buiten het oog van de doorsnee Nederlander. Hij werd verhuurd aan Manchester City (voordat het een topclub was), werd verkocht aan Glasgow Rangers (toen het nog een topclub was) en zou niet meer terugkeren op Nederlandse grond. Hij speelde een blauwe maandag voor Hannover 96 in de Bundesliga en voetbalde in Mexico voor Puebla FC. Met een karrevracht aan ervaring begon hij in 2014 aan zijn laatste klusje: Houston Dynamo. Dat klusje duurt nu al langer dan iedereen zich kon voorstellen. Beasley is inmiddels 35 en heeft zeker wat aan snelheid ingeboet, maar in de grootste stad van Texas kan niemand nog zonder hem. Ook dit jaar werd zijn contract gewoon verlengd.
Oussama Tannane (AS Saint-Éttiene)
Na een fenomenale eerste seizoenshelft in het seizoen 2015/16 kon Heracles Almelo Oussama Tannane onmogelijk behouden. De stap naar AS Saint-Éttiene, een respectabele Franse subtopper, leek voor de Marokkaanse rechtsbuiten op het eerste oog groot. Bijna twee jaar later kunnen we concluderen dat Tannane niet uit de toon valt. Sinds zijn overstap speelde hij al 44 wedstrijden voor de Fransen en mocht hij in een verhuurperiode aan Las Palmas proeven aan de Primera Division. De carrière van Tannane laat dus zeker een stijgende lijn zien. Een minpuntje is wel hoe zijn verblijf bij Las Palmas afgelopen januari eindigde. De rechtsbuiten kwam op de eerste dag na de aanstelling van een nieuwe coach te laat op de training van de eilandbewoners. Paco Jémez, de naam waarnaar die bewuste man luistert, vergaf hem niet daarvoor en stuurde hem gelijk terug naar Frankrijk. Daar dient hij nu te knokken voor zijn plaats.
Tarik Elyounoussi (AIK Solna)
De verwachten waren hooggespannen. Tarik Elyounoussi was tweemaal verkozen tot Noors Talent van het Jaar, had zijn debuut in het nationale elftal al gemaakt en die betreffende wedstrijd tegen Uruguay bovendien opgeluisterd met een doelpunt. Het kon geen stunt genoemd worden dat SC Heerenveen de buitenspeler strikte, daarvoor was de reputatie van de Friezen te goed, maar de komst van Elyounoussi kon in ieder geval als een veelbelovende transfer bestempeld worden. Het liep anders. In zijn eerste jaar kwam Elyounoussi tot 28 wedstrijden, maar daarna ging het snel bergafwaarts. De Noor zag zijn status steeds verder afzwakken en liet Friesland in 2012 gedesillusioneerd achter. In eigen land knokte hij zich echter terug. Via Fredrikstad FK en Rosenborg BK kreeg Elyounoussi zijn carrière op de rails en verdiende hij zelfs een transfer naar 1899 Hoffenheim. Via Olympiakos Pireaus en FK Qarabakh speelt de Noor anno 2018 voor AIK Solna. Het ongelijk van SC Heerenveen is daarmee niet direct bewezen, maar desondanks is hij bezig aan een meer dan respectabele carrière.
