Fred Rutten, 55 jaar oud, neemt de tijd om ELF Voetbal te woord te staan. Op de achtergrond horen we de voorbereidingen op de aanstaande lunch, maar daar laat de coach zich niet door afleiden. Hij vertelt het naar zijn zin te hebben in Israël, hoewel Maccabi Haifa een zeer gecompliceerd voetbaljaar beleeft. Een jaar dat Rutten pas vanaf eind januari meemaakt. “Er was een gebrek aan vertrouwen bij de spelers, want ze hebben dit seizoen niet aan de verwachtingen van de fans kunnen voldoen. Maccabi Haifa is te vergelijken met Feyenoord, met fans over heel het land verspreid. Als het dan minder goed gaat heeft dat zijn werking op de spelers.”
Voetbalniveau
Maccabi Haifa geldt dus als een van de topclubs van Israël, maar speelt momenteel in de degradatiepoule. In die poule zitten acht ploegen waarvan de laatste twee degraderen. Hoewel Rutten zich met zijn team inmiddels verzekerde van handhaving ligt het slechte seizoen nog steeds gevoelig. “We hebben drie wedstrijden gewonnen in de play-offs en één verloren. We hebben nu nog drie wedstrijden te gaan.”
Rutten werd eind januari aangesteld door Mo Allach, de technisch directeur van Maccabi Haifa. “Dat was pas zes wedstrijden voor het einde van de reguliere competitie. Midden in het seizoen instappen heb ik als erg moeilijk ervaren, dat had ik ook nooit eerder gedaan. Daarnaast treden er andere processen in werking als je om degradatie speelt. Het moeilijke was vooral dat de spelers een bepaald systeem waren gewend. Zonder dat ik mijn voorganger te kort wil doen, spelers vallen toch terug in dat systeem als het even niet loopt.”
Als we vragen naar het voetbalniveau in Israël, laat Rutten een korte stilte vallen. De ervaren trainer vindt het namelijk moeilijk in te schatten. “Het is heel wisselend. Maccabi Haifa is een grote club en als wij tegen een andere topclub spelen is het niveau vrij hoog, maar spelen we tegen een kleinere tegenstander hebben we daar veel moeite mee. Dan neemt ook ons niveau af.”
Als trainer van Feyenoord
Champions League
Voetbal is een belangrijk deel in het leven van menig Israëliër. “Voetbal en basketbal leven enorm in dit land. Die sporten krijgen onwijs veel zendtijd op televisie. Het volk leeft erg mee, zeker in Haifa. Maccabi Haifa is een club met een enorme historie, zo hebben ze in het verleden in de Champions League gespeeld. De mensen zijn erg temperamentvol. Als het goed gaat is het in ons stadion heel moeilijk voor de tegenstander, maar loopt het iets minder kan het ook tegen ons keren.”
Over het algemeen zijn de mensen op straat erg hartelijk en wensen ze Rutten veel succes toe. Hij heeft het naar zijn zin in het buitenland, ook vanwege de leefomstandigheden. Maar benadrukt Rutten stellig: hij is niet in Israël om vakantie te vieren. “Zo veel vrije tijd heb ik ook niet. Ik ben hier allereerst om te presteren met Maccabi Haifa. Er zijn al een aantal veranderingen doorgevoerd. Zo ontbijten en lunchen we op de club en trainen we meestal twee keer per dag. Hoewel we aan het einde van het voetbaljaar zitten, kunnen we in mijn ogen nog veel progressie boeken door middel van de trainingen.”
FC Twente
Rutten heeft zich naar eigen zeggen makkelijk aangepast aan de gebruiken van het land. Volgens hemzelf de normaalste zaak van de wereld. Nationaliteit speelt namelijk geen rol bij hem. “Of ik nu met een Europeaan, Aziaat of Afrikaan werk, dat maakt me niet uit. Ik spreek met al die jongens de taal van het voetbal. Je krijgt natuurlijk te maken met een andere cultuur, maar als coach dien je je in te lezen en aan te passen. Als ik coaches hoor of zie die zich over iets verbazen in het buitenland dan denk ik: dan heb je je huiswerk niet goed gedaan.”
Nog steeds volgt Rutten het Nederlandse voetbal op de voet. Gezien het feit dat het weekeinde in Israël vanaf vrijdagavond tot en met zaterdagavond is, voetbalt Maccabi Haifa meestal op zaterdag. “Zondag is hier een werkdag. Zondagmorgen lopen we meestal uit en dan heb ik ’s middags alle tijd om Eredivisiewedstrijden te kijken. Vooral de situatie bij FC Twente gaat me natuurlijk aan mijn hart. Zolang handhaving nog mogelijk is, moeten ze er in blijven geloven.”
Tom Dumoulin
Rutten bekijkt zijn oude club op tv in zijn huis in Haifa, een havenstad die gebouwd is op een berg. Het warme weer en de kustlijn maken het leven nog aangenamer in het noordwesten van het land, dicht bij de grens met Libanon. “Het is een prachtige stad. Natuurlijk heb ik naast mijn drukke werkzaamheden ook de toerist uitgehangen. Op de momenten dat er tijd voor was heb ik toeristische plekken bezocht. Ik ben naar Jeruzalem geweest om onder meer de Klaagmuur te zien. Israël is een land met veel geschiedenis. Ik vind het erg interessant om kennis te nemen van de geschiedenis.”
Naast voetbal en basketbal zal begin mei de focus van sportminnend Israël gericht zijn op wielrennen. De Giro d’Italia start dan namelijk in Jeruzalem. Rutten heeft nog niet echt nagedacht over het wielerfestijn. “Wanneer start die precies?”, vraagt hij. “Begin mei? En er start ook een etappe in Haifa? Dat is leuk, dan ga ik wel even kijken als het me uitkomt. Dan zal ik Tom Dumoulin en de andere Nederlanders zeker even aanmoedigen.”
Met Leo Beenhakker bij Jong Oranje
