Waarom?
“België, de ploeg die met 2-1 verloor van Italië in de halve finale, is voor ons altijd een Angstgegner. Het lijkt net of België tegen Nederland altijd twee keer zo scherp is dan tegen andere landen. Al blijft Italië ook altijd een moeilijke tegenstander. Het valt me op dat Italianen op deze leeftijd al zo volwassen spelen. Ze denken verdedigend na. Het maakt niet uit hoe ze winnen. Als ze maar winnen.”
Wat vind je van Oranje Onder 17 dit toernooi?
“Ik heb nog niet veel kunnen zien. Natuurlijk zijn de beelden van de strafschoppenreeks in de kwartfinale me niet ontgaan. Bizar. Ik heb nog nooit gezien dat een keeper vanwege te vroeg bewegen een gele kaart krijgt. Nu zelfs zijn tweede. Kinderachtig. Maar als je Europees Kampioen wilt worden, moet je ook een beetje geluk hebben. Denk aan Oranje op het EK van 1988 met de kopbal van Wim Kieft tegen Ierland. De top in Europa zit bij de Onder 17 dichtbij elkaar. Niet voor niets kwam het al twee keer op strafschoppen aan.”
Jullie versloegen Italië in 2005 in de halve finale.
“Het EK werd toen in Italië gehouden, dus het publiek was ook tegen ons. Wij moesten het spel maken en de Italianen verdedigden. Net voor tijd redde Tim Krul ons. Met zijn uitschuifbare been keerde hij een inzet van een doorgebroken Italiaan. Vergelijkbaar met het Iker Casillas-Arjen Robben-moment in de finale van het WK van 2010. Nu werd het verlengen. Uitgerekend de kleinste man van het veld bij ons scoorde met een kopbal. Een afgeslagen corner werd door Jordy Buijs opnieuw ingebracht. Melvin Zaalman (van toen Sparta, red.) zette zijn hoofd tegen de bal. Finale!”
Die werd tegen Turkije met 2-0 verloren. Terecht?
“Nee. Tot de finale zat alles mee voor ons. Zo maakten we in de poule pas in de extra tijd tegen Kroatië de achteraf cruciale gelijkmaker, zodat we de laatste vier bereikten. In de eindstrijd zat juist alles tegen. Wij raakten de paal, de lat. Nuri Sahin (nu Borussia Dortmund, red.) zette met twee prachtige steekpassjes een ploeggenoot vrij voor het doel. Twee keer scoorde Turkije.”
Turkije kwamen jullie al eerder tegen?
“In de eerste kwalificatieronde waren ze ook bij ons ingedeeld. De eerste twee landen gingen door. In de laatste wedstrijd maakten we vijf minuten voor tijd de 1-1, waardoor we allebei naar de volgende ronde mochten. Dat leverde twee feestende teams op het veld op. In de tweede ronde van vier landen ging alleen de winnaar door. Versloegen we in Duitsland het thuisland met 3-2. Jeffrey Sarpong maakte de winnende in de extra tijd. Duitsland ging niet, net als Tsjechië en Letland die we daar uitschakelden.”
Op het WK in oktober 2005 wonnen jullie eindelijk van Turkije.
“Met 2-1 in de wedstrijd om de derde plaats voor bijna veertigduizend toeschouwers. Een prachtig einde van een mooi toernooi in Peru. De eerste poulewedstrijd in Piura speelden we tegen Qatar, dat getraind werd door Tini Ruijs. Ik kende hem nog niet persoonlijk. Een fantastisch mens. We vreesden Qatar. Zij zijn voetballen in hoge temperaturen gewend. We wonnen met 5-3. We verloren van Brazilië en wonnen daarna van Gambia. Dat speelde met enkele reuzen waarbij de leeftijd altijd een discussiepunt zal blijven. Na winst op de Verenigde Staten verloren we in de halve finale van Mexico. Voor onze bronzen medaille werden we nog gehuldigd in de rust van de eerstvolgende interland van Oranje in de Amsterdam ArenA. We kregen een etentje aangeboden, op het veld bloemen en maakten een ereronde. Dat was een prachtig moment.”
Wat was het geheim van die ploeg, die zonder grote namen speelde?
“Het karakter. Die jongens bleven maar gaan. Dat typeerde ze. Ruud Vormer nam de ploeg echt op sleeptouw. We beschikten over aardige individuele kwaliteiten, maar de inzet was belangrijker. Ik hanteerde ook een ander selectiebeleid dan voorheen. Keek niet alleen bij Feyenoord, PSV en Ajax, maar stuurde districtcoaches ook naar andere clubs om spelers te scouten. Tim Krul en later Eljero Elia kwamen van ADO Den Haag, Siem de Jong van De Graafschap, Erik Pieters van FC Utrecht. Een centrale verdediger moest eerst altijd kunnen opbouwen, daarna kwam pas het verdedigen. Ik draaide dat om. Tijdens een congres werd me wel eens gevraagd. ‘Jullie spelen altijd mooi voetbal, maar jullie winnen nooit iets’. Daar wilde ik mee afrekenen. Die keuzes pakten goed uit.”
Op Tim Krul na heeft geen enkele speler voor Oranje gespeeld. Toeval?
“We hadden toen net de supergeneratie Rafael van der Vaart, Robin van Persie, Arjen Robben en John Heitinga in Onder 17 gehad. De lat voor die nieuwe jongens lag hoog. Maar op zestien- of zeventienjarige leeftijd is het nog lastig om in te schatten waar ze terechtkomen. Tim Krul hield aan het WK een transfer naar Newcastle United over. Vorig seizoen nodigde hij me uit om een wedstrijd van AZ te bezoeken. Na afloop zei hij me ‘Trainer, ik zal nooit vergeten dat mijn carrière bij U is begonnen’. Tim was in die tijd al heel volwassen in zijn hoofd. Ik noemde hem altijd Octopus vanwege zijn lange armen en benen.”
Dit jaar is er geen WK. In 2019 weer. Opnieuw in Peru. Welke omstandigheden maakten jullie in 2005 mee?
“Die waren heel goed. In elk stadion lagen spiksplinternieuwe kunstgrasvelden. De hotels hadden bijna allemaal vijf sterren. Alleen in ons eerste hotel overstroomden de toiletten. Eén van de stadions lag op duizend meter hoogte, maar daar hoefden we gelukkig niet te spelen. Het grootste probleem kwamen we bij de douane tegen. Onze spullen kwamen in twee keer. De tweede lading werd echter tegengehouden bij de douane. Daardoor beschikten we in de eerste dagen over slechts één of twee trainingssetjes en waren we door onze voorraad malariapillen heen. Na enkele dagen werd de lading vrijgegeven, waarna een vrachtwagen duizend kilometer moest rijden om die spullen te brengen.”
Is Peru een mooi land?
“De binnensteden zijn vaak mooi. Ging je daarbuiten, leek je honderd jaar terug te keren in de tijd. Ik herinner me nog het moment dat we stiekem tuktuks huurden. De spelers wisten van niets en we lieten keurig de spelersbus voorrijden. Ik kon ze net weerhouden van instappen. Kwamen er plotseling vijftien tuktuks de hoek om. Zijn we naar het centrale plein van Piura gereden. Overal kwamen mensen naar buiten toe om ons toe te schreeuwen. ‘Olanda, Olanda’ klonk het. Prachtig om mee te maken. Het WK in Peru was een mooi toernooi. Natuurlijk, we kregen telkens twee bewakers uitgerust met pistolen mee en vooraf hoorden we dat we ons op bepaalde tijdstippen niet meer daar en daar moesten begeven. Maar ik kan geen verkeerd woord over de organisatie benoemen.”
Oranje speelt zondagavond om 19.15 uur de finale van het EK in Rotherham tegen Engeland. Je zit voor de televisie?
“We spelen met JVC Cuijk die middag thuis tegen HBS. Dat tijdstip mag geen probleem zijn. Ik ga graag kijken. Hopelijk straks met een positieve afloop. Het zou mooi zijn als we straks weer Europees Kampioen zijn.”
