Je hebt in Nederland bij vier verschillende clubs gevoetbald. Bij welke club heb je je beste seizoenen gekend en mooiste herinneringen aan opgehaald?
“Ik vind dat ik bij zowel FC Utrecht, NAC Breda, ADO Den Haag als Feyenoord een mooie tijd heb gehad. Ook bij FC Groningen heb ik in een kort tijdsbestek een leuke periode gekend. Bij alle vijf de clubs werd ik op een of andere manier altijd gewaardeerd. Voor NAC Breda spelen was wel iets unieks, hoor. De gigantische mensenmassa bij thuiswedstrijden gaf echt een waanzinnig gevoel, man. Ze leven daar zo intens mee. En niks hoefde bij NAC, hè? Als je daar negentig minuten lang alles gaf, was het genoeg. Het staat symbool voor de club. NAC Breda is gemoedelijk. Een echte volksclub met een trouwe aanhang.”
Was dit bij de andere vier clubs niet het geval dan?
“Jawel, zeker wel. Maar minder. Bij FC Utrecht was het publiek bijvoorbeeld erg kritisch. Als we speelden tegen een ploeg die gelijkwaardig was, de stand was gelijk en er stond nog een kwartier op de klok, begon het publiek te fluiten. Ik begreep dat soms niet. We zijn toch geen Ajax of PSV? Maar als het goed ging kon je dat wel merken. Dan kolkte de Galgenwaard.”
Herinner je je nog die goal namens FC Utrecht tegen Heracles Almelo?
“Natuurlijk! Die goal staat nog op mijn netvlies gebrand. Het was puur intuïtief gedaan. Ik kreeg een lange bal, keek eventjes naar de keeper en liftte mijn been omhoog. Deze kwam op dusdanig perfecte hoogte om de bal over Pieckenhagen heen te wippen. Het is de mooiste goal uit mijn carrière. Na afloop ga je hem analyseren. Dan zie je dat hij echt heel mooi was.”
En dan de kansen van Marokko op het aanstaande WK. Wat denk je daarvan?
“Laten we reëel zijn. Marokko heeft een elftal dat nog onervaren is. Maar ze kunnen op twee manieren het toernooi benaderen. Of ze kunnen enorm verrassen en alle schroom van zich afgooien of ze staan zo versteld van de ambiance dat ze met knikkende knieën de vier poulewedstrijden verliezen. Het kan twee kanten op. Heel het land loopt uit voor het WK. Het volk is super trots. Marokko mag eindelijk weer eens naar het WK. Ik zou zeggen: geniet van iedere minuut die je speelt en verkoop je huid duur. Het blijft een spelletje. Niets is onmogelijk.”
Ga je zelf naar Rusland om Marokko te steunen?
“Nee, man. Ik blijf lekker thuis. Ik ben niet zo van die drukte en de kans op rellen is groot. Zeker na wat er afgelopen EK gebeurde in Frankrijk. Waarschijnlijk zit ik tijdens het WK in Marokko met mijn familie en vrienden. Ik ga er sowieso met mijn dochter naartoe.”
Wat doe je verder in het dagelijks leven?
“Ik voetbal nog mijn wedstrijdjes bij FC Zoetermeer in de derde klasse op zondag. En in de zaal bij Multicult. Daar spelen we topklasse. Het is leuk, een vriendenteam. Ik train in totaal vier keer in de week. Ik doe niet aan een zondag 3-elftal dat zondags om 10.00 uur ergens 60 km verderop staat te ballen met een stel bierbuiken. Ik moet wel een uitdaging hebben. En buiten het voetbal geniet ik gewoon van het leven met mijn dochter.”
Laatst verscheen er in VICE Sports een stukje over jou en racisme in het voetbal. Hoe kijk je er zelf tegenaan?
“Het is gewoon walgelijk. Wat bezielt je of mankeert je als je je zo laat kennen. Waarom zou je iemand moeten discrimineren om zijn afkomst of geloof? Wat maakt jou beter dan de ander. Zelfs in het amateurvoetbal maak ik het nog mee. Langs de lijn roepen ze verschrikkelijke dingen. Ik heb geleerd om het te laten gaan."
Is racisme altijd aanwezig geweest?
“Het is volgens mij nooit weggeweest. Je ziet het ook in de politiek. Elk jaar is Geert Wilders aan het bashen. Discrimineren, zwart maken en weet ik veel wat. Net als de commercial laatst over de islam. Hij bereikt er miljoenen mensen mee. Zij krijgen en schetsen een bepaald beeld van die mensen. Dat kan averechts gaan werken. De politiek is een apart wereldje. Het is zo hypocriet. Ook toen rapper Boef in opspraak kwam voor zijn uitlatingen over vrouwen. Sommigen hebben zo snel vooroordelen. Dat is niet te bevatten. Ik kan niet tegen onrecht. Dat vind ik verschrikkelijk.”
Laten we even terugkeren naar het voetbal. Toen je bij FC Utrecht een goede periode had, klopte Al-Nassr uit Dubai aan. Waarom koos je voor de zandbak terwijl je in Nederland op handen werd gedragen?
“Zij hadden interesse. Toevallig kende mijn zaakwaarnemer de mensen bij Al-Nassr goed. Toen ging het balletje rollen. Van het een kwam het ander. Ik heb er echt genoten. Ik ben altijd een broodvoetballer geweest. Laten we eerlijk zijn. Dat schuif ik echt niet onder stoelen of banken. Ik hoor weleens mensen op een denigrerende toon zeggen dat ik alleen voor het geld zou gaan. Natuurlijk is dat de voornaamste reden. Vervolgens komen diezelfde mensen met een smeekbede of ik alsjeblieft wat voor ze kan regelen. Zo gaat dat. Daarom heb ik ook veel respect voor Michiel Kramer. Hij is wel eerlijk en zegt ook dat geld een belangrijke rol speelt. Moet je eens kijken wat de media telkens doet om hem in een kwaad daglicht te zetten. Niet normaal, man!"
Je kon ook naar grote Europese competities. Waarom is dat niet door gegaan?
“Ik kon er niks aan doen hè, dat ik niet naar Engeland, Spanje of Duitsland ging. Het waren de clubs die er onderling niet uitkwamen. Arminia Bielefeld en FC Utrecht waren in een vergevorderd stadium, maar dat ketste op het laatste moment af. In de Premier League kon ik naar Blackburn Rovers. Ze speelden UEFA Cup. Mark Hughes was toen trainer. Ik mocht er een week stage lopen. Hij wilde mij zien spelen en zei vervolgens: you did well. I want you in my squad. Ik had buiten de zandbak ook in een Europese topcompetitie kunnen spelen, maar helaas kwam het nooit zover. Je moet een beetje geluk hebben dat je op het juiste moment de juiste mensen treft."
In Nederland werd je als Marokkaanse speler er vaker uitgelicht dan een Hollandse voetballer. Vind je dat vervelend?
“Ik weet dat het zo werkt. Maar ik ben altijd een down to earth person geweest. Ik weet wat ik in handen heb en wat ik ervoor moest doen. Ik ging altijd met plezier naar de trainingen en wedstrijden toe. Was als een kind zo blij. Ik kreeg er geld voor dus ik deed er alles aan om het de supporters en mezelf zo leuk en goed mogelijk te maken. En dat doe ik nu nog steeds, hoor. Voetbal is me alles en zolang ik fysiek mee kan, blijf ik het beoefenen."
