REMKO PASVEER (VITESSE)
Voor de positie onder de lat hadden we ook kunnen kiezen voor twee doelmannen van NAC Breda. Zowel Mark Birighitti als Nigel Bertrams maakten dit seizoen een allesbehalve degelijke indruk, maar hebben geluk dat er een nóg slechtere keeper is aangetrokken in de Eredivisie. Remko Pasveer was zijn rol op het tweede plan bij PSV beu en vertrok naar Vitesse om daar eerste doelman te worden als opvolger van Eloy Room, wie de omgekeerde weg bewandelde. In de eerste seizoenshelft maakte Pasveer al geen zekere indruk, maar na de winterstop spande hij de kroon. Met vrijwel iedere wedstrijd een blunder van jewelste eist hij de eerste basisplaats op in het elftal van transferflops.
KEVIN DIKS (FEYENOORD)
Met Eredivisie-ervaring op zak en een mooie loopbaan voor zich leek Feyenoord met Kevin Diks een prima vervanger voor Rick Karsdorp te hebben gevonden. De rechtsback, wie nog altijd onder contract staat bij Fiorentina, viel echter snel door de mand en raakte zijn basisplaats al na enkele weken kwijt aan Sofyan Amrabat en later Bart Nieuwkoop. Vooral in verdedigend opzicht liet Diks verrassend veel steekjes vallen en het is dan ook maar de vraag in hoeverre hij ooit zal slagen in de Serie A.
DERRICK LUCKASSEN (PSV)
In dienst van AZ ontwikkelde Derrick Luckassen zich tot een multifunctionele krachtpatser die solliciteerde naar een mooie transfer. Die transfer kreeg hij, maar pakte niet zo uit als hij had gehoopt en verwacht. Luckassen vormde in het begin van de competitie nog een centraal verdedigingsduo met Nicolas Isimat-Mirin, maar raakte daar al snel zijn plek kwijt aan de oerdegelijke Daniel Schwaab. Verder moest hij het vooral doen met invalbeurten als verdedigende middenvelder. Toen hij in maart dan eindelijk weer eens in de basis mocht starten, ging het opnieuw helemaal mis. Op bezoek bij Willem II, waarin hij een 5-0 nederlaag mede inluidde met een domme rode kaart en een veroorzaakte penalty, maakte hij een beroerde en onzekere indruk.
JOP VAN DER LINDEN (WILLEM II)
Een van de nieuwelingen in Tilburg laat zien dat een speler niet zijn hele carrière kan teren op één kunstje. Jop van der Linden maakte in de zomer van 2015 als ‘man van de goede traptechniek’ de overstap naar AZ en daar bleek al snel dat hij het niveau niet kon bijbenen. De Alkmaarders besloten hem op huurbasis naar Willem II te sturen, maar ook daar weet hij tot nu toe niet te overtuigen. Door een matige opbouw en trage handelingssnelheid is hij vaak te laat om een tegentreffer te voorkomen en bleek hij niet de ideale vervanger voor Jordens Peters die Willem II dacht binnen te hebben.
LUCAS WOUDENBERG (SC HEERENVEEN)
Als talent afkomstig uit de jeugdopleiding van Feyenoord lonkten verschillende clubs naar de diensten van Lucas Woudenberg. De aanvallend ingestelde linksback, door zijn uithoudingsvermogen ook wel ‘de witte Keniaan’ genoemd, stond in de belangstelling van meerdere subtoppers en zette zijn handtekening uiteindelijk onder een contract bij sc Heerenveen. De Friezen betaalden zo’n zevenhonderdduizend euro aan Feyenoord. Op het eerste gezicht een prima bedrag voor de getalenteerde back, maar Woudenberg heeft nog niet het niveau dat ze in Heerenveen verwachtten.
RAI VLOET (NAC BREDA)
Qua houding zou Rai Vloet een absolute sterkhouder moeten zijn bij NAC Breda. Rai Vloet komt ondanks zijn sterallures nauwelijks voor in de selectieplannen van Stijn Vreven en moest het dit seizoen vooral doen met invalbeurten. Vloet, wie in Breda nog een contract heeft tot medio 2020, wordt niet bepaald gewaardeerd door de eigen aanhang en was dit seizoen slechts één keer belangrijk voor NAC. In september scoorde hij twee keer tegen FC Groningen, waardoor hij zijn ploeg drie punten bezorgde. Nee, het zal volgend seizoen echt beter moeten voor de middenvelder die overkwam van PSV.
KARIM COULIBALY (WILLEM II)
Als duurste Tilburgse versterking maakte Karim Coulibaly voor zo’n honderdduizend euro de overstap van AS Nancy naar Willem II. De Franse buitenspeler met Senegalese roots begon de eerste wedstrijd tegen Excelsior in de basis, maar verscheen daarna nooit meer aan de start bij de Tricolores. Spelers als Ismail Azzaoui, Thom Haye en Mo El Hankouri staan inmiddels boven de Fransman in de pikorde en Coulibaly kwam dan ook tot slechts 73 minuten in de Eredivisie.
MINK PEETERS (VVV-VENLO)
Dit seizoen zou de grote doorbraak moeten worden van Mink Peeters. Het jonge talent, wie eerder onder contract stond bij Ajax en PSV, doorliep sinds 2014 de jeugdopleiding van Real Madrid en ging bij VVV-Venlo voor zijn eerste kans op het hoogste niveau. Peeters viel echter vooral op door zijn gedrag buiten het veld en had volgens Maurice Steijn zelfs ‘nul procent kans om in te vallen’. De negentienjarige aanvaller keerde in de winterstop alweer terug naar Real Madrid. Ook tijdens zijn nieuwe periode, ditmaal bij Almere City, weet de jongeling allerminst te overtuigen.
JEAN-PAUL BOËTIUS (FEYENOORD)
De verloren zoon werd afgelopen zomer bij Feyenoord gepresenteerd als terugkerend kind van de club met ‘unfinished business’. De Rotterdammers betaalden zo’n anderhalf miljoen euro aan FC Basel om de terugkeer te financieren. Vooral in de eerste seizoenshelft kende Boëtius een dramatische periode. Zo stond hij zestien wedstrijden lang droog, waarna hij zijn basisplaats kwijtraakte. De laatste paar wedstrijden is de buitenspeler echter weer aardig op dreef, wat de Rotterdamse supporter een klein beetje hoop geeft.
LUC CASTAIGNOS (VITESSE)
Waar is toch dat supertalent van Feyenoord gebleven? Luc Castaignos gold jaren geleden als een wonderkind in Rotterdam en zou een fantastische carrière tegemoet gaan. Buitenlandse avonturen bij Eintracht Frankfurt en Sporting Portugal liepen echter op niets uit en tot dusver gaat ook zijn huurperiode bij Vitesse nog niet van een leien dakje. Castaignos valt in Arnhem volledig door de mand en scoorde in 28 Eredivisie-duels slechts twee keer.
LARS VELDWIJK (FC GRONINGEN)
Waar Lars Veldwijk bij FC Groningen voor de doelpunten moest zorgen, bezorgt hij zijn nieuwe club niets dan ellende. Hij begon nog als basiskracht, maar kon met slechts vier treffers in achttien duels niet overtuigen. Zijn matige seizoen op het veld werd allesbehalve gecompenseerd met zijn gedrag buiten de lijnen. Zo kwam via trainer Ernest Faber naar buiten dat hij geweigerd zou hebben om in te vallen en kwam hij op niet bepaald wenselijke wijze in het nieuws als vriendje van vlogger Monica Geuze. Veldwijk tekende tot 2020 in het hoge noorden, maar heeft meerdere malen te horen gekregen dat hij kan vertrekken.
