De tijden veranderen. Tegenwoordig is er op Anfield geen Boot Room meer, een schoenenkast waar een handjevol Britse ijzervreters de tactiek voor twintig jaar dominantie uitdokterden. Een soort jaren ’70-mancave was het. Toen Elton John, zanger en Watford-aandeelhouder er na een wedstrijd een keertje wat kwam drinken vroeg hij om een ‘pink gin’. Het brein achter Candle in the Wind kon een pintje of een whisky krijgen, meer niet. Tegenwoordig kan je in de voetbaltempel alles eten of drinken dat je maar bedenken kan. En in Jürgen Klopp is er een trainer die meer van een gigantische knuffelbeer wegheeft dan van een onderkoelde bullebak zoals Paisley.
Maar hoe meer de zaken veranderen, hoe meer ze in bepaalde opzichten ook hetzelfde blijven. Liverpool blijft de toonaangevende Engelse club in het Europese voetbal, zoals Real Madrid dat ook wel voor eeuwig voor Spanje zal blijven. The Reds noch Los Blancos waren in het afgelopen seizoen serieus in een strijd om het nationale kampioenschap verwikkeld, maar maakten dat met goede prestaties in Europa goed. Net als in 1981 spelen de beide clubs zaterdag de finale om de Cup met de Grote Oren tegen elkaar.
In 1981 betekende het kampioenenbal ook echt dat alleen kampioenen mee mochten doen. Liverpool was vijfde geëindigd in Engeland, Real Madrid kon in Spanje slechts tweede worden. Alleen via het recht van titelverdediging zou een van beide ploegen in het volgende seizoen mee mogen doen. Zo beschouwd stond er destijds in Parijs meer op het spel dan nu in Kiev. Adel verplicht was Real Madrid favoriet voor de ontmoeting in de Franse hoofdstad. Het Liverpool van Paisley was toch over zijn hoogtepunt heen?
Liverpool zocht in zijn Europese avonturen altijd de erkenning die ze in eigen land wel konden vergeten. De conservatieve regering van Margaret Thatcher wilde korte metten maken met allerlei verliesgevende industrieën, waar in arbeidersstad Liverpool veel banen in te vinden waren. De weg naar de finale leidde langs Oulu, de kampioen van Finland die wel mee mocht doen maar er weinig van kon. Ook Aberdeen, onder leiding van ene Alex Ferguson, werd betrekkelijk gemakkelijk eenvoudig verslagen.
In de halve finale versloegen de Reds Bayern München op wilskracht, waarmee de plek in de finale geboekt was. Reizen naar Frankrijk ging destijds gewoon nog per boot. De jonge schare Liverpudlians vergaapte zich aan de nieuwste sportschoenen die daar stonden uitgestald – velen van hen hebben in de dagen voor de finale flink proletarisch gewinkeld. Tienduizenden verzamelden zich in het Parc de Princes voor de grande finale van het Europees voetbal.
De mensen zagen een voorzichtige finale. In de slotfase werd het Alan Kennedy, de linksback die zijn trainer wel letterlijk kon schieten die de winnende maakte. Het lijkt onwaarschijnlijk dat we zaterdag een finale krijgen met twee verdedigende ploegen. Maar de beslissing die gebracht wordt door een nieuwe, jonge linksback die even de tijd nodig heeft gehad om de mensen van zijn kwaliteiten te overtuigen? Andy Robertson, we kijken naar jou…
