De wens is de moeder van teleurstelling. En zo groot als die wens, het WK-goud, in de zomer van 1998 was, zo groot was de teleurstelling na de fatale strafschoppenreeks in de halve finale tegen Brazilië. Meteen sinds haar geboorte was de teleurstelling wees; de Wereldtitel-wens overleden, gecremeerd en uitgestrooid over de Middellandse Zee.
Nu is teleurstelling niet de beste brandstof voor een topsporter, zo merkte Boudewijn Zenden tijdens de voorbereiding op de troostfinale tegen Kroatië. “We hadden het team om de finale te spelen, misschien zelfs wereldkampioen te worden. Als je dan om de derde plaats moet spelen, werkt dat qua motivatie niet in je voordeel”, herinnert Zenden zich. “Daarbij: we hadden het hele toernooi in Zuid-Frankrijk gezeten. Voor de troostfinale vlogen we vanuit Marseille naar Parijs, maar gevoelsmatig vlogen we al naar huis. Richting Amsterdam. Veel jongens dachten: vlieg nog maar drie kwartier verder, dan zijn we klaar. Sommige jongens hadden last van pijntjes waarvan ze misschien geen last hadden gehad als we een finale hadden gespeeld, als je begrijpt wat ik bedoel. Voor een finale laat je daar een paar spuiten in jassen, voor een troostfinale niet.”
Zelf had Zenden daarvan geen last. Hij was na het duel met Brazilië vastbesloten zijn tweede basisplaats op het toernooi wél met een overwinning te bekronen. Zijn gelijkmaker bleek echter onvoldoende: Nederland verloor met 2-1. Kroatische doelpuntenmakers: Robert Prosinecki en Davor Suker.
“Ik ben die wedstrijd vol erin gegaan. Het was toch een kans op een medaille. Maar de Kroaten benaderden de wedstrijd anders dan wij. Zij zagen het als een finale. Wij als een troostfinale. Voor ons telde dat toernooi maar één ding: wereldkampioen worden. Na het toernooi werden de Kroaten in eigen land onthaald als helden, inclusief huldiging met alles erop en eraan. Toen wij op Schiphol landden stond bijna niemand op ons te wachten. In aanloop naar de troostfinale van 2014 in Brazilië hebben media ons er nog over gesproken. Toen zei ik nog: speel die wedstrijd alsof het een finale is. Het verschil tussen iets of niets. Ik wil niet zeggen dat ze geleerd hebben van onze fout, maar misschien beseften ze dankzij ons beter dat er iets te halen viel.”
Lees het volledige interview met Boudewijn Zenden in de nieuwe editie van ELF Voetbal. Hij spreekt daarin over de mislukte omhaal na zijn doelpunt tegen Kroatië en over de mooie kanten van het WK van 1998: de sfeer, het gedeelde geloof in goud en de vrijheid die de spelersgroep kreeg van bondscoach Guus Hiddink.
? De nieuwste ELF Voetbal ?
— ELF Voetbal ?? (@elfvoetbal) 17 mei 2018
? Speciale editie: Toen de wereld Oranje vreesde. Over een bijzondere WK-zomer in Frankrijk, twintig jaar geleden. ??https://t.co/6fBi3FDFyd
? Vanaf nu in de winkels! ?#elfvoetbal #oranje #france98 #90s pic.twitter.com/KRKlQTLVV2
