De thermometer wijst de 26 graden aan als Hoesen rond negen uur ’s ochtends Amerikaanse tijd de telefoon opneemt. “Het wordt hier tussen maart en november niet kouder dan 25 graden. Maar ook niet warmer dan dertig. Heerlijk. In maart heeft het voor de laatste keer geregend”, vertelt de 27-jarige aanvaller vanuit San Jose, een stad van bijna 900.000 inwoners in het zuiden van Californië. Het tijdsverschil met Nederland bedraagt negen uur. Sinds januari 2017 verdedigt de Limburger er de clubkleuren van de Earthquakes.
Het eerste jaar, waarin hij met name aan de zijkant spelend tot 33 wedstrijden en vijf goals kwam, op huurbasis van FC Groningen. Afgelopen winter signeerde Hoesen een driejarig contract bij de club uit Major League Soccer. “Toen de beste keuze. Het liep in Groningen niet vanwege bepaalde redenen. Allebei hadden we meer van mijn komst verwacht. Het best is dan om uit elkaar te gaan. Toen kwam deze kans in de Verenigde Staten op mijn pad. Ik overlegde met mijn familie, vrienden, informeerde bij andere jongens daar en besloot de uitdaging aan te gaan. Het totaalplaatje klopte. Bovendien. Wat had ik te verliezen? Ik wilde vaker spelen. En dat is gelukt. Over mijn eigen inbreng de afgelopen twee jaar ben ik erg tevreden.”
Zoontje
De eerste twee weken woonde Hoesen met zijn vriendin in een hotel. “We mochten daar net zo lang blijven als we wilden, maar na twee weken vonden we al een mooi appartement in de stad waar we direct konden intrekken. We hebben nu ook een zoontje van zestien maanden, Damian. Dat is dus ideaal. Het bevalt ons hier goed. In de stad is niet zo veel te doen. Maar San Francisco ligt op 35 minuten rijden. Los Angeles op drie kwartier vliegen, al ben ik daar twee keer een weekend naar toe gereden. Las Vegas is een uur met het vliegtuig.”
Met de prestaties van San Jose Earthquakes gaat het dit seizoen minder goed. Na 31 van de 34 wedstrijden staat de ploeg twaalfde en laatste in de Western Conference van de MLS. “Het is een zwaar jaar. Er kwam vorig jaar een nieuwe president (Tom Fox, red.) en directeur Jesse Fioranelli met een nieuwe manier van werken. Tijdens het seizoen kwam er een nieuwe trainer (Steve Ralston verving de ontslagen Mikael Stahre, red.). Ook de Nederlandse assistent (Alex de Crook, red.) moest weg. Iedereen was zoekende. We hebben goede spelers en vormen een goed team. We scoren ook voldoende, alleen krijgen we teveel doelpunten tegen. We hebben dit seizoen ook veertien keer met een goal verschil verloren. En als je in de bekende hoek zit... Twee weken geleden speelden we tegen koploper Atlanta United. We stonden met 3-1 voor en leken op 4-1 te komen. De VAR keurde de treffer af, waarna zij een penalty kregen na een handsbal in onze zestien. Werd het 3-2 en verloren we nog met 3-4. Het vertrouwen is broos.”
Passie
Hoesen maakte de tweede treffer. Zijn twaalfde van het seizoen. “Ik heb ook vier assists achter mijn naam. Geen slechte cijfers, maar daar zit het probleem ook niet. We maken voldoende doelpunten. De wijze waarop voetbal in Nederland, Europa of de Verenigde Staten wordt beleefd, is nu eenmaal anders. In Europa is voetbal de enige grote droom voor een jonge talentvolle speler. In Amerika kan iemand uit vijf grote sporten kiezen. De passie ligt dan anders. Wij kennen in Europa de mentaliteit van altijd willen verbeteren op technisch en tactisch gebied. Hier denken ze sneller, als je atletisch bent en keihard werkt, dat de rest vanzelf gaat.”
Het voetbal is sowieso anders heeft Hoesen ervaren. “Het spel gaat hier meer op en neer. Er wordt veel meer gelopen. In Europa zijn ze tactisch verder. Maar dat is ook niet vreemd, want in de Verenigde Staten is voetbal nog steeds een relatief nieuwe sport. Voetbal is hier zeker groeiende. Er komen steeds meer nieuwe clubs, steeds meer nieuwe en grotere stadions en er komen steeds meer talentvolle spelers uit andere continenten over. De Major League Soccer is inmiddels een grotere competitie geworden met veel meer belangstelling. Ik hoor nu ook regelmatig vanuit Europa van jongens dat ze ook graag deze kant opkomen.”
Kashia
Bij San Jose Earthquakes speelt Hoesen samen met twee oud-spelers van Vitesse, Guram Kashia en Valeri Qazaishvili. “Ik hoorde in de zomer van Vako (Qazaishvili, red.) dat de club met Kashia sprak. Dat maakte me vrolijk. In de Eredivisie heb ik enkele keren tegen hem gespeeld. Het viel me op dat hij bij iedereen respect afdwingt. Bij tegenstanders, trainers, supporters. Guram is een topgozer, heb ik zelf gemerkt. Maar voor hem was het ook lastig om middenin een seizoen binnen te vallen. Dan doe je niet direct je mond tegen iedereen open of kun je het team neerzetten. Hij doet daarvoor wel flink zijn best. En hij moest natuurlijk ook wennen aan de leefomstandigheden hier. Dat moest ik ook.”
Hoesen noemt enkele voorbeelden. “Amerika is een gigantisch land. We vliegen naar alle uitwedstrijden. New York is bijvoorbeeld zes uur vliegen en bovendien kom je in een tijdszone terecht waar het drie uur later is. Een situatie ook met een andere temperatuur. Tijdens een uitwedstrijd in Houston in de zomer kan het zomaar eens 39 graden zijn. Die voortdurende wisselingen vormen een aanslag op je lichaam. Ik kan er nu goed mee omgaan, al kostte dat ook tijd. Businessclass vliegen? Nee, in de Major League Soccer bestaat een regel dat alle clubs zoveel mogelijk gelijk zijn. Zes keer per seizoen mag een club een privélucht of Businessclassvlucht boeken. Maar wij hebben dit seizoen geen enkele manier op die manier gevlogen. Dat verdienen we nu ook niet, haha.”
Ajax
Het Nederlandse voetbal volgt hij op de voet. “Zaterdag begon Fortuna Sittard – Ajax, twee van mijn ex-clubs, hier om kwart voor één. Na de training ben ik direct van het veld gerend en heb ik de wedstrijd kunnen bekijken. Bayern München – Ajax heb ik dinsdag ook vanuit hier gekeken”, aldus Hoesen, die in november 2013 nog de winnende treffer in de Champions League voor Ajax tegen FC Barcelona maakte. “Daley Blind spreek ik nog heel af en toe, maar veel contacten verwateren in de voetbalwereld. Bij Fortuna Sittard ken ik alleen nog de elftalleider en de materiaalman. Met oud-spelers van FC Groningen heb ik meer contact. Met Etiënne Reijnen, met Michael de Leeuw en Albert Rusnák (Chicago Fire en Real Salt Lake, red.) die hier ook in de Verenigde Staten spelen en met Hans Hateboer. Als ons seizoen straks voorbij is, ga ik bij hem langs bij Atalanta Bergamo.”
Hoesen heeft inmiddels het Avaya Stadium van zijn club bereikt. “We trainen naast het stadion en kunnen daardoor in onze eigen kleedkamer omkleden. Het stadion staat er nu vier jaar. Er kunnen achttienduizend toeschouwers in. Maar mede door de resultaten van dit seizoen zitten die er niet.” De laatste drie duels van de reguliere competitie wil de aanvaller tot een goed einde brengen. Om te beginnen zaterdagavond thuis tegen New York Red Bulls. “We stellen ons nog enkele doelen. Ik kan mijn productie nog verhogen, we kunnen de nummer voorlaatst (Colorado Rapids, vier punten meer maar ook een duel minder gespeeld) nog passeren en we kunnen ons clubicoon Chris Wondolowski alltime topscorer van San Jose Earthquakes laten worden. Daarvoor heeft hij nog drie doelpunten nodig. Daarna richten we ons op volgend seizoen. Dat kan alleen maar beter verlopen.”
