Het jaar van Scheveningen is grofweg op te delen in heel goed en heel slecht. Voor de winterstop verloor Scheveningen de ene na de andere wedstrijd en na de winterstop waren ze schier onverslaanbaar. El Moussaoui tegen ELF Voetbal: “Niemand had nog verwacht dat het zo zou lopen, want alles zat tegen. Tot de winterstop speelden we dramatisch, maar op trainingskamp op Gran Canaria zijn we als groep naar elkaar toegegroeid.”
De selectie zat op het Spaanse eiland een weeklang op elkaars lip. “Je bent weliswaar een team, maar met de ene speler praat je meer dan met de ander. Als je een week echt met elkaar bent, dan voer je ook gesprekken met spelers waar je voordien minder mee sprak. We hebben onszelf vragen gesteld als: waarom heeft het ons tegengezeten in de eerste seizoenshelft? De conclusies die we daaruit trokken, hebben we meegenomen in het vervolg. Daar zijn we naar gaan trainen, zodat we de pijnpunten eruit konden krijgen.”
Namens Scheveningen tegen Ajax
Crazy Piano’s
Ook de finale van de play-offs om promotie/degradatie was er een met twee gezichten. Thuis won Scheveningen met 2-0 van TEC, terwijl in de uitwedstrijd de club uit Tiel beter was. “We hebben flink onder druk gestaan. Pas in de blessuretijd kwam de verlossing. Een corner werd afgeslagen en kwam voor de voeten van Levi Schwiebbe. Die gaf de bal weer voor en Leroy Resodihardjo kon de bal bij de eerste paal binnentikken. Na afloop was het een groot feest.”
De spelers van Scheveningen doken bij thuiskomst de kantine in om de promotie te vieren. Als afzakkertje gingen ze daarna nog naar Crazy Piano’s. “Helaas was ik zelf geblesseerd, want ik heb de binnenband in mijn knie gescheurd. Dat gebeurde in de eerste wedstrijd van de nacompetitie. Ik zal er vier tot zes weken zoet mee zijn, maar alles verloopt nu gelukkig volgens de planning.”
ADO Den Haag
El Moussaoui heeft nog een contract tot de zomer van 2019 en zal dus met Scheveningen naar de Tweede Divisie trekken. “Ik voetbal al acht jaar bij de club. Het is ideaal voor me, want ik ben met een kwartiertje op het complex. Ik heb wel de kans gehad om ergens anders te kijken, maar door mijn werk en kinderen ben ik bij de club gebleven. Ik werd al vroeg vader en ik wil natuurlijk zoveel mogelijk meekrijgen van de ontwikkeling van m’n kinderen. Ik ben blij dat ik die stap nooit heb gezet.”
De kansen op een overstap die hij in zijn tijd als voetballer bij Scheveningen heeft gekregen, waren geen profclubs meer. Van een profbestaan had de ex-speler van onder meer ADO Den Haag en Excelsior sowieso al afscheid genomen. “Toen ik als prof stopte, heb ik ook nooit meer de intentie gehad om terug te keren. Ik vond het wel best. Ik ben er trots op dat ik het heb mogen meemaken, maar er komt zoveel bij kijken. Mensen vergeten weleens wat je er allemaal voor moet laten. Ik heb in de jeugd bij ADO gespeeld en miste toen wel een stukje vrijheid. Als mijn vrienden bijvoorbeeld de stad ingingen, moest ik naar bed om te rusten voor de volgende wedstrijd. Die opofferingen gingen me op een gegeven moment tegenstaan.”
