"Dan hebben we de eerste drie punten van het seizoen al binnen", lacht de 82-jarige voetbalsupporter uit Nieuw-Dordrecht, die zes weken geleden is verhuisd naar Klazienaveen. Dinsdagochtend iets voor 10.30 uur verlengde hij zijn seizoenkaart wederom. "Ik maak helaas voortaan gebruik van de invalidenplekken. De eerste plaats naast de dug-out van de tegenstander, die is van mij. Maar mijn fanatisme heb ik niet verloren. Ik probeer me nog steeds volop te laten horen."
Zijn fanatieke gedrag heeft hem ook de bijnaam Opa Hooligan opgeleverd. Bedacht door de zusjes Gea (37), Wilma (45) en Rolanda (46) Meijer uit Emmen, die sinds het seizoen 1994/95 ('Wilma en Rolanda volgden een jaar later') elk duel van de Drentse voetbaltrots bezoeken. Zowel uit als thuis. "Daar kennen we Ab van", vertellen Gea en Wilma. "We zaten altijd met elkaar in de bus mee naar de uitduels en stonden bij thuiswedstrijden na verloop van tijd in hetzelfde vak. De laatste jaren nemen we hem mee. Onze oudste zus is eigenlijk de fanatiekste van allemaal. Als gevolg van drie hersenbloedingen zit ze nu in een rolstoel. Ze zit naast Ab bij de thuiswedstrijden."
Opa Hooligan beweegt zich voort met een rollator. "Fysiek ging alles nog best goed, maar ik ben een halfjaar geleden gevallen op de trap tijdens het strikken van mijn veters. Ik kwam erg ongelukkig terecht. Ik had een wond aan mijn hoofd, die is gelukkig nu genezen. Ik heb nog wel veel last van mijn rug. Daarvoor onderga ik nu therapie, maar volgend seizoen ben ik er elke thuiswedstrijd bij hoor. Helaas moet ik de uitwedstrijden overslaan, omdat ik niet meer zo lang kan zitten. Ik heb gelukkig FOX Sports, waardoor ik alle wedstrijden kan zien."
De tachtiger is een supporter in veelvoud. De gepensioneerde schilder heeft ontzettend veel sjaals, shirts, drie boeken met foto’s en andere fanartikelen. Ook draagt hij nog steeds een horloge met een Emmen-logo. Afgezien van het afgelopen seizoen was De Graaf altijd van de partij. "Vanaf de toetreding tot het betaalde voetbal heb ik misschien tien, hooguit twaalf wedstrijden moeten missen.”
Drie auto’s
“In het begin reisden we nog met drie auto’s naar de uitduels, later werd dat met een bus. Ik heb alle hoogte- en dieptepunten meegemaakt. Ik kan daarover zoveel vertellen, dan heb je straks een extra kladblok nodig. In het begin was er bij Emmen nog geen stadion. Een hoofdtribune, meer was er niet. Stonden we op de wal. In die tijd was ik al een groot voetballiefhebber. Ik wilde geen wedstrijd missen. Door dik en dun bleef ik de club steunen."
Als mooiste uitwedstrijd noemt hij Veendam. "Dat voelde toch een beetje als een derby, ook al betekende het nog bijna vijftig kilometer rijden. sc Heerenveen was in het begin ook altijd leuk, terwijl ik met SC Cambuur juist helemaal niets heb. Naar FC Volendam keek ik ook uit. Dan ging het mij niet eens om het gebakken visje. En Haarlem was een mooie trip, echt jammer dat zij failliet gingen. Ik genoot altijd van de busreizen." Er valt een korte stilte. "Ik vergeet ook nooit meer een uitwedstrijd tegen De Graafschap. Zij konden kampioen worden.”
“Toen ik arriveerde, bood de club me vanwege mijn leeftijd een plek aan op de hoofdtribune. Dat wilde ik niet. Ik wilde gewoon in het uitvak staan. Dat duel verliep voor Emmen dramatisch. Ze kwamen voor, maar door enkele dubieuze beslissingen van Björn Kuipers won De Graafschap met 2-1 (op 30 maart 2007, red.). Ik had het helemaal gehad. Terwijl de supporters van de thuisclub het veld bestormden en feestvierden, stond ik op de vijfde trede om naar onderen te lopen. Voor ik het wist lag ik languit onder. Ik bloedde flink aan mijn neus. Door de bloedverdunners, die ik slikte, aardig hevig. Ben ik naar het ziekenhuis gebracht.”
Thomas Villadsen
Als hij nadenkt over zijn favoriete speler, komen er meerdere namen voorbij. “De leukste was die Deense keeper, Thomas Villadsen. Na afloop kwam hij altijd naar het supportershome en maakte hij een praatje. Keeper Henk Schokker uit de beginperiode van de club, schiet me te binnen. Hij kwam uit Westerbork, ik vond hem erg goed. Maar natuurlijk ook Martin Drent, Michel van Oostrum, Tim Siekman en Sander Fischer. Ik hoop dat ze Sander terughalen. Een leiderstype, die de club kan gebruiken. Ook een erg sympathieke jongen. Hij is nu transfervrij. Sander zou een goede vervanger zijn voor Jeroen Veldmate (gaat naar Go Ahead Eagles, red.). Het is belangrijk dat de club nieuwe spelers haalt die bij de groep passen. Jongens met sterallures hebben we hier niet nodig.”
Het geheim voor de promotie van FC Emmen lag volgens De Graaf in de laatste linie. “De verdediging was het afgelopen seizoen heel sterk. Wedstrijden, die andere jaren zeker waren verloren, liepen nu af in een gelijkspel. Die vele gelijke spelen (zestien, red.) zorgden er helaas ook voor dat we niet in de top eindigden. Maar nu is het alsnog goed gekomen.” In 1990 liep Emmen promotie naar de Eredivisie nog een doelpunt mis. “Dat was tegen Heerenveen. Dat vergeet ik ook nooit meer. Net voor tijd kreeg Gerrie Schaap nog een dot van een kans. Voor open doel miste hij. Drie jaar geleden hadden we ook moeten promoveren. We waren veel beter dan Roda JC, maar verloren in de halve finale. In de laatste wedstrijd hadden we NAC Breda zeker gepakt.”
Voor komend seizoen ziet Opa Hooligan (‘ik speelde jaren voor SC Drente, eigenlijk op alle posities, maar het liefst als linksbuiten’) het positief in. “Ik zie Emmen tussen plaats negen en dertien eindigen. Waarom niet? Wat tegen een club als Sparta lukte, kan ook tegen andere clubs. Elke wedstrijd is straks uitverkocht. Als we straks goed starten, is er veel mogelijk. Ik hoop op een start tegen sc Heerenveen. Dan zijn de eerste drie punten al binnen. En zelfs als ze straks tegen Ajax spelen, waar ik ook een groot fan van ben... Dan ga ik juichen voor Emmen! Van mij mag het seizoen al beginnen.”
