“Zit hier nog een mooi verhaal achter?” Robin van Persie houdt een pen voor zich.
Het is maandag 22 januari 2018, even na negen uur ’s ochtends in De Kuip.
Martin van Geel, technisch directeur van Feyenoord, zit aan een tafel naast Van Persie en algemeen directeur Jan de Jong van Feyenoord: “Ja, die mag je houden.”
Voor hen ligt het contract voor anderhalf jaar van Van Persie en Feyenoord op de tafel.
Van Persie: “Echt waar?” Hij vouwt zijn armen over elkaar, leunt achterover in zijn stoel en kijkt naar Van Geel.
Van Geel schuift de pen over de tafel, strijkt over zijn horloge, trekt vluchtig aan zijn colbert en verzit. “De eerste jaren dat ik hier was moesten ze de pennen inleveren. Toen hadden we geen dubbeltje op onze ribben. Maar de laatste jaren mag je ze houden.”
Van Persie: “Ik heb een tip voor je.” Hij pakt de pen. “De directeur van Arsenal: mister Dein…”
Van Geel: “Ja, die ken ik…”
Van Persie: “Toen ik bij Arsenal tekende zei hij: ‘Met deze pen heeft Bergkamp zijn contract getekend. En Vieira, Henry…’”
Van Geel knikt. “Oké.”
Van Persie: “Toen zei Dein: ‘Die pen geef ik aan jou, dan mag jij ermee tekenen’. Ik heb later aan zijn zoon gevraagd of het verhaal klopte.” Hij maakt een veeggebaar met zijn hand. “Klopte helemaal niets van.”
De Jong en Van Geel lachen.
Van Geel pakt de pen op. “Met deze pen hebben Dylan Vente en Tyrell Malacia getekend. Allemaal jeugdspelers van de eigen academie.”
Van Persie: “Mooi.”
Van Geel en Van Persie kijken opzij naar De Jong.
“Ja, welkom allemaal. Een bijzonder moment. The day after the night before. De middag erna”, zegt De Jong, de ochtend na de verloren Klassieker tegen Ajax (2-0). “In het gekkenhuis dat voetbal heet is er altijd een volgende dag. Gelukkig hebben we ook goed nieuws te melden. Het is een eer en genoegen om namens Feyenoord te kunnen zeggen dat het nu zover is: dat Robin van Persie het contract gaat ondertekenen. Welkom.”
De Jong steekt een hand uit naar Van Persie. Knipoog van De Jong. Flitsende camera’s verlichten de ruimte.
STRAATJONGEN
‘Enough said. Now it’s time to act... #RVPHomecoming’, schreef Van Persie op maandag 22 januari op zijn Instagram-account. Vijfduizend dagen zaten er tussen zijn vertrek bij Feyenoord in 2004 en zijn ‘homecoming’. Zijn eerste contract was een jeugdcontract. Een koelkastcontract, in de woorden van Van Persie. Met een doorgroeiconstructie. Tussen zijn twaalfde en achttiende speelde hij op Varkenoord. Tweeënhalf jaar kwam Van Persie uit in het eerste elftal.
Rotterdam is veranderd, merkt hij nu op. Ook al kwam hij nog geregeld in het appartement aan de Maas dat hij aanhield na zijn vertrek uit Nederland. Nieuwe gebouwen, nieuwe restaurants. Toch, bij Feyenoord en op Varkenoord is veel hetzelfde als toen hij de overstap maakte van Excelsior en in de C’tjes in de academie begon.
Van Persie groeide op in de Jafftadwarsstraat in Kralingen, omringd door de Maas, het stadscentrum en het Kralingse Bos en Plas. Zoon van beeldend kunstenaar Bob en schilderes José, die samen ook twee dochters hebben. Zijn ouders scheidden toen Van Persie jong was. Op zijn zesde vroeg moeder José of Robin bij vader kon wonen. Hij was hyperactief. Geen ADHD, zei vader Bob later eens. Vader Bob noemde zijn zoon in meerdere interviews een natuurtalent, een balkunstenaar.
Het verhaal van zijn bezoek aan een vrouwelijke helderziende, voordat zijn zoon werd geboren, is inmiddels al vrij bekend. De vrouw zei dat Bob en José na twee dochters een zoon zouden krijgen. Nadat dat ook zo bleek te zijn besloot Bob nog eens terug te gaan. Toen zei de vrouw dat zijn zoon ‘een hele aparte’ zou worden. Iemand die zich niet interesseerde voor school, maar een heel goede voetballer zou worden. Opa Wim Ras, inmiddels overleden, was ooit doelman bij NEC. Vanaf het moment dat Van Persie kon staan, gooide zijn vader ballonnen naar hem toe. Voetballen in slow motion. Toen Van Persie kon lopen, was dat vaak ook met een bal aan de voet. Zoals wanneer hij in een trainingspak dribbelend of hooghoudend naar de buurtsuper Stipt ging. De Hindoestaanse winkelier werd weleens gek van Van Persie, zei hij eens. Hooghouden met zijn hoofd, borst, knieën en voeten. Altijd controle houden.
Vroeger keek Van Persie vaak naar video’s van Diego Maradona, Gerald Vanenburg en Johan Cruijff . Al was hij niet iemand die veel binnen zat. Van zijn vader hoefde hij pas naar huis als alle andere jongens naar huis moesten. Op straat en in de voetbalkooi speelde Van Persie met jongens als Mounir El Hamdaoui en Saïd Boutahar. School interesseerde hem niet. Hoewel hij lange tijd bij zijn vader woonde gaf hij eens aan dat hij een ‘moederskind’ is. Moeder José leerde hem, volgens haar zoon, zelfstandig te zijn. Zijn ouders, goed bevriend gebleven, stimuleerden eigen initiatief in de opvoeding. Al op jonge leeftijd was hij vrij zeker van zichzelf, wat niet altijd werd gewaardeerd bij Feyenoord. “Robin was een jongen met hier en daar wat fratsen. Ze hebben hem bij Feyenoord nooit echt begrepen. Dat veroorzaakte problemen. Ik maak van Robin geen heilige, maar alles wat hij deed werd op een negatieve manier uitvergroot”, zei moeder José eens in Helden Magazine.
WAARDERING
“Twee minuten dan…”, zegt teammanager Bas van Noortwijk van Feyenoord tegen een verslaggever van RTV Rijnmond. “En niet langer.” Het is een uur na FC Utrecht-Feyenoord, twee dagen nadat Van Persie het contract bij Feyenoord heeft ondertekend. In de catacomben van Stadion Galgenwaard kijkt Van Noortwijk op zijn horloge: 22.40 uur. De spelersbus moet vertrekken, geeft hij aan. Van Persie is nog de enige speler van Feyenoord in de mixed zone, nadat hij al interviews heeft gegeven bij FOX Sports en de NOS. De diepe frons tussen de wenkbrauwen van oud-doelman Van Noortwijk verraadt zijn irritatie over de vertraging. Persmedewerker Samuël Sanches van Feyenoord loopt hem dan al schouderophalend tegemoet. Van Noortwijk schudt met zijn hoofd als Sanches hem vertelt dat hij de journalist van RTV Rijnmond spreektijd met Van Persie heeft beloofd. Van Persie blijkt minder haast te hebben dan Van Noortwijk. Het interview duurt 2.53 minuten. Hij is erg happy, zegt hij. Ook al was het koud, regende het en was het veld beroerd, vertelt Van Persie met een glimlach. Hij lacht nog eens: “In Engeland en Turkije kon het ook heel koud en nat zijn hoor.” Negen minuten duurde zijn terugkeer in de Eredivisie. Geen goal in Utrecht. Hij was wel dichtbij, met rechts. Toch was er applaus, van meegereisde Feyenoord-supporters en andere toeschouwers na zijn invalbeurt. “Dit heb ik nooit meegemaakt. Die waardering is echt fantastisch.” Dan kijkend in de camera. “Echt bedankt Utrecht-fans.” Van Persie steekt daarbij twee duimen op.
Van Noortwijk tikt Sanches aan, die in het zicht van de verslaggever met zijn hand aangeeft dat hij het interview moet afronden. “Bedankt jongens”, zegt Van Persie tegen de aanwezige journalisten en loopt richting de uitgang. “Deze kant, Robin”, geeft Van Noortwijk aan. Op weg naar de spelersbus stopt Van Persie bij enthousiaste kinderen en volwassenen die op de foto willen of zijn handtekening vragen. Van Noortwijk loopt met tussenpozen en achteromkijkend voor Van Persie uit naar de roltrap richting de begane grond. Staand op de roltrap doet Van Noortwijk zijn beklag over de duur van de interviews bij FOX Sports en de NOS.
Met een draaiende motor staat de spelersbus voor de hoofdingang. Buiten wordt de naam van Van Persie geroepen. Hij trekt nog een minuutje uit voor foto’s en handtekeningen voor mensen achter hekken om de bus. Op zo’n twintig meter van de spelersbus wandelt Dirk Kuyt met zijn handen in z’n jaszakken met zijn vrouw Gertrude uit het stadion. Hij kijkt naar de bus en loopt rustig door, tot een man hem roept. Kuyt gaat met vier jongens op de foto en loopt dan weer verder, al kijkend naar de flitsende camera’s rond de spelersbus van Feyenoord. “Oh Robin van Persie”, klinkt het. Van Persie steekt zijn hand op en stapt in de bus.
LONDENSE LEERSCHOOL
Op donderdag 25 januari verschijnt op Van Persies Instagramaccount een foto met de tekst “Nice team dinner”. Een deel van de selectie ging op uitnodiging van Van Persie eten in The Harbour Club in Rotterdam. “Hij kan het geld ook wel missen, hè? Haha”, zei Karim El Ahmadi (33), aanvoerder van Feyenoord, over de avond. “Het was gezellig. Leuk om Robin beter te leren kennen. Hij ligt goed in de groep. Iedereen kijkt tegen hem op, met zijn staat van dienst en zo’n carrière.”
De carrière die Van Persie naar Arsenal, Manchester United en Fenerbahçe leidde kwam mede tot stand op 15 april 2004. Jong Ajax tegen Jong Feyenoord. Op De Toekomst wilde hoofdscout Steve Rowley van Arsenal Van Persie nog een keer live in actie zien. Hij zag hoe Van Persie na het maken van de 1-1 handkusjes uitdeelde richting Ajax-fans. Tientallen renden achter hem aan. Van Persie kreeg klappen en werd in veiligheid gebracht door onder anderen Ajacied Daniël de Ridder. “Ik dacht dat ik dood zou gaan. Ik kon weken niet slapen en werd ’s nachts badend in zweet wakker”, vertelde Van Persie in The Guardian. Hij zat toen al op een zijspoor bij Feyenoord. Van Persie botste niet alleen met Pierre van Hooijdonk, ook met trainer Bert van Marwijk. Te veel van dezelfde karakters, zei Van Marwijk er later over. Hij herkende veel van zichzelf in het talent. Later, als bondscoach, zou Van Marwijk een naar eigen zeggen heel goede relatie met Van Persie onderhouden. “Ik dacht gewoon dat ik beter was dan de anderen. Als achttienjarige heb je geen helder beeld van wat goed is. Ik was bezig met: ‘Wat kun jij met een bal?’ en ‘Hoeveel trucs kun jij uitvoeren?’”, vertelde Van Persie jaren geleden in tv-programma Heilig Gras.
Guus Hiddink wilde Van Persie bij PSV, maar hij koos voor Arsenal, na een gesprek van vijf minuten met Arsène Wenger. Hij zei dat Van Persie basisspeler zou worden zodra hij centrale verdedigers Sol Campbell en Kolo Touré voorbij zou dribbelen tijdens de trainingen. Van Persie werd getriggerd. De eerste maanden in Londen noemde hij hels. Hij volgde een trainingsschema met een oud-marinier en zat iedere avond uitgeteld op de bank naast echtgenote Bouchra, in hun woning in Hampstead, Noord-Londen. In zijn eerste jaar in Engeland dook de naam van Van Persie nog geregeld op in de tabloids. Zoals toen hij crashte in Londen en zijn BMW onbeheerd achterliet. Een jaar na zijn transfer werd Van Persie beschuldigd van verkrachting. Hij zat twee weken in hechtenis. De zaak werd geseponeerd vanwege een gebrek aan bewijs.
De focus ging meer op voetbal, zei Van Persie eens over die tijd. Nog meer. Van Persie noemde de Van Persie van die tijd saai. Hij keek op tegen Thierry Henry, Patrick Vieira en Robert Pirès. En vooral zijn idool Dennis Bergkamp, naast wie hij in de kleedkamer zat. “Ik keek eens vanuit een jacuzzi op ons trainingscomplex naar het trainingsveld, waar Dennis een hersteltraining deed met een paar jongens en de fitness coach. Het was 45 minuten passen en trappen. Alle passes waren hard en zuiver. Ik wachtte op de eerste foute pass van Dennis. Die kwam niet. Ik kreeg van die geribbelde handen in het water. Ik wilde altijd zoals Dennis zijn en besloot toen ook elke oefening, elke training honderd procent te gaan geven. Geen fouten maken. Mannen als Pirès, Henry, Vieira en Bergkamp lieten mij inzien hoe ik mijn sport en leven moest invullen als profvoetballer.”
‘OUWE LUL, OUWE LUL’
Zondag 28 januari 2018. Rotterdam-Zuid. Robin van Persie, 34 jaar, grijze haren op zijn slapen, een coltrui, colbert, pantalon en sneakers aan, staat in de mixed zone in De Kuip, drie kwartier na Feyenoord-ADO Den Haag. “Ja, Nederlandse humor, hè? Haagse humor. Ik kon er wel om lachen”, zegt Van Persie. “Ouwe lul, ouwe lul, ouwe lul”, zongen ADO Den Haag-fans toen Van Persie begon aan zijn warming-up. Het Legioen scandeerde: “Oh Robin van Persie, oh Robin van Persie.” Acht minuten voor tijd betreedt Van Persie met rugnummer 32 het veld. Dubbele high five en een omhelzing met Nicolai Jörgensen, die hij vervangt. ADO Den Haag-speler Tom Beugelsdijk geeft Van Persie een hand wanneer hij positie kiest in de spits. Applaus van directeuren Van Geel en De Jong en Kuyt, allen zittend in een skybox.
Op 2 mei 2004 stond hij voor het laatst als speler van Feyenoord op het veld in De Kuip. Als invaller kwam hij tegen FC Groningen in het veld voor Anthony Lurling. Van het Feyenoord dat op die middag met 1-2 verloor tegen FC Groningen zijn naast Van Persie alleen Hossam Ghaly (36), Thomas Buffel (36) en Danko Lazovic (34) nog actief als profvoetballer.
Terug in zijn comfort zone, omschrijft Van Persie zijn rentree in Rotterdam-Zuid. Een transfer als die van Wesley Sneijder naar Qatar zag hij niet zitten. “Dan had ik deze ontvangst moeten missen”, zei Van Persie. “Ik ben een liefhebber en hou van volle stadions. Ik had vanochtend ook echt kriebels in mijn buik, ook al heb ik zo’n wedstrijdje of 600, 700 gespeeld. Dit is heel speciaal. Ik weet ook dat ik keihard word beoordeeld en dat mijn prestaties niet voor iedereen genoeg zullen zijn. Ik hoop wel voor veel mensen goed genoeg. Ik wil van waarde zijn voor dit Feyenoord. Ik wil de jonge jongens helpen. Dat doe ik op een relaxte manier, niet belerend. Ik wil hier niet het opaatje uithangen.” Brede glimlach. “De vergelijking met Dirk Kuyt snap ik, maar Dirk is Dirk, ik ben Robin.”
MENSEN BLIJ MAKEN
De eerste schooldag van zoon Shaqueel (11), die in de jeugd van Feyenoord gaat spelen, en dochter Dina Layla (8) in Rotterdam zit er net op als de familie Van Persie op maandagmiddag 22 januari 16.00 uur, een paar uur na het ondertekenen van het contract en de eerste training van Van Persie, achterin de Fred Blankemeijer-zaal in De Kuip gaat zitten. Van Persie wilde zijn echtgenote Bouchra en twee kinderen graag bij de presentatie hebben. “Het is een hele mooie reis geweest”, vertelt hij, zittend aan een tafel, met op de achtergrond tv-schermen waarop zijn hoofd en de tekst ‘Robin van Persie, #rvpisback’ staat. In de perszaal journalisten uit binnen- en buitenland.
Van Persie, rustig: “Ik zie wat oude bekenden”. Hij werpt een blik op de aanwezige journalisten. “Ik had deze aandacht niet verwacht. Leuk. Van veel mensen in Rotterdam heb ik ook hele leuke reacties gehad. Zo van: ‘Hé, tof dat je terug bent’. Ik loop hier rustiger over straat dan in Istanbul, Manchester of Londen. Mijn vrouw en ik zijn een beetje wereldburgers geworden. Het is een verrijking om in het buitenland te hebben geleefd. Je leert nieuwe culturen kennen, maar in het Engels heb je een mooie uitspraak. ‘Your home is where you put your head’. Iets in die richting. Dat is nu dus Rotterdam. Deze nieuwe fase is exciting. Ik ben met Bouchra in 2004 uit Rotterdam vertrokken en nu keren we terug met twee lieve kinderen. Wij willen dat Rotterdam hun thuis wordt. Voor de tienerjaren van de kinderen willen we een vaste plek. Wij kijken ernaar uit om ons hier te settelen.”
Van Persie merkt wel dat de voetbalwereld harder is geworden. Kritiek van analytici, oud-spelers en de fans werd grover, meer op de man. “Ook door social media. Vroeger was er meer respect. Ik heb een soort schild om mij heen gecreëerd. Als je voor een topclub als Feyenoord kiest heb je te maken met veel meningen. Net als bij Arsenal, Manchester United en Fenerbahçe. Je leert omgaan met de kritiek. Als je jong bent, ben je zoekende. Op alle niveaus. Ik heb ook fouten gemaakt, maar ik bekijk het nu relaxed. Je kunt niet iedereen pleasen. Als ik de column van Wim Kieft lees, streelt mij dat wel. Dat hij positief is over mij. Maar ik lees ook de column van Willem van Hanegem. Daar heb ik geen issues mee. Willem is een legend. Als iemand een mening mag hebben over voetbal, is hij het wel. Willem is altijd open en eerlijk, dat moet hij vooral blijven. Ik kan voor jullie niet uitschrijven hoe de komende tijd verloopt. Ik kan wel beloven dat ik mijn best ga doen. Het zou mij een fantastische feeling geven als ik mijn carrière mooi kan afsluiten. Ik hoop gewoon veel mensen blij te maken.”
