De ex-speler van PSV speelt sinds de zomer van 2017 in de Duitse hoofdstad, waar hij zich thuis voelt. "Ik was tot mijn transfer nog nooit in Berlijn geweest. Vroeger speelde ik jeugdtoernooien met Feyenoord in Duitsland, maar dan kom je in steden als Oberhausen, in het Ruhrgebied. Dat denk je: Duitsland is grijs en grauw. Maar Berlijn niet. Toen ik voor het eerst over de Kurfürstendamm liep dacht ik: wow, dit is echt PC Hooftstraat 2.0. Er zijn veel lekkere eettentjes, uit allerlei culturen. Je kunt goed sushi eten en er zijn heerlijke Turkse restaurants. De mensen hier eten ook doordeweeks massaal buiten de deur. Berlijn is modern, maar ook een openluchtmuseum", aldus Rekik in de nieuwe ELF Voetbal.
"Je ziet nog altijd delen van De Muur staan, iedereen kent Checkpoint Charlie en er zijn veel plekken die verweven zijn met de Tweede Wereldoorlog. Onder ons trainingscomplex ligt een netwerk aan tunnels. Die gebruikten de nazi’s om te vluchten. Ik hoorde ook dat Adolf Hitler in het Olympia Stadion een vaste zitplek had, zoals bij de Olympische Spelen in 1938. Die stoel hebben ze verwijderd en die plek blijft onbezet. Nu hangt er een bordje dat hij daar ooit zat. Ik vind het interessant om meer over geschiedenis te leren. Als ik de verhalen hoor of lees denk ik wel: politici en andere mensen zouden nog veel meer kunnen leren van het verleden. Wat er met de Joden is gebeurd is verschrikkelijk, maar je ziet nog altijd over de hele wereld racisme. Ik denk alleen dat het nooit gaat lukken om iedereen op de wereld gelukkig te maken. Geluk van de een betekent vaak ongeluk voor een ander.”
Rustiger en veiliger
Rekik maakte twee jaar geleden de overstap van Olympique Marseille, waar hij twee jaar onder contract stond. "Marseille is heel hectisch, chaotisch en explosief. De mensen zijn erg temperamentvol. Ook in en rond de club. Bij Olympique Marseille moet je winnen. Dan ben je de koning. Maar als je verliest, ben je niets waard. Als we een uitduel verloren stond op het vliegveld geregeld een boze menigte ons op te wachten. Dan werd er van alles geschreeuwd en gegooid. Als we thuis verloren moesten we soms uren in het stadion wachten. Via een zij-uitgang naar onze auto’s lopen had geen zin. De fans kenden al onze nummerborden."
"Ik moest ook niet uit eten gaan na een verloren wedstrijd. Als ik naar mijn huis, buiten de stad, reed, nam ik twee keer de rotonde om te kijken of niemand me achtervolgde. Er waren bepaalde wijken waar we zeker niet moesten komen. Er werd nog bij mij ingebroken. Ik was er doorheen geslapen. Toen ik wakker werd stond de deur van het balkon open. Het hele huis overhoop en spullen weg. Ik werd heel vreemd wakker, later dacht ik: hebben ze mij iets gegeven? Ik had ook hele dikke ogen. Misschien maar goed dat ik niets had meegekregen. Je weet niet waartoe zulke mensen in staat zijn. Het overkwam meer spelers. Het was dus niet eens bijzonder, hoe raar dat ook is om te zeggen, haha. In Berlijn draait mijn leven weer om voetbal. Het is rustiger en veiliger.”
Lees het volledige interview met Karim Rekik over zijn leven in Duitsland, jaren bij Manchester City en voetbalfamilie in de extra dikke winterspecial van ELF Voetbal. Daarin ook aandacht voor Stefano Denswil (Club Brugge), Leonid Slutskiy (Vitesse) en alle clubs in de Eredivisie, Keuken Kampioen Divisie en Tweede Divisie!
? Nu in de winkel: onze extra dikke winterstopspecial!
— ELF Voetbal ?? (@elfvoetbal) 10 januari 2019
Rondje langs de velden in de @eredivisie, @1e_Divisie én @2deDivisie en interviews met @MijnVitesse-trainer Leonid Slutskiy, @karimrekik in Berlijn en @stefanodenswil in Brugge!
?? https://t.co/kIyXaxhuto pic.twitter.com/82gg5tGrxa
