Clarence Seedorf
Hij gold als één van de beste middenvelders van de wereld, won vier keer de Champions League en was bij elke club uit zijn loopbaan een grote meneer. Toch werd Clarence Seedorf bij Oranje veelal uitgeloten. Belangrijke redenen waren de twee gemiste strafschoppen. Het zorgde voor uitschakeling op het EK 1996 tegen Frankrijk en puntenverlies in de WK-kwalificatie tegen Turkije een jaar later. Daarnaast kon Seedorf om onverklaarbare redenen nooit zijn stempel drukken zoals hij dat bij zijn clubs had gedaan. In de kracht van zijn leven hadden bondscoaches Marco van Basten en Bert van Marwijk hem niet meer nodig op het WK van 2006, EK 2008, WK 2010 en het EK van 2012. Een wereldvoetballer eindigde daarom volledig anoniem in Oranje.
Johan Cruijff
Een bijzondere naam in dit rijtje. Toch heeft ook Cruijff de magie die hij bij zijn clubs toonde bijna nooit in het Oranje-shirt laten zien. Het WK in 1974 vormde natuurlijk een prachtige uitzondering, maar daarna is het snel gedaan met de hoogtepunten. Zijn negatieve ervaringen bij Oranje beginnen al in 1966. Dan wordt Cruijff de eerste Nederlander die in een interland een rode kaart krijgt, het is het gevolg van een klap in het gezicht bij scheidsrechter Rudi Glöckner. Daarna wordt hij door de KNVB voor een jaar geschorst. Het laat zijn sporen na en Oranje mist twee eindrondes, tot het WK van 1974. Dat toernooi wordt een groot succes tot vlak voor de finale. Oranje-spelers zouden zich hebben vermaakt met naakte vrouwen en de wereldvoetballer hangt uren met vrouw Danny aan de lijn. Volgens velen zou het een belangrijke reden zijn voor het ontbreken van Cruijff op het WK van 1978. Hij lijkt in 1981 terug te keren bij het Nederlands Elftal, maar dat gaat niet door vanwege commerciële redenen. Cruijff wil niet met de drie strepen van Adidas spelen (zoals in 1974), maar ditmaal gaat de sponsor niet akkoord.
Klaas-Jan Huntelaar
Officieel is Klaas-Jan Huntelaar nog altijd international van Oranje en zijn statistieken spreken van een geslaagde interlandcarrière. Toch zal de spits met gemengde gevoelens terugkijken aan zijn periode bij het Nederlands Elftal. Op grote toernooien was hij namelijk nooit eerste keus. Hoe goed de killer ook bij zijn clubs presteerde, Robin van Persie kreeg op de beslissende momenten de voorkeur in de punt van de aanval. Het zorgde voor een heftige aanvaring tussen Hutelaar en bondscoach Bert van Marwijk tijdens het EK 2012. Hoewel de spits in het seizoen ervoor bij Schalke 04 meer dan veertig doelpunten had gemaakt, moest hij genoegen nemen met een plaats op de bank. Hij schold zijn trainer verrot bij die mededeling en zou de hele tijd chagrijnig op het eindtoernooi hebben rondgelopen. Het huwelijk tussen Huntelaar en Oranje was al vanaf de start twijfelachtig. Ondanks het feit dat hij Ajax vrijwel in zijn eentje naar de KNVB Beker winst had geschoten, nam Marco van Basten hem niet mee naar het WK 2006.
Jan van Beveren
Jan Beveren wordt regelmatig de beste keeper genoemd die we ooit hadden, toch was hij namens het Nederlands Elftal nooit actief op een eindtoernooi. Dat had vooral te maken met zijn slechte relatie met sterspeler Johan Cruijff. De doelman was boos geworden toen Cruijff en de andere Ajax-spelers een mooie bonus zouden krijgen en de rest van de Oranjeselectie niet. Alle spelers moesten volgens hem gelijk behandeld worden. Het koste Van Beveren het WK van 1974. Twee jaar later lagen de twee weer in de clinch. Johan Neeskens en Cruijff kwam te laat aan op het trainingskamp en daarop riep de doelman: 'oh de koningen van Spanje zijn er'. Het resulteerde in de ruzie die nooit werd bijgelegd, waarna Van Beveren vertrok. Toen hij ook niet zou spelen op het WK van 1978 nam Van Beveren de wijk naar de Verenigde Staten en keerde nooit meer terug. De voormalig wereldkeeper stierf in 2011 nog altijd vol onbegrip.
Bas Dost
Een doelpuntenmachine bij Sporting CP, maar slechts één schamel doelpunt bij het Nederlands Elftal. Het zegt veel. Bas Dost voelt zich geliefd in Portugal en dat gevoel ontbreekt volledig in het Oranjeshirt. “Het gevoel dat ik ermee wilde stoppen, heb ik heel lang weggedrukt. Zoiets doe je niet, vond ik. Maar het is ongelooflijk ongelukkig wat er allemaal gebeurd is. En er komt gewoon geen einde aan." Bij het Nederlands Elftal leek Dost een jager zonder geweer, elk gevaar ontbrak bij de boomlange aanvaller die zich doodongelukkig voelde bij Oranje. Hij kreeg bijna nooit de kans en als hij speelde, leek het helemaal nergens op. “Het is gewoon moeilijk te begrijpen dat het er nooit uitkomt.“
