De handdruk is voorzichtig. De glimlach verlegen. Het oogt allemaal wat onwennig. Onhandig. Onnatuurlijk ook. Jurgen Ekkelenkamp oogt als een stagiair vlak voor zijn voorstelronde. Waar Klaas-Jan Huntelaar en Hakim Ziyech op de achtergrond interviews afnemen alsof het lopende band werk is, kijkt Ekkelenkamp schuchter om zich heen op het complex waar hij al vijf jaar rondloopt. "Het is pas mijn zesde interview. Vijf daarvan heb ik dit jaar gehad. Dat is wennen." Het is de nieuwe realiteit voor hem. Van wissel bij Ajax Onder 19 op 7 september 2017, tot debutant in de hoofdmacht op 19 april 2018. "Ik zit op een roze wolk. Hier had ik een jaar geleden echt geen rekening mee gehouden.”
Afgewezen
Zittend in het aangename zonnetje wikt en weegt hij zijn woorden. Als Kaj Sierhuis, Dani de Wit en Carel Eiting hardop lachend dollend voorbij lopen, is het contrast met de piepjonge debutant duidelijk zichtbaar. Ekkelenkamp groet zijn medespelers nauwelijks hoorbaar terug. "Er is inderdaad een karakterverschil. Zelf ben ik rustig en graag op de achtergrond. Hier hebben de jongens veel bravoure. Maar ondanks het karakterverschil paste ik er vanaf het begin perfect tussen. Ik voel me echt op mijn plek."
Ekkelenkamp is niet alleen gezien zijn karakter een bijzondere verschijning bij Ajax, de supporter zal in hem geen echte Ajax-speler zien. Hij oogt eerder lomp dan technisch. Dat was ook het oordeel wat Ajax velde na drie proefperiodes. "Als verdediger vonden ze me niet goed genoeg in de kleine ruimte, dan is het wel grappig dat ik nu als nummer tien word gezien.” Terwijl Ekkelenkamp nog steeds niet de meest technische speler is. “Ik moet nog steeds werken aan mijn spel in de kleine ruimte. Het is een belangrijk verbeterpunt.”
De verschillende afwijzingen zorgde er niet voor dat hij de hoop verloor. "Ik wilde per se naar Ajax en had daar alles voor over. Ajax is al mijn lievelingsclub sinds ik me kan heugen en dus was het al snel mijn grote droom er te gaan spelen. Ik had andere opties, zo kon ik nadat ik was afgewezen naar FC Utrecht. Maar ik wist meteen dat ik dat niet ging doen. Ik wilde naar Ajax en zou daarvoor alles geven."
Torinstinkt
Zijn droom kwam uit. In 2013 was Ajax overtuigd en hengelde het de verdediger van Almere City binnen. "Ik werd meteen goed opgevangen door de andere spelers en had het geluk dat ik er daarvoor al op stage was geweest. Daardoor kende ik de jongens goed. Het was extra fijn dat mijn trainer Brian Tevreden ook overkwam van Almere City." Bij Ajax kwam hij niet alleen in een andere omgeving terecht, maar ging hij ook al snel op een andere plek in het veld spelen. De verdediger die afgetest werd vanwege zijn kwaliteiten in de kleine ruimte, werd middenvelder. Een onverwachte wending in de loopbaan van de jongen die als kind fan was van Ronaldinho, Steven Gerrard en Jan Vertonghen. Hij was eerst idolaat van Ronaldinho en ging zich uiteindelijk richten op een achterin spelend voorbeeld. Op het veld doorliep hij de omgekeerde weg. "Ik dacht dat ik bij Ajax centrale verdediger zou blijven, ook toen ik een paar wedstrijden als zes speelde. Dat hebben ze namelijk ook bij Matthijs de Ligt gedaan, puur om zijn positiespel nóg beter te maken. Bij mij liep het anders."
Er gebeurde wat niemand had verwacht. Ekkelenkamp voorop. Hij begon te scoren. En bleef scoren. Evenredig aan zijn productie groeide zijn zelfvertrouwen. “Dan kan het snel gaan. Ik realiseerde me dat ik goed met mijn kansen kon omgaan." Ekkelenkamp noemt het goed omgaan met kansen. Ook wel koelbloedigheid genoemd. Torinstinkt zo u wilt. Roy Makaay had het. Miroslav Klose stond er bekend om. Bas Dost heeft het ook. Maar voor een verdediger is het uniek. En zeker voor een verdediger die niet goed genoeg werd bevonden in de kleine ruimte. “Ongelofelijk, hé. Dat klinkt bijna surrealistisch.”
Ekkelenkamp maakte in het vorig seizoen liefst 27 doelpunten. Geconfronteerd met dat enorme aantal richt de Ajacied zijn blik naar de grond, om vervolgens na een lange pauze te reageren. “Dat zijn mooie cijfers.” Toont Ekkelenkamp dan nooit bravoure? Jazeker wel. Het meest 'Amsterdamse', zo u wilt: op zijn Instagram-account noemt hij zich Jurginho, vernoemd naar de Braziliaanse ster van weleer Ronaldinho. Meer samba wordt het niet bij Jurgen Ekkelenkamp.
Ajax-filosofie
Hij doorliep de Ajax-opleiding met reuzenstappen en waar echte Ajax-voetballers afvielen, kreeg Ekkelenkamp in december een contract en mocht hij zich kort daarna melden op trainingskamp met het eerste. “Toen besefte ik me dat het snel ging. Die oproep kwam als een enorme verrassing. Ik realiseerde me op dat moment dat ik echt dichtbij het eerste kwam.” De kans werd hem geboden door nieuwbakken trainer Erik ten Hag. De oefenmeester die in de hoofdstad regelmatig het verwijt krijgt niet een echte Ajax-trainer te zijn.
Dat Ten Hag kiest voor de jeugd past echter prima bij de Ajax-filosofie. De Tukker doet het alleen wel op zijn eigen manier. Waar typische Ajax-voetballers als Kaj Sierhuis, Noa Lang en Mitchel Bakker nog moeten wachten op hun kans, wisten Jurgen Ekkelenkamp, Azor Matusiwa en Dani de Wit al hun debuut te maken. Middenvelders die eerder bekend staan om hun loopvermogen en wil om hard te werken, dan om hun verfijnde tactiek. Ziet Ten Hag de echte Ajax-voetballers dan helemaal niet staan? Jazeker wel. Sierhuis, Lang en Bakker zaten al meerdere malen bij de eerste selectie. Ekkelenkamp wil dan ook niet mee in de stelling dat Ten Hag alleen atypische Ajacieden een kans geeft. “Hij geeft de goed presterende jonge talenten een kans. Dat zegt veel over de laatste generaties jeugdspelers bij Ajax. Die zijn gewoon heel erg goed. De jongens presteren zo goed dat Ten Hag er niet meer omheen kan. Daarnaast heeft hij er oog voor.”
Roze wolk
Het oog van Ten Hag viel in april 2018 op Ekkelenkamp. De middenvelder uit Almere maakte zijn debuut in de wedstrijdselectie tegen VVV Venlo. “Een onwerkelijk gevoel. Echt waar. Ik wist niet wat ik meemaakte. Ik heb meteen mijn ouders gebeld en we hebben wel even gejuicht.” Ekkelenkamp kreeg bij het eerste te maken met een groot aantal generatiegenoten. “Zij hebben me opgevangen en gerustgesteld. Daarnaast was het denk ik een voordeel dat ik een rustige jongen ben. De ervaren spelers hebben er vast niks mee als 'die nieuwe' alle aandacht vraagt."
Terwijl Ajax tegen VVV na een stroef begin de leiding pakte en op een makkelijke overwinning afkoerste, bewoog Ekkelenkamp steeds sneller heen en weer op de reservebank. Zou het dan gaan gebeuren, zou hij zijn debuut gaan maken? “Ik was erg gespannen. Je maakt alles voor het eerst mee. Ik vond het al fantastisch om überhaupt bij de selectie te zitten. Op een debuut rekende ik in eerste instantie niet. Maar toen we op voorsprong kwamen, begon ik stiekem wel te hopen. Vanaf het moment dat ik mocht invallen heb ik alles in een roes beleefd. Ik leefde mijn droom en mijn ouders zagen alles vanaf de tribune. Ik zat op een roze wolk.”
Op die roze wolk bleef hij lang zitten. Nadat de kop eraf was kreeg hij ook nog speeltijd tegen AZ en Excelsior. “Het is bijzonder dat ik die kansen al heb gekregen. Dat voelt goed. Ik hoop dat ik ook volgend seizoen speeltijd blijf krijgen in invalbeurten en een vaste basisspeler word bij Jong Ajax. Natuurlijk droom ik van een basisplaats in het eerste, maar zover is het nog lang niet." Eerst geniet Ekkelenkamp van wat hij al heeft. “Want van die roze wolk wil ik nog niet af.”
Voor een vroeg vertrek van Jurgen Ekkelenkamp hoeven de fans niet te vrezen. “Het is mijn droom om hier jarenlang in het eerste te spelen. Ik heb niet voor niets zo lang gestreden voor een plaatsje in de opleiding. Ooit hoop ik bij Liverpool te spelen, maar dat zal zeker niet op korte termijn zijn. Ik denk alleen aan Ajax.”
