Op 7 augustus vierde Wout Weghorst zijn 26ste verjaardag. Hij werd toegezongen in de kleedkamer van VfL Wolfsburg, in het Duits. Nog zo’n negen of tien jaar wil hij alles uit zijn carrière halen wat erin zit. Zijn leven zou daarna weleens een stuk makkelijker kunnen worden, voor zijn omgeving én hemzelf. Weghorst wil zich dan meer aanpassen aan het leven van zijn vriendin Nikki. En hun dochter Juul. Sinds half augustus is hij vader. De aanvaller uit het Twentse Borne (1,97 meter) hoopt stiekem dat Juul qua karakter iets meer op zijn vriendin lijkt dan op hem.
GEEN STADSMENS
Hij wordt er weleens gek van: dat hij zo veeleisend naar zichzelf is om te slagen in de voetbalwereld. Weghorst wil op zijn 35ste of 36ste geen spijt hebben van gemiste kansen. Deze zomer verruilde hij AZ en zijn woning in de Beemster voor VfL Wolfsburg en een huis in de Duitse deelstaat Niedersachsen. Het nieuwe huis moet nog ingericht worden. Ergens in september komen zijn vriendin en dochter over uit Nederland. Tot die tijd zit Weghorst in een hotel in Wolfsburg. Daar is hij de nieuwe spits met rugnummer 9. Het is een nieuwe stap in een carrière die Weghorst zorgvuldig opbouwt met bewuste keuzes, vertelt hij bellend vanuit zijn auto, op weg naar een Duitse woonboulevard. “De laatste spullen in Nederland worden ingepakt en we willen hier nog nieuw meubilair uitzoeken. En de kinderkamer moet klaar zijn als de kleine hier komt. Weer een nieuwe dimensie aan ons leven. Ik had al best veel verhalen gehoord over het vaderschap, maar als je het zelf meemaakt is het nog bijzonderder”, aldus Weghorst.
Inmiddels verblijft hij al een paar maanden in Duitsland, na een vakantie op Sardinië. “Mijn Duits is al aardig op orde. Ik kan alles goed verstaan en ik kan mezelf ook al goed verstaanbaar maken. Er is toch wat blijven hangen van de middelbare school, haha. Het komt ook niet zo slecht uit dat ik ben opgegroeid in het grensgebied bij Duitsland. Voor mijn transfer heb ik ook nog even in de boeken gezeten om mijn kennis een beetje bij te spijkeren. Als je de taal redelijk onder de knie hebt kom je toch anders binnen bij een nieuwe club dan wanneer je een taal niet of gebrekkig spreekt.”
En dan kom je deze zomer de kleedkamer binnenlopen, zitten er drie landgenoten. Met Riechedly Bazoer, Jeffrey Bruma, Paul Verhaegh en jou is er een flinke Nederlandse enclave in Wolfsburg.
“Het is leuk om landgenoten tegen te komen en ik kan met alle drie goed opschieten. Paul heeft mij al wegwijs gemaakt binnen de club. Buiten het veld ga ik ook met andere jongens om. Het is niet zo dat we altijd samen zijn. Ik vind mijn rust belangrijk. Ik hoef niet de hele dag onder de mensen te zijn. Daarom vind ik het ook niet erg dat Wolfsburg niet bepaald een stad is als Berlijn of Hamburg. Ik ben geen stadsmens.”
Weghorst en zijn drie broers groeiden op in Borne, tussen Almelo en Enschede. Een broer is piloot, een werkt in het familiebedrijf dat al meer dan tachtig jaar brandstof voor een groot bouwconcern. Hun ouders zijn gescheiden. Weghorst heeft nog steeds een goede band met zijn ouders. In Nederland ging hij naar de kerk in Twente, Borne of Almelo. In zijn nieuwe woonomgeving moet Weghorst nog op zoek naar een kerk. Bidden doet hij dagelijks. Thuis en op de club. Weghorst heeft een app op zijn telefoon waarop hij elke dag een tekst van de dag leest uit de Bijbel. Hij vindt veel steun in het geloof, ook in zijn missie om alles uit zijn profcarrière te halen. Al sinds Weghorst amateur was bij NEO in Borne en DETO in Vriezenveen draaide alles om dat ene grote doel: prof worden. Drinken deed hij nooit, ook al gingen zijn teamgenoten de kroeg in.
GEEN NIEUWE DOST
Pas op zijn negentiende werd Weghorst, iel en lang na een groeispurt, gescout. Hij ging naar Willem II. Sindsdien kwam zijn carrière in de lift en leidde Weghorst via Jong Willem II, FC Emmen, Heracles Almelo en AZ deze zomer naar Wolfsburg. Ooit hoopt hij voor Liverpool te spelen, op Anfield. Dat is nu nog een droom.“Iedere keuze in mijn carrière heb ik bewust gemaakt om mij zo goed mogelijk te kunnen ontwikkelen. Alles stapje voor stapje, niet te gehaast. Weloverwogen. Dat geldt ook voor mijn besluit om nu naar Wolfsburg te gaan. Ik kon deze zomer naar een club in de Premier League, maar toen ik erover nadacht leek het mij niet verstandig. Ik denk dat je in Engeland minder tijd krijgt om in jezelf te investeren en je te ontwikkelen. Daar moet je er direct staan en als dat niet gebeurt word je zo weer aan de kant gezet. Het is niet zo dat je in de Bundesliga niet gelijk moet presteren, maar hier schatte ik de kans op speeltijd en ruimte om in mezelf te investeren hoger in. Wolfsburg had al langere tijd interesse en tegen het einde van vorig seizoen ben ik met de directie en trainer gaan praten. Die gesprekken waren positief. Ik wist dat Wolfsburg twee seizoenen op rij degradatievoetbal heeft gespeeld, maar er is het een en ander veranderd binnen de club. Wolfsburg blijft een grote club en wil hogerop. Wolfsburg past nu goed bij mij, denk ik. En het Duitse voetbal heeft mij ook altijd aangetrokken.”
Op welke manier?
“Wij keken thuis vaak op zaterdag naar Sportschau, naar samenvattingen van de Bundesliga. Ik ben later ook regelmatig met mijn familie en vrienden naar wedstrijden van Schalke 04 geweest. Dat was bijna om de hoek. Die sfeer bij wedstrijden in Duitsland vond ik altijd prachtig. In die periode is mijn liefde voor het Duitse voetbal ook een beetje aangewakkerd. Wel mooi dat ik mezelf nu op dit podium kan laten zien en dat een grote club als Wolfsburg zoveel vertrouwen in mij heeft dat ze ook twaalf miljoen euro voor mij wilde betalen. Ik heb vaak tegen twijfels moeten vechten, maar ik sta hier nu toch maar mooi. Ik heb ook echt zin in dit nieuwe avontuur.”
Je treedt bij Wolfsburg in de voetsporen van Bas Dost, die vrij succesvol was bij de club. Brengt dat voor jou extra druk met zich mee?
“Nee, eigenlijk niet. Ook niet vanuit de club of de supporters. Ze zien mij gewoon als Wout Weghorst en niet Bas Dost II. Ik begin op nul en moet mezelf laten zien. Maar ik snap wel dat er mensen zijn die Bas en mij vergelijken. We lijken als spits ook wel een beetje op elkaar en onze carrières vertonen gelijkenissen. Grappig. We hebben allebei bij FC Emmen en Heracles gespeeld en nu dus bij Wolfsburg. Ik heb met Bas trouwens nog over Wolfsburg gesproken. We waren op dat moment samen bij Oranje en ik had al gehoord van de interesse van Wolfsburg. Hij was heel erg positief over de club en zijn periode hier.”
INSPIRATIEBRONNEN
Weghorst volgde de havo, studeerde een jaar journalistiek in Tilburg en behaalde een HBO-diploma Topsportmanagement & Ondernemerschap aan de VVCS Academy. Als vrijwilliger sprak en wandelde hij tot voor kort soms met bejaarden. Weghorst vindt het fijn om op die manier even te ontsnappen aan de hectisch voetbalwereld. Hij zegt een vrij eenzaam leven te leiden. En dat bevalt Weghorst eigenlijk wel. “Ik ben sinds jongs af aan al een beetje een loner, een buitenbeentje. Ook door hoe ik mijn sport beleef. Ik leef heel erg toegewijd. En ook wel egoïstisch. Zoals iedere profvoetballer. Mijn leven draait 24 uur om voetbal. Al ben ik er nu natuurlijk ook voor Juul. Sommige mensen vinden mij maar een vreemde vogel en dat mag best. Als je niet doorsnee bent val je op: in positieve en negatieve zin. Je hebt altijd mensen die fan van je zijn en mensen die je verafschuwen. Het zij zo. Soms vind ik Nederland wat dat betreft een vreemd land. Aan de ene kant heb je mensen die voetballers verwijten met te weinig passie en beleving het veld in te gaan en als je die passie en beleving wel hebt en toont ben je nep, arrogant of irritant. Daarom houd ik me niet zo bezig met wat andere mensen vinden. Ik kies mijn eigen pad om mijn dromen en doelen na te streven. Daarbij maak ik het mezelf en mijn omgeving niet altijd makkelijk. Maar ik heb geaccepteerd hoe ik ben. Ik grijp alles aan om wijzer en sterker te worden en zo op het veld beter te presteren. Ik lees veel, ook over hoe andere topsporters te werk gaan. Ook heb ik me altijd gericht op het trainen van de geest. In Nederland is dat nog een beetje taboe.”
Weghorst werkte samen met mental coach Joost Leenders en deed aan yoga en mindfulness. Een inmiddels belangrijk onderdeel van zijn wedstrijdvoorbereiding is visualiseren. Dan speelt hij mogelijke wedstrijdsituaties af in zijn hoofd. Hij wil op die manier in een bepaalde mindset komen. Zoals ook door het bekijken van filmpjes met doelpunten van zichzelf. En vlak voor wedstrijden luistert Weghorst vaak via een koptelefoon naar Amerikaanse motivatievideo’s op YouTube. Welke dat zijn houdt hij liever voor zich. Weghorst spreekt graag met coaches en sporters uit andere sporten en ook voedingsdeskundigen en fysiotherapeuten.
Zo ging hij een keer eten met schaatser en meervoudig olympisch kampioen Sven Kramer, wiens zus bij de KNVB werkt. “We hadden het toen over hoe we onze sport beleven en benaderen en ook wat we ervoor doen en laten om succesvol te worden en te blijven. Ik heb ook een keer met Riemer van der Velde gesproken. Ik zou zo’n gesprek ook wel een keer met Cristiano Ronaldo of Louis van Gaal willen voeren. Van Gaal lijkt mij een heel inspirerende persoon om een avond mee door te brengen. Zeker zoals ik hem zag tijdens Zomergasten. Ik heb die hele uitzending gezien.”
STORY OF MY LIFE
45 doelpunten in 86 officiële duels maakte Weghorst voor AZ. In zijn tweede en laatste jaar werd hij aanvoerder en debuteerde hij onder Ronald Koeman in het Nederlands elftal. “Ik ben AZ heel dankbaar voor het vertrouwen en ook de tijd om me te kunnen ontwikkelen tot de spits ik nu ben. Ik heb er mooie jaren beleefd, met Europees voetbal en twee bekerfinales. Het blijft een smet dat we die finales verloren. Voor de club is het mooi dat ze hoge transfersommen voor mij en Alireza Jahanbakhsh hebben ontvangen. Voor de directie en scouting is dat ook een heel mooi compliment. In de laatste jaren heeft AZ meer financiële klappers gemaakt. Die transfers blijken geen toevalstreffers.”
Alleen beginnen nu de Europese hoofdtoernooien en AZ ligt al uit de Europa League. Hoe heb jij die uitschakeling beleefd?
“Ik heb de wedstrijden tegen die Kazachen niet live kunnen zien en weet dus ook niet precies hoe het kon misgaan. Maar het blijft doodzonde. Je knokt een jaar lang voor Europees voetbal en dan lig je er begin augustus weer uit. Dat ligt heus niet alleen aan het vertrek van Alireza en mij, al maakten we vorig seizoen gezamenlijk iets van vijftig goals. AZ gaat vast weer zijn draai vinden. Er staan altijd nieuwe jongens op.”
En nu start jouw buitenlandse avontuur. Wat verwacht jij van jouw eerste seizoen in de Bundesliga?
“Met Wolfsburg hopen we natuurlijk de degradatiestrijd van de laatste twee seizoenen te ontlopen. Die kwaliteiten hebben we ook. Het gekke in Duitsland is dat de stand ieder seizoen weer omgekeerd lijkt te worden. Alleen Bayern München steekt er al jaren bovenuit. Borussia Dortmund, Schalke 04 en RB Leipzig worden wel sterker. Andere clubs zitten dicht bij elkaar. Wat mezelf betreft wil ik me weer ontwikkelen door op een hoger niveau te spelen tegen betere tegenstanders. Ja, het zou leuk zijn om hoog op de topscorerslijst te eindigen, maar dat is niet zozeer mijn doel. Mijn doel is om sterker te worden en dan komen die goals vanzelf. Ik ben nog nooit zo fit aan een seizoen gestart als nu. Het was echt zwaar… Het was de typisch Duitse voorbereiding waarover ik vaak heb gehoord. We trainden de eerste weken vier keer per dag en zaten bijna vier weken verplicht van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat op de club. Dan ga je het bos in met gewichten op je rug en dan heuvel op en af. Soms vijf tot tien kilometer. Het is een beetje de oude stempel, maar die is bij clubs in Duitsland wel heilig. Je ziet jongens gebukt staan die niet alles kunnen binnenhouden, want je gaat heel diep. Ik heb alle trainingen meegedaan en merkte dat het vooral een mentaal spelletje met jezelf is. Tot hoe ver kun je gaan? Je moet je grenzen verleggen. Ik ben helemaal droog getraind en voel me conditioneel heel sterk. Qua inhoud ben ik super. Je verliest wel kracht door het lopen, daar werken we nu aan. Je wordt bijna tot een soort superman getraind, maar dat moet als je wil uitblinken in een topcompetitie als de Bundesliga. Ik wil dit seizoen laten zien wat ik kan. Ik heb mijn plafond nog niet bereikt, denk ik. Het is jammer dat ik geen exceptioneel talent ben, maar ik ga voor mijn eigen persoonlijke top. Om mij te herinneren aan stappen die ik al heb gemaakt in mijn leven en carrière staan op mijn linkerarm meerdere tattoos, als een soort story of my life. Al die tattoos hebben een bijzondere betekenis. Niet alleen over voetbal, ik heb er ook een voor mijn ouders en broers en er staat een gebed. Ik wil nog iets laten zetten voor mijn debuut in Oranje. Misschien de datum. Of er een tattoo bij komt voor mijn dochter of een over mijn tijd bij Wolfsburg? Wie weet, er kan nog iets bij, al ben ik ook niet van plan om mijn hele lijf vol te gooien. Daar wordt mijn vriendin ook vast niet vrolijk van, haha.”
