Elke topcoach in Football Manager zal beamen dat succes een kwestie van geduld is. Echte status creëer je door het spel langer gewoonweg heel lang te spelen. Wat de beste voorwaarden zijn om lichtelijk verslaafd te worden aan Football Manager? Dat is aan jezelf. De een is verknocht aan de club waarvan hij in de werkelijkheid al een seizoenkaart heeft; die raken idolaat aan het spel bij de gedachte dat FC Emmen virtueel in de Champions League mag opdraven. De ander heeft een doel nodig. Een horizon stellen en pas weer nachten van acht uur pakken als die bereikt is. Die groep zou ik adviseren naar het artikel van Spaans te kijken. Elf prachtige uitdagingen om je eerste stapjes in het spel te zetten. Vergeet niet ‘bingo’ te roepen als je er een hebt voltooid.
Voor mij werkt een andere tactiek het beste: carpe diem. Mijn tactiek staat bij aanvang van het spel al vast. Ik begin bij een club in de Keuken Kampioen Divisie en speel daar een paar seizoenen mee. Dan volgt een traditionele breuk. Tegenvallende resultaten, ruzie met het bestuur; mijn alter ego vindt altijd wel een reden om ontslag te vergaren. Dan volgt de jungle van de werkloosheid. Op het moment dat hij eruit komt, werkt hij bij een club waar ik tot dan nooit van heb gehoord.
Dat is voor mij het moment dat Football Manager meer dan een spel wordt. Ik snuif voetbalcultuur. In onderhandelingen met nieuwe spelers leer ik hoe lastig de werkvergunningprocessen in het Verenigd Koninkrijk zijn. Ik leer hoe de lage koopkracht je enorm veel creativiteit verplicht in het Roemeense voetbal. Ik leer namen van Italiaanse c-clubs die ik eerst niet voor voetbalverenigingen, maar soorten pasta had aangezien. Maar bovenal leer ik een tot kort totaal onbekende club van a tot z kennen. Zijn stadion. Zijn clublegendes. Zijn rivaal, en de o zo pikante derby ertegen. Het wel en wee van de club wordt jouw wel en wee. In het begin zal je enkel virtueel voor ze juichen. Op den duur kijk je de obscuurste wedstrijden van ze op internet.
Voor het onbekende gaan geeft niet alleen de uitdaging van Football Manager, maar heeft als enorme pré dat je voetbalkennis tot in de raarste uithoek verrijkt wordt. En soms, heel soms, komt die uithoek ineens angstig dichtbij. Een van mijn clubs in voorgaande versies was het Roemeense Petrolul Ploiesti. De laatste jaren is de club door een faillissement opnieuw begonnen, maar daarvoor was het een groeiende vereniging die zichzelf in de subtop van het Roemeense voetbal probeerde te nestelen. In die omgeving won het – met mij meekijkend achter een computer – de Roemeense beker. Europees voetbal. De tegenstander daarin: Vitesse. Een walk-over voor de Arnhemmers, dachten mijn vrienden. Ik probeerde ze te behoeden voor Gheorghe Grozav, een veelscorende aanvaller voor mijn ploeg op Football Manager en Roemeens international in het echt. Hadden ze maar naar mij geluisterd. Grozavs doelpunt maakte het verschil tussen beide ploegen, Petrolul bekerde door.
Door Football Manager waan ik mij een virtuele globetrotter met kennis van clubs waarin geen enkele Nederlander behalve ik geïnteresseerd ben. Ik daag je uit hetzelfde te doen. Word voorzitter van de Nederlandse fanclub waarin jij de enige fan bent. Ga zelf niet de uitdaging opzoeken, maar laat de uitdaging op jou afkomen.
